We zaten vanmorgen net aan het ontbijt, toen -floep- de stroom uitviel. We zaten in het pikkedonker. Ook de straatverlichting was uit. Dus ja, écht donker! Met behulp van de zaklamp op m´n mobiel zakte ik het keldertrapje af, om daar waxinelichtjes en kaarsen op te diepen. En zo zaten we al snel bij kaarslicht te ontbijten. Best romantisch, toch, op de nuchtere maandagmorgen?
De stroom stond er niet snel weer op. Dus na het ontbijt haalde Willem zo´n mijnwerkerslamp te voorschijn. We hebben hem nog niet lang en het is een super ding. Er zit goed felle led-verlichting op en hij is oplaadbaar. Hij heeft al goede diensten bewezen, als Willem in het donker de houtmand vult bij het houthok. En het was ook heel handig, toen Willem en Wim bij Maria in het huisje de elektra gingen aanleggen. Ze hadden allebei zo´n lamp op hun hoofd en dan heb je prachtig licht om bij te werken. Met de lamp op zijn hoofd hielp Willem Henk de deur uit. Iets als een sleutel in je fietsslot steken is al best lastig in het aardedonker. Dus Willem lichtte Henk bij, tot hij op z´n fiets zat.
Wat nu? We konden niet veel beginnen. We hadden ook geen warm water om te baden/douchen. We besloten dus om nog heel even terug in bed te kruipen. Dat was evengoed wel lekker, want ik was al om 4.00 uur opgestaan. Het voelde best ´verdiend´ :-).
Om een uur of half 9 hadden we in elk geval licht van buiten. Maar dan nog: wat kun je doen zonder stroom? Dat valt vies tegen. Willem kon nog wat op z´n laptop doen, maar dan zonder internet. Tja.
Rond een uur of 9 floepte alles in Willem z´n werkkamer aan. We dachten, dat het leed geleden was. Maar dat was niet zo. Van de 10 groepen, deden het er maar 2. Gelukkig wel precies de groep waar Willem z´n werkkamer aan hangt. Kon die tenminste aan de slag.
Ik ging de hond maar doen. Die blafte al eens ongeduldig. Maar ze was snel uit-gelopen. Ze wilde terug naar huis. Dan kijkt ze je aan, springt tegen je op en ´vertelt´ zo: vrouwtje, ik wil echt niet verder meer. Nou, ok hoor. Dan doen we gewoon vanmiddag nog een rondje.
Maar op de terugweg wilde Ciara wèl nog even graven. Ik liet het toe, want ik dacht, dat ze dan zo nog lekker even d´r energie kwijt kon. Bloedfanatiek was ze. Zó fanatiek, dat ze mij niet meer zag staan en dus ook niet luisterde, toen ik verder wilde. Ik trok de hele trucendoos open, maar ze was zó gefocust op het graven, dat ze nergens door af te leiden was.
Uiteindelijk heb ik Willem gebeld, of hij met de auto wilde komen. Ik was verkleumd tot op het bot. Toen Willem eenmaal met de auto bij ons stopte en de deur opendeed, sprong Ciara meteen erin. Nou, vooruit. Opgelost. En een volgende keer geef ik haar niet zoveel ruimte om eens lekker te gaan graven. Daar heb ik weer van geleerd.
Thuis was er nog steeds geen stroom, behalve die 2 groepen. Willem trok een lang verlengsnoer vanuit de technische ruimte naar de keuken, zodat ik daar in elk geval voor koffie kon zorgen. Lekker even een bakkie om weer op te warmen!
Daarna ging ik de web-orders klaarmaken. Het was best donker in de shop, want we hebben daar maar aan één kant ramen. En het was steenkoud. De vloerverwarming was inmiddels ook al een paar uur uit. Ik was sowieso vandaag extra blij met de houtkachel. Daarmee konden we in elk geval de huiskamer heerlijk warm houden. Ik werkte in m´n eentje, want Maria was naar de kapster voor een proefkapsel voor haar bruiloft. Ze moest met gewassen haren komen en had koud gedoucht. De bikkel ;-). Pas om een uur of half 12 kwam Maria thuis en was ik klaar met klaarzetten.
Wat nu? Eerst maar even opwarmen bij de kachel. En vroeg lunchen. We hadden nog hete thee van het ontbijt in de thermoskan. Dat kwam mooi uit. En aldoor hoopten we, dat de stroomstoring over zou zijn. Ik had al naar de klantenservice van Stedin geappt. En later had Willem getwitterd. Ook hadden we gebeld. Maar we kregen steeds geen info, wat er aan de hand was en hoe lang het zou duren. Wel, dat de storing bekend was en er aan gewerkt werd.
Zo goed en zo kwaad het ging, hebben we ´s middags gewerkt. Maria kon nog wel producten afwegen, want de weegschaal heeft een accu, die nog aardig vol was. Maar ze kon dan weer géén labels printen. Alles ging dus maar half. Het was echt tobben. Om een uur of drie heb ik toch nog maar weer eens naar Stedin gebeld, om te vragen, of ik mijn petroleumstellen voor de dag moest gaan halen, om het avondeten klaar te maken. De meneer zei, dat ze nog steeds niet konden zeggen, hoe lang het ging duren. Maar dat ik gerust over een uurtje nog weer eens bellen mocht. Dan hadden we weer nieuwe info ´van het veld´. Lekker dan.
Het was best gek. Af en toe hadden we een béétje stroom. Het was net of we gedimde lampen hadden. Ze deden het heel zacht. En een volgend moment was het dan weer uit. Maar dan ´hoorde´ zo, had de meneer aan de telefoon gezegd.
En toen, eindelijk, om 15.39 floepte alles aan. Yess!! We hadden bijna 9 uur zonder stroom gezeten! Vlug ging Maria alle benodigde etiketten printen. En ik maakte haast om alle klaargezette orders verder ingepakt te krijgen. We printten de adreslabels. En zo reden we om half 5 toch met een mooi aantal pakketten richting postnl. Hè wat was dat fijn.
En ook fijn, dat ik nu normaal eten kon gaan koken. Ik had al bedacht om maar gewoon soep op te warmen en broodjes in de winkel te gaan halen. Dat hoefde nu niet. Extra fijn, omdat ik de portemonnee zoveel mogelijk dicht wil houden. Ik kookte nu met was er in huis was. Aardappelen, broccoli, spruitjes (uit de moestuin) en drie worstjes voor de vleeseters. Als toetje kookte ik vruchtengriesmeel (uit de webshop). Heerlijk.
Vanavond brachten we Henk, zoals altijd op maandagavond, naar de catechisatie. In de tijd, die we moesten wachten, brachten we een bestelling weg naar een klant in Nieuw-Lekkerland en op de terugweg reden we even langs het huisje van Maria en Jan-Hendrik. Daar was vorige week de bank bezorgd en het gaat er nu zo leuk uitzien. Konden we daar mooi even koffie drinken op hun nieuwe bank :-).
Hoewel dat koffie drinken op het moment voor mij nogal een pijnlijk gebeuren is. Er is een vulling uit een kies en alles wat vloeibaar is en daar langs gaat, doe heel veel pijn. Eigenlijk gaat het alleen met een rietje. Morgenochtend mag ik naar de tandarts en hopelijk kan hij het restaureren.
Nou, dat was dan de maandag. Met een romantisch begin en een tobberig vervolg. Maar met trouwens best een leuk einde. Want terwijl wij vanavond weg waren, heeft Hans een stuk haag gepoot. Er komt een mooie bladhoudende beukhaag om de parkeervakken voor ons huis. Als je een haag wilt planten, kan je dat het beste nú doen. Nu koop je ´kale´ planten, zonder pot, bij de kweker. En dat scheelt veel geld. We betalen nu maar een kwart van wat we kwijt zouden zijn, als we de planten in bijvoorbeeld april kopen. Misschien voor iemand een tip.
