Vorige week zaterdag stond ik samen met Maaike en Maria op de actiemarkt van onze kerk voor het goede doel: gehandicaptenzorg De Schutse. We hebben een erg leuke dag gehad, hebben veel verkocht en hadden het heel koud ;-). Onvoorstelbaar dat het toen zó koud was, terwijl we nu een zomerdag beleven!
Maandag hadden we het druk met het opruimen van alles wat over was. En er moest ingepakt worden. Dat doen we normaal op zaterdag, maar daar was vanwege de markt niet van gekomen. Dan maar op maandag.
Ik had die dag Willem ziek thuis. Aan het eind van de dag kwamen Koos en Jan ook ziek thuis uit hun werk en van school. En wat denk je? Nog voordat het eten op tafel stond, voelde ik de misselijkheid bij me opkomen. We hadden echter nog wat op het programma staan voor die avond: we gingen om Leendert z´n trouwpak. Gammel en wel gingen we op stap en slaagden nog ook! Echt super fijn! Maar daarna schoof ik m´n bed in en bleef daar liggen tot halverwege de dinsdagmorgen. Ik stond op om de webshopbestellingen klaar te maken. Telkens maakte ik er een paar klaar en ging dan weer even liggen.
´s Middags om vijf uur hadden we een afspraak in het Sophia Kinderziekenhuis. Dat wilde ik beslist laten doorgaan. En ook dat lukte. Ook echt fijn! Ik knapte wondersnel weer op. Daar was ik superblij mee, want op donderdag had ik de laatste workshop ¨Bak je eigen brood¨ en ik had het toch heel naar gevonden als ik die had moeten cancelen.
Woensdag reed ik eerst Jan naar de orthodontist. Normaal gaat hij op de fiets. Maar hij was nog niet helemaal beter en was nog thuis. Fietsen was een brug te ver. Dus ik reed hem even. En daarna tufte ik door naar de molen voor meel en bakproducten voor de webshop. Afgeladen reed ik terug naar huis, waar bezoek voor me was: Ineke. Dat is ook weer zo´n bijzonder verhaal:
Een poosje geleden poste ik een foto van de zonsopkomst op mijn fb-pagina. Die foto had Dirk ´s morgens gemaakt, toen hij een rondje langs de molens van Kinderdijk liep. Ik kreeg toen een berichtje van Ineke met de vraag of ze deze foto mocht gebruiken voor een opdracht van haar quiltgroep. De opdracht was: lijnen en vlakken en deze foto inspireerde haar. Inmiddels was de quilt af en Ineke kwam hem showen. Ik heb er maar één woord voor: GEWELDIG!
We dronken gezellig even een bakkie koffie en kwebbelden wat. Daar knap je echt van op, van zo´n verrassing op een verder gewone woensdag.
´s Middags hebben we alles op alles gezet om alles voor de workshop in orde te krijgen. Zelf was ik hard aan het bakken en Maria aan het poetsen.
En aan het eind van de middag gingen ook de pakjes weer op de post.
Dat we haast hadden, was omdat we ´s avonds met z´n drieën (Maaike, Maria en ik) naar de boekpresentatie van Celine wilden. Céline is een buurmeisje. Ik schreef weleens over haar. Zij is één van een tweeling en beide zusjes hadden bij hun geboorte oogkanker. Céline verloor daarbij beide ogen, haar zus één. Toen Céline 16 was, kreeg ze opnieuw kanker: in haar heupbot, met uitzaaiïngen in beide longen. Gelukkig heeft ze de ziekte mogen overwinnen. Over alles wat ze meemaakte schreef ze een prachtig boek: Sterk Spul en ´s avonds zou de presentatie zijn.
Het lukte! We hadden een mooie avond.
Donderdag dus de laatste workshop van dit voorjaar. Met een erg gezellige, warme, enthousiaste groep. Ik loop eigenlijk nooit echt uit met die workshops, maar nu werd het zomaar 13.00 uur voordat de laatste deelnemer weg was. Dat zegt genoeg.
Het is een raar gevoel: voorlopig geen workshops! En het borrelt prompt van alle ideeën. Ik wil natuurlijk graag gaan opruimen en poetsen in huis. Ik heb ook tuinkriebels en bakkriebels. De bijen moeten aandacht. De bruiloft van Leendert en Thea schiet al hard op. En DV volgende week is het administratieweek.
Gisteren was het een dag van wassen en opruimen. En van kinderen om me heen, die vrij hadden. En van vroeg avondeten, omdat we naar de kerk gingen voor de Goede Vrijdag-dienst. ´s Morgens had Hans, voordat hij naar zijn werk ging, gezegd, dat hij last had van een plek in zijn oksel. Ik had ernaar gekeken en het zag er rood en ontstoken uit. Ik heb er tea tree olie op gedaan. ´s Avonds aan tafel zei hij, dat hij nu toch wel veel pijn er aan had. Ik bekeek de plek en zag een enorm gezwollen steenpuist en daarnaast een beginnende steenpuist. Ik maakte er een foto van en besloot om na de kerk te kijken, of er wat veranderd was. Na de dienst bleek de plek nog heftiger en ik zei, dat Hans maar naar de HAP moest bellen om te overleggen. Ik zou de foto ter beoordeling kunnen doorsturen. Hans belde en vertelde het verhaal en ze vonden, dat hij maar moest komen. De eerste mogelijkheid was 00.50 uur. Pfff. Hans kroop voor een poosje in bed. Zelf bleef ik op. Ik ging maar vast de strijk wegwerken, die ik eigenlijk voor vanmorgen vroeg in gedachten had. Juist toen de strijk klaar was, was het tijd om richting Dordrecht te gaan.
We waren mooi op tijd, maar moesten vervolgens vreselijk lang wachten. Pas om 02.05 werden we binnen geroepen. De dokter had het snel gezien: die zwelling moest opengesneden en leeggedrukt worden. Ze besloot dat verdoven net zoveel pijn deed als snijden en dat ze het daarom maar zonder verdoving zou doen. Nou, dat was wel ff een pijnlijk gebeuren voor Hans. De dokter maakte twee sneetjes en de wondjes bloedden hard. Dat was nodig om de troep eruit te laten lopen. Thuis moest Hans nog maar een half uurtje onder de douche gaan staan om de wondjes goed te laten schoon bloeden. En dinsdag mag hij zich melden bij de huisarts. Die moet beoordelen, of er nog een keer en dan dieper gesneden moet worden. Lekker dan.
Afijn. Het was 03.00 uur geweest voordat Hans gedoucht was en ik de koffer in kon. Dat werd dus een kort nachtje. Om 7.00 stond ik er alweer naast. We zouden naar de verjaardag van Willem z´n broer in Apeldoorn gaan en waren van plan om om 9.00 te vertrekken. Voor die tijd moest er natuurlijk ook nog weer van alles gedaan worden. Maar toen hier alles ´liep´, vertrokken we.
Er was veel file. De rit duurde dus lang. Eerst las ik Henk voor uit het boek, waar hij een verslag van maakt: Aardappels met lawaaisaus. Daarna las ik een poos in Célines boek. Tenslotte vergaapte ik me aan het prachtigs van onderweg.
Het was gezellig bij mijn zwager en schoonzus. Fijn om elkaar weer even zo te zien. We zaten lekker in de tuin. Wat wil je nog meer! Het was de lange rit heen-en-weer meer dan waard.
Vanmiddag heb ik hard gedraafd om alles voor de Pasen klaar te krijgen. De was, de strijk, bakken, opruimen, stofzuigen, groenten en fruit halen enzovoorts. Alles is nu klaar. Alleen m´n blog riep nog om aandacht. En die kreeg het bij dezen! Om niet nog verder achter de feiten aan te lopen ;-).
