donderdag 7 december 2023

Weinig bloggen

Zo. Terwijl het brood in de oven staat, kan ik mooi even een logje typen. Eén van de kinderen zei pas, dat ik nog nooit zo weinig geblogd had als dit jaar. Dat is inderdaad zo. Dat komt enerzijds, doordat ik vaker een verhaal op insta post. Dat doe je meer tussen de bedrijven door en kost nauwelijks tijd. Anderzijds is het zo, dat ik soms ook niet goed weet, waarover ik zou bloggen. Mijn werkzaamheden zijn wat saaier om te beschrijven dan toen er hier nog een horde kinderen rondliep ;-). Toch krijg ik regelmatig mailtjes van mensen, die het nog steeds fijn vinden om m´n blog te lezen. Ik typ dus nog maar even voort, al is het wat minder vaak.

Wat is het koud geworden, hè. En juist vorige week deed bij ons de verwarming het niet. Het was uiteindelijk maar 13,5 graad in de webshop. Dat is zelfs koud, als je aan het werk bent. Mijn vingers werden stram van de kou. En dat is niet zo handig, als je pakketten in moet pakken. Ik stookte steeds de kachel in de huiskamer roodgloeiend. Als ik dan de deur van de keuken naar de webshop open hield, kreeg ik het daar op den duur op 15 graden. 

Gelukkig doet de boel het nu weer. Niet alleen de temperatuur is nu beter, maar vooral de atmosfeer. Zonder verwarming wordt het zo vochtig en dat vind ik nog akeliger dan alleen de kou. Ik moest denken aan toen we hier vier jaar geleden zijn komen wonen. De eerste twee weken (precies met kerst en oud&nieuw) deed toen de CV het ook (nog) niet. En ook de houtkachel was nog niet geplaatst. We hadden toen alleen op de benedenverdieping de vloerverwarming, die het deed. Daar voelde je boven net niets van. Wat was dat koud!! De kinderen sliepen diep weggedoken onder dubbele dekbedden. Het was veel kouder, dan we ons hadden voorgesteld. Maar ik denk, dat het ook toen vooral het vocht was, wat het zo koud maakte. Er was heel veel stucwerk aangebracht. En hoewel er wel van die droogkachels hadden staan horren, was het vocht nog lang niet uit ons huis.

Toen wij in december 1986 trouwden, trokken we in een bovenwoning, waar we alleen twee gaskachels (gevelkachels) hadden, om de boel te verwarmen. Die kachels hingen in de woonkamer. In de keuken was het ijskoud. En op de bovenverdieping, waar we helemaal geen verwarming hadden, stonden wekenlang de bloemen op de ramen, want zowel de winter van ´86/´87 als die van ´87/´88 was behoorlijk streng. Ik las hier, dat het bijvoorbeeld op 11/12 januari 1987 15 graden vroor. Zulke winters bestaan gewoon niet meer. Toch kan ik het me niet herinneren, dat we het koud gehad hebben. Misschien ben ik in de loop der jaren gewoon een watje geworden :-). 

Toch geniet ik altijd wel van vorst. Het is dan vaak zo mooi buiten!



We hebben vorige week er ook erg van genoten, dat onze Zwitserse vrienden er waren. Ze logeerden in Dordrecht en kwamen steeds gezellig aanwaaien. Natúúrlijk waren ze er op de zaterdagen. Niet alleen om frieten en frikandellen mee te eten, maar ook om lekker bij te kletsen, met iedereen die langs kwam. 

Donderdagavond waren we door Ellen en Marco uitgenodigd om te komen eten in het hotel, waar ze logeerden: de Watertoren in Dordrecht. Wat was dát leuk! Het was heel speciaal om nu eens een paar uur met z´n viertjes te zijn. In al die jaren, hebben we zoiets nog nooit gedaan. Het restaurant in de Watertoren is klein maar fijn. Heel gezellig! En het eten was heel lekker. We hebben vooral heel veel herinnering op zitten halen. Na het eten lieten Ellen en Marco hun kamer zien. Zo leuk! Ze zaten op de vierde verdieping. Elke verdieping in de toren is één kamer. Je zoeft er met de lift zó naar toe. De kamer is helemaal rond, met kleine ramen, met mooi uitzicht. De kamers zijn allemaal anders ingericht, met tweedehands meubilair (alleen nieuwe bedden). Echt super leuk gedaan. 

De afgelopen tijd hadden we ook veel verjaardagen in ons gezin. Vorige week zaterdag vierden Koos en Willemijn de verjaardag van Vera. Eén jaar is dit heerlijk, vrolijke kindje al! Precies een week daarvoor zijn Koos en Willemijn verhuisd en ik was dan ook heel benieuwd naar hun nieuwe huis. Het is nog lang niet klaar, hoor. Ze wonen in hun droom een klusproject :-). Juist zaterdag waren de airco´s op de bovenverdieping aangesloten, waarmee ze ook verwarmen. Op de benedenverdieping is er op dit moment alleen nog maar een houtkachel. Ha, ha! Een herkenbare situatie dus!! Het is een heerlijk huis, op een fijne plek. En dat klussen? Dat komt vast helemaal goed. 

jarig Jetje bij papa 

Gisteren werd Naomi (van Jaap en Maaike) ook één jaar. Maria en ik gingen ´s morgens een bakkie doen. Ja, ja, dat doen wij gewoon onder werktijd :-). Maar voordat we naar Rotterdam reden ben ik eerst met een gangetje van 30-40 kilometer per uur met mijn Caddy naar de autogarage in Brandwijk getufd. Dinsdagavond was Willem naar de molen geweest om de weekbestelling op te halen. Maar op de terugweg ging de Caddy ineens vreemd doen. Gelukkig was hij niet ver meer van huis en Willem is binnendoor, via de polderwegen, zachtjes naar huis gereden. Intussen weten we, dat er (weer) een verstuiver kapot is. Echt zo balen!! Een reparatie van toch wel snel een 600 euro, geloof ik. Daar gaat m´n extraatje, wat ik met de decemberdrukte dacht te verdienen. Het is niet anders. Iets met rekenen en óver moeten rekenen...

Naomi was echt jarig hoor! Met een feestjurkje, een taartje, kadootjes. Zo leuk dit!



Julian en Naomi

Nou, het brood in inmiddels gebakken. Hans en Henk zijn naar hun werk vertrokken. Ik ga gezellig samen met Willem ontbijten. Nee, niet dat vers gebakken brood. Dat is voor de lunch. We gaan aan de havermout.