donderdag 11 april 2019

Een wandeling, die erg kort was.

Maandag had ik tussen de bedrijven door erg genoten van het voorjaarsweertje. De was kon fijn buiten drogen, ook al haalde ik hem ´s avonds binnen met een zweempje mestgeur ;-). Dat hoort er nu eenmaal bij, als je aan de rand van een dorp woont, met weiland rondom.


Ook genoot ik van m´n tuintje. Vorige week was ik begonnen met ontginnen. Het was echt een bende. Maar na een paar uurtjes buffelen was alles netjes. Ik heb zelfs al wat perkgoed geplant. Meestal ben ik daar niet zo vroeg mee. Maar ik had een bak viooltjes gekregen en kon ook de aanbieding bij de Lidl niet weerstaan. Ik kocht vlijtige liesjes, petunia´s en lobelia´s. Het is over het geheel genomen nog erg groen in m´n tuintje. Maar die kleur komt er wel. Nog eventjes geduld :-).



De rozemarijn bloeit 

De camelia ook

´s Middags liep ik nog even langs de groentenboer. Net als vorige week was er veel fruit en weinig groenten. Maar de groenten die ik had, konden fijn op de bakplaat in de oven om te roosteren. Lekker en gemakkelijk. En genoeg vullend door de krielaardappeltjes en de zoete aardappel.


Als toetje dan maar een schaal fruit. Altijd goed. Met witte aardbeien, waarvan Maria dacht, dat ze nog rood moesten worden. Nee kind, dit is een witte variëteit. Toegegeven: ik vind het er niet uitzien, die witte dingen. Maar lekker zijn ze wel!


En ´s avonds na het eten piepte er zomaar een heerlijk plannetje bij me op: nog éven genieten van deze mooie dag, en samen met Willem een wandeling maken. Zo gezegd, zo gedaan. We liepen de straat uit, het fietspad op, om de polder in te gaan.

Al meteen op het fietspad móest ik even stilstaan. Zóveel moois! Bloeiend koolzaad, bloeiende wilgen en zoemende bijen. Het zouden zomaar mijn eigen bijen kunnen zijn, zo op een meter of 50 afstand van ons huis :-).




Maar met dat ik wat foto´s maakte, voelde ik spetters. Huh? Ik keek eens naar de lucht. En warempel! Er kwam een flinke bui opzetten. We hoorden ook al een klap onweer. Wat jammer! We durfden niet goed verder te lopen. Met onweer in de polder is niet zo´n goed plan. Onze wandeling was zo wel erg kort! Maar niet getreurd. We konden ook wel gewoon een stukje met de auto gaan rijden, toch?

We stapten in en Willem draaide de rijksweg op. Het was spectaculair. Aan één kant een inktzwarte lucht. Aan de andere kant de zon. En natuurlijk dan ook de regenboog. Prachtig!



Willem reed naar de Mariënwaard, waar hij pas met Dirk gewandeld heeft. Het was daar zó mooi. Dat wilde hij mij graag laten zien. Bovendien hoopte hij, dat inmiddels de fruitbomen volop in bloei zouden staan. Het was er in elk geval droog, dus konden we alsnog een wandelingetje maken.






Zie je die twee bomen, vlak bij elkaar? Dat waren flinke jongens! We hebben ze op de foto gezet voor Hans, onze bomen expert :-).


Echt joekels. Maar het zijn maar ielige staken vergeleken bij de dikste boom van Nederland, waar Hans vandaag was. Die heeft een omtrek van 7.60 meter!


We reden een rondje om naar de bloesem te kijken. Nog niet alles stond in bloei. De oude hoogstam appelbomen langs de Appeldijk nog niet. Maar er waren ook grote percelen, waar het echt bloesemfeest was!






We reden tot de zon onderging.





Mijn ogen deden zeer van al het moois. Het was dan wel een beetje anders, dan aanvankelijk bedacht. Die wandeling door onze eigen polder, die we zouden doen, was hooguit 50 meter. Maar dit was toch ook wel heel mooi. Zulke avonden moet je koesteren. Net als de jonge konijntjes, die met de dag mooier, liever, leuker worden.

Eén wakker, nieuwgierige verkenner.
De rest ligt lekker te dutten.