Het is zaterdagavond half 10 en de stilte is werkelijk oorverdovend. Zowel binnen als buiten is het muisstil. Buiten, omdat om 21.00 de avondklok inging. Ik weet niet, hoe het in andere delen van ons land of in de stad is. Maar hier in ons dorp is niemand op straat.
Binnen is het ook heel stil. Er zijn maar twee kinderen thuis. De rest logeert bij hun vriend/vriendin. Vreemd, hoor! Maar ook wel een keer lekker, zo.
De week is weer omgevlogen. Ik heb her en der wat foto´s van gemaakt. Die fungeren als mijn externe geheugen. Zo kan ik toch nog een soort van verslagje maken.
Ik heb deze week aardig wat kilometers gemaakt. Donderdag kwam dat, doordat ik Henk heen-en-weer naar school heb gereden. Het waaide zó hard, dat het geen doen was, om hem op de fiets te laten gaan. Het is per slot van rekening toch 30 kilometer. Toen ik hem ´s morgens naar school gebracht had, ben ik op de terugweg meteen Jan gaan ophalen. Die had een nachtje bij Dirk in Alblasserdam gelogeerd en had op donderdag online les. Hij zou op de fiets naar huis komen. Maar nu ik toch langsreed, kon ik hem wel even oppikken. Scheelt weer een drie kwartier fietsen.
´s Middags reed ik voor de tweede keer naar Rotterdam. Nu om Henk weer op te halen. En hoe suf!! Ik was nogal in gedachten én ik reed pal achter een vrachtwagen. En ineens kwam ik erachter, dat ik op de verkeerde baan reed! In plaats van de richting Nijmegen, reed ik richting Utrecht. Grrr. Moest ik eerst helemaal de Van Brienenoordbrug over en pas bij Alexanderpolder kon ik eraf om te keren.
Het kostte me een kostelijk kwartiertje. Én de zenuwen! Want ik reed op de reservetank en ik zag met gekromde tenen het cijfer van het aantal kilometers, wat ik nog kon rijden, rap lager worden. De tank was schoon leeg, toen ik bij de pomp stond. Ik was aan de laatste 5 kilometers bezig! En ja, ik weet, dat dat niet zo goed is voor je auto. Het is dan ook niet mijn gewoonte, om tot de laatste druppel leeg te rijden. Niet alleen vanwege de auto, maar ook niet vanwege m´n zenuwen ;-).
Er werd deze week weer van alles uit de voorraad gegeten. In de vriezer, die leeg moet, vond ik nog twee pakjes piri piri bbq-worstjes. Eén pakje ging op. De worstjes gingen bovenop krieltjes in de schil in de oven. Lekker met halve uienringen en diverse kruiden. Ik had twee kropjes kersverse krulsla gekregen. Die smaakten er perfect bij. Ik maakte meteen een restje bruine bonen en een restje rode kool erbij warm. Het voelt zo fijn, om lekkere maaltijden klaar te maken met van alles wat op moet, of over is!
Ik maakte ook krentjebrij. Zo´n potje rodebessensap uit de weck is precies genoeg voor een pannetje vol. Iedereen smulde. Dit vinden we lekkerder dan Haagse Bluf. Ik heb nog een stuk of 40 potjes bessensap en waarschijnlijk wordt er heel wat verwerkt tot krentjebrij :-)
Sinds 1 januari is Willem 1 dag in de week minder gaan werken bij Bis. Hij werkt die ene dag nu voor de eenvoudiglevenshop. Het werk is erg afwisselend, zeg maar. Afgelopen vrijdag heeft hij heel hard aan de goederenlift gewerkt. Dat is weer eens wat anders, dan de hele dag achter de computer.
De lift heeft proefgedraaid. Hij loopt als een zonnetje! Nu moet het electra-gedeelte afgewerkt worden. De kabels (18 stuks lopen er door de liftschacht!) moeten in een kabelgoot en op elke verdieping moeten de bedieningsknoppen opgehangen en aangesloten worden. Ook de schakelkast moet opgehangen worden. Best nog wel even wat werk. Maar dat hij het doet! Dat is gewoon geweldig. Er kan gewoon een paar honderd kilo tegelijkertijd mee omhoog en omlaag vervoerd worden. Dat scheelt enorm veel gesjouw.
´s Middag gingen Willem en ik naar een trouwdienst bij ons in de kerk. Dat is het grote voordeel van voor jezelf werken. Hoef je niet aan je baas te vragen, of je een paar uur vrij kan krijgen ;-). De trouwtekst was Psalm 67 vers 7B. Laat ik nu juist een paar weken geleden al een vouwtje in mijn Bijbeltje hebben gelegd bij deze tekst! Hoe bijzonder.
God, onze God, zal ons zegenen.
In het huishouden draait alles z´n gewone gangetje. Inclusief het bakken van ons dagelijks brood. Ik bak op de workshopzolder, want daar heb ik alles bij de hand: broodbakmachines, waarin ik het deeg kneed, en ook twee ovens (waar ik er normaal gesproken maar één van nodig heb). Ik heb deze week alle wokshops tot en met 9 februari geannuleerd. Super jammer, maar helaas kan dat nu even niet anders.
Twee weken geleden kreeg ik van mijn buurvrouw een mooie bos kornoeljetakken. De kale rode takken waren al mooi. Maar het volgen van het uitlopen is nog mooier! Eerst kwamen er blaadjes, maar nu zitten er ook al bloemetjes in. Wat een schoonheid!
Ook buiten ga je merken, dat het voorjaar wordt. Van de week zag ik al baltsende futen. Prachtig!! En toen ik vanmorgen Ciara uitliet, voelde ik op sommige plekken, als ik in de luwte liep, toch echt al de kracht van de zon.
Vandaag was Willem ook voor de shop aan het werk. Hij maakte foto´s van de (nieuwe) theesoorten, die in de shop gezet moeten worden. Steeds was hij niet helemaal tevreden. Maar uiteindelijk lukte het, wat hij voor ogen had. Maar hiervoor had hij wel eerst flink moeten Willy-Wortelen. Hij heeft de camera op de hanenbalk gemonteerd en maakt nu foto´s van bovenaf, zodat er geen lelijke schaduwen te zien zijn. Hoezo perfectionistisch ;-).
Afijn, terwijl hij druk was met die theetjes, was ik druk met het zaterdagse werk. Daar hoort ook bakwerk bij. Bak ik doordeweeks altijd gewoon bruine broden, voor de zondag bak ik meestal wat specialers. Vandaag werd het brioche. Deze keer niet in de wonderpan, maar gewoon in de oven.
Hier op de foto staat het deeg nog in de narijs. Maar inmiddels staat het brood te glimmen op m´n aanrecht en iedereen heeft er al even aan gevoeld en geroken. Ik denk, dat ik morgenochtend alleen maar ¨Brioooooooooche¨ hoeft te roepen en iedereen springt meteen uit bed. Ha, ha!
