Na de opening van deze dag met bijbellezen en gebed kregen we de mogelijkheid om in het boekenarchief te grasduinen om tegen inkoopprijs boeken aan te schaffen. Dat was alvast een leuk begin. Ik heb me ingehouden, want ik had hier niet op gerekend. Eén boekje kocht ik. Een boekje wat ik al weleens aan iemand kado deed, maar wat ik zelf ook op mijn verlanglijstje had staan: De pijn van Job.
Al snel was het tijd om in te stappen en naar Zutphen te vertrekken. Het programma liep meteen al uit, want we moesten behoorlijk omrijden door werk aan de weg. In Zutphen bezochten we eerst de Walburgiskerk en de Librije. We kregen een rondleiding door een heel goede gids, die enorm veel wist te vertellen. De kerk, maar vooral ook de Librije, kwamen door zijn verhalen gewoon tot leven. Het was echt indrukwekkend.
Het was inmiddels al lang en breed lunchtijd en met knorrende maagjes liepen we naar Koffie- en Theeschenkerij De Pelikaan. We kregen daar een High Tea. Toen we allemaal gezeteld waren, heel gezellig in een aparte ruimte, kwam de serveerster vragen of we koffie of thee wilden. Nu drink je bij een High Tea toch eigenlijk alleen maar thee natuurlijk, maar ze hadden juist 's morgens koffie gebrand en dat rook zó lekker. Ik ben daarom begonnen met een heerlijk kopje koffie. Er was allerlei lekkers. Hartig, zoet, warm, koud. Wat een verwennerij. Het was erg leuk om een praatje te maken met de mensen om me heen. Er waren oude rotten in het vak bij, met rijen titels op hun naam. Maar ook mensen zoals ik, die nog maar één boek geschreven hadden. Sowieso waren we een echt gemeleerd gezelschap: mannen, vrouwen, jong en oud(er), ervaren en onervaren, auteurs en medewerkers van de uitgeverij, kortom: boeiend!
Na de lunch was er geen tijd om uit te buiken. We moesten direct in de benen naar Stichting 't Oude Kinderboek. Dit was ook weer zó leuk! We liepen naar een pandje in het centrum van Zutphen en mochten daar direct de trap op naar boven. In een kamer met wanden vol kinderboeken stonden stoelen uitnodigend klaar in een grote kring. We mochten gaan zitten en kregen een boeiende lezing van een mevrouw die haar hele werkzame leven bibliothecaris was geweest en nu vrijwilliger is bij Stok. Deze stichting verzamelt, bewaart en leent oude (tot 1990) kinderboeken uit. Alle kinderboeken uit je jeugd kun je er terugvinden en de oh's en ah's waren dan ook niet van de lucht. Nadat de mevrouw haar verhaal had gedaan mochten we beneden rondkijken. Ook daar weer kastenwanden vol kinderboeken.
Heerlijk om daar rond te snuffelen! We kregen nog een bakkie koffie met een koekje en daarna zat ons dagje uit erop. We liepen terug naar de auto's en reden naar Apeldoorn. Daarvandaan ging ieder weer huiswaarts. Het programma was wel wat uitgelopen en ook op de terugreis werd ik weer ruimschoots bedeeld met files. Het was al 7 uur geweest toen ik thuis binnenstapte. Ik was blij dat ik weer thuis was. Hoe leuk en gezellig en interessant het ook was geweest, ik had 's middags gewoon even heimwee gehad en die terugrit duurde voor mijn gevoel zó vreselijk lang! Willem had macaroni gekookt en al met de kinderen gegeten. Mijn bordje stond klaar in de magnetron en terwijl ik van de macaroni smulde vertelde ik over mijn leuke dag uit. Nooit gedacht dat ik schrijfster zou worden en al helemaal niet dat daar zulke leuke dingen bij zouden horen!
