Iedere familie heeft zo ook z'n eigen 'kadootjes-cultuur'. In sommige families is het erg belangrijk wat voor kadootje je meeneemt en ook hoeveel geld je eraan besteed hebt. Het is dan een zogenaamde graadmeter voor hoeveel je om de ander geeft, hoeveel je voor de ander over hebt. Soms is het zelfs een vorm van demonstratie waaraan de ontvanger moet kunnen aflezen hoe warmpjes je er financieel wel bij zit. Het moge duidelijk zijn, dat zo'n kadootjes-cultuur een ver van mijn bed show is.
In andere families zijn kadootjes totaal onbelangrijk. Soms is er in alle gezamenlijkheid besloten om het elkaar-kadootjes-geven maar af te schaffen. Vaak is dit uit praktisch oogpunt: iedereen heeft alles al en daarom wordt er een envelopje met geld gegeven. In feite wordt het dan een onzinnig ruilpartijtje: A geeft 15 euro aan B. B geeft die 15 euro door aan C. En als D. dan jarig is, krijgt hij van C. die bewuste 15 euro. Uiteindelijk krijgt A. op zijn verjaardag dan gewoon z'n ingelegde 15 euro terug :-).
Een leuke variant hierop is, dat je met z'n allen afspreekt de jarige één (groot) kado namens allemaal te geven. In dat geval kan dan A. een kado van bijvoorbeeld 50 euro kopen voor de verjaardag van B. B. koopt op zijn beurt een kado van 50 euro voor C. Enzovoorts. Zo kom je maar één keer per jaar aan de beurt om te gaan shoppen voor een kado en heb je maar één keer per jaar een (grote) uitgave.
Deze laatste variant ligt in de week bij de broers/zussen/aanhang van Willem z'n kant.
Enerzijds is het een praktische oplossing voor de gever en een leuke oplossing voor de ontvanger. Die krijgt één kado wat hij graag wil hebben in plaats van 20 flessen badschuim, 10 flessen wijn, snoeperijtjes en dergelijke, waar hij misschien helemaal niet op zit te wachten. Anderzijds vind ik het toch ook een tikje saai en emotieloos. Ik vind het eigenlijk altijd wel leuk om een kadootje voor iemand te scoren. Ik zoek graag iets speciaals uit waarmee ik de ontvanger denk blij te kunnen maken. Met die bril op loop ik dan ook vaak te shoppen. Dan zie ik iets leuks en denk meteen: oh, dat is wat voor die en die! Dat gaat het hele jaar door en op die manier hoef ik haast nooit op het laatste nippertje naar de winkels of mijn toevlucht te nemen tot 'de envelop met inhoud'. Om het budget beheersbaar te houden houd ik vooral op markten en in kringloopwinkels mijn ogen goed open. Vaak vind je daar de leukste en origineelste dingen voor een habbekrats. Ook winkels met (opheffings)uitverkoop zijn ideaal om de voorraad in de kadootjeskast op peil te houden. Behalve kadootjes shóppen, vind ik kadootjes máken ook heel leuk. Je kunt op die manier je met je aandacht en werkzaamheid even heel exclusief bezighouden met degene voor wie het kadootje is bestemd. Als ik meer tijd had, zou ik graag nog heel veel meer kadootjes zelf maken.
Vandaag is mijn schoonzus W. jarig en ik had zaterdag zo'n heel leuke kop en schotel gekocht.
Ik had bedacht om er een bloemstukje in te maken. Toen ik Henk vanmorgen naar school had gebracht ging ik aan de slag. Eerst sneed ik steekschuim op maat en legde dat in water.
Daarna ging ik met een schaartje de tuin in. Ik knipte er mooie klimopbladeren, takjes buxus en verder allerlei herfstbloemen die de storm en regen van vorige week overleefden: herfstaster, chrysanten, dahlia's, goudsbloemen enzovoorts.
De klimopbladeren poetste ik mooi glimmend en daarna stak ik ze rondom in het steekschuim, dat ik in de kop gedaan had.
Daarna stak ik de buxustakjes erin, zodat er een groene basis was. Die basis vulde ik vervolgens op met de bonte bloemenpracht en zo ontstond een gezellig herfststukje.
Een cellofaantje erom en een labeltje eraan en klaar was ik.
Eigenlijk zou ik het vaker moeten doen en ook gewoon zorgen voor dit soort gezellige bloemstukjes in huis. Maar ik ben een gans als het gaat om decoreren. Ik heb daar het gevoel en het geduld niet voor. Tja, gelukkig zijn we allemaal anders, toch?
