En die verrassingszak? Dat is toch zo'n leuk verhaal. Rieja, die die prachtige omslagdoek voor me maakte, heeft ook voor Trijnie een doek gemaakt. Helaas paste hij niet in een envelop en dus werd het een prijzig verzendverhaal. Maar Rieja is niet voor één gat te vangen! Ze liep iemand tegen het lijf, die in Lekkerkerk woont en die wilde de doek wel aan me overhandigen bij de pont van Kinderdijk naar Krimpen a/d Lek. En snel, snel, had Rieja toen nog de kast van zoonlief omgespit op zoek naar spullen die hij niet meer draagt. Die zouden dan vast nog wel een tweede ronde bij de Luijkjes krijgen. En zo gebeurde het, dat ik vanmorgen m'n auto parkeerde in het straatje naar de pont en daar hard naartoe draafde, omdat de auto's er al op reden. Ik had me niet zo hoeven haasten, want die pont bleef echt nog wel een poosje liggen :-). Het grappige was, dat er iemand uit onze gemeente ook juist op de pont stond. Zo hadden we onverwachts een gezellig praatje.
Terwijl we overvoeren zag ik aan de overkant al een mevrouw staan met een grote tas naast zich. Dat moest haast wel C. zijn. En ja, dat bleek zo te zijn. We schudden elkaar de hand, hadden een heel snel praatje en daar ging ik met de tas per kerende pont weer terug. Heel wat voordeliger dan met tante Pos. Er was alleen wat creativiteit en goedwillendheid voor nodig.
Tijdens de terugvaart maakte ik een praatje met de kaartjesverkoper. Hoe heerlijk is dat, om zomaar zoveel contacten te hebben op een mooie nazomermorgen. Ik vond deze klusjes verre van vervelend!
Intussen was ik dus vol goede moed om eens een flinke slinger aan het huishouden te geven. Maar dat viel vies tegen vandaag. Oké, ik heb wel zes wassen gedraaid. Steeds als ik even thuis was zette ik een machine aan, hing was op, of haalde juist af. Maar veel verder kwam ik niet. Er kwamen namelijk zomaar twee ritjes extra bij deze dag. Eerst belde Willem, of ik het binnengekomen onderdeel van z'n motorzaag wilde ophalen bij een bedrijf in Molenaarsgraaf. Ik had nog het plan dat direct na m'n tochtje naar Krimpen a/d Lek te doen, maar dat durfde ik niet aan. Dan zou ik het gevaar lopen niet op tijd bij het schoolhek te staan om Henk op te halen. Ik zou dat wel 's middags doen...
Ik keek in mijn mailbox voor het adres, maar zag toen ook, dat ik een reactie had op een bod dat ik gisteren op MP zette. Ik had geboden op een heel mooie, apart grote speculaasplank. Daar zit nog wel een voorgeschiedenis aan verbonden. Maanden geleden (of was het nu al vorig jaar?) was ik met mijn vriendin bij de Kringloopwinkel van Woord en Daad in Noordeloos. Daar zag ik verschillende speculaasplanken en helemaal niet duur. Ik kocht ze niet, maar kreeg daar later spijt van. Nu was ik vorige week met schoonmama bij dezelfde Kringloopwinkel en dacht ineens weer aan de speculaasplanken. Ik keek, of er deze keer soms ook planken lagen. Ja, er lag er één. Maar dat was er één om een grote pop mee te maken en ik wilde juist een plank waar je gewone, kleine speculaasjes mee kan maken. Ik besloot eens op MP te kijken. Ik keek eerst in een straal van maximaal 15 kilometer. Dan is het gemakkelijk op te halen en bespaar je de verzendkosten. Er werd er zowaar één in Alblasserdam aangeboden. Een erg mooie, oude plank waarmee je vier speculaasjes tegelijk kon maken. Ik bood 7 euro, maar kreeg een mail terug, dat de verkoper er 15 euro voor wilde hebben (waarom zet je dan 'bieden' in je advertentie, vraag ik me dan af). Nee, 15 euro 'zomaar' aan zoiets uitgeven was me te gortig. Nieuwsgierig als ik was keek ik of ik misschien geluk zou hebben in een straal van 25 kilometer. En toen kwam ik me daar toch een mooie plank tegen!! Eéntje met maar liefst 16 figuurtjes! Dat zie je niet veel. Er stond bij dat het een plank was uit 1930. O, heerlijk, zo'n oud geval. Ik besloot een gokje te wagen en bood 12,50 en zette vervolgens de plank uit m'n hoofd. Dat was gisterenavond. En nu had ik een reactie op mijn bod: ik mocht hem VANDAAG komen ophalen voor dat geld! Leuk, leuk, leuk. Alleen...nu moest ik stante pe nog een ritje naar Spijkenisse inplannen. Het kwam de verkoper het best uit, als ik om 2 uur langs zou komen. Oké, ik ging bekijken waar het was, hoe lang ik er over zou doen en het kwam allemaal prachtig uit. Als ik om 5 over 1 zou vertrekken, zou ik eerst Henk (met de auto) bij school kunnen afzetten, dan Dirk in Lombardijen bij het station kunnen afzetten en vervolgens naar Spijkenisse kunnen rijden. Het kostte me allemaal wel wat zenuwkriebels in mijn buik, hoor. Je moet weten, dat ik niet graag auto rijd en al helemaal niet als ik de weg niet goed weet. Ik maakte een hele studie van de route via Google Maps, printte de handel uit en probeerde er verder maar geen punt van te maken. Het kwam ook allemaal best goed, hoor. Ik reed maar twee keer mis ;-) en stond om 10 over 2 op het juiste adres. Ik ben zó blij met de plank! Ik kan haast niet wachten om speculaasjes te gaan bakken. Misschien heb ik er zaterdag wel een gaatje voor? Voordat ik de plank ging ophalen keek ik nog even wat de verkoper nog meer aanbood. Hij had o.a. stekjes van citroengeraniums. En ja, daar heb ik er ook één van gekocht :-). Zo leuk, zo'n ouderwetse plant. En hij ruikt natuurlijk heerlijk!
Toen ik terugkwam had ik nog net 25 minuten om m'n middagportie speelgoedboeken te bezorgen en daarna moest ik haasjerepje weer naar school. Nu stond er nog één ritje op de planning: naar Molenaarsgraaf. Gelukkig vond Henk het wel leuk om mee te gaan. Gezellig hoor! En de polder was zó mooi.
Toen ik thuiskwam was het hoogtijd om eten te gaan koken. Ik kookte spaghetti, iets wat iedereen hier heerlijk vindt! Intussen redderde ik de boel wat en gaf hier en daar orders :-). Zo kwam het dat we gewoon op tijd aan tafel zaten.
Na het eten hebben we even met z'n allen doorgepakt, maakte ik brooddegen, hielp kinderen met hun huiswerk en installeerde me achter een paar teilen wasgoed. Het wasgoed is keurig gevouwen en de strijk ligt op een grote berg op een stoel, de broden staan in de oven. 't Is genoeg voor vandaag. Fijn nog even bloggen en dan is het Willem-en-Teunie-time.
Wat houd ik eigenlijk van die duizend-dingen-dagen! Het enige wat minder is: er blijft altijd werk liggen, wat eigenlijk ... gisteren al gedaan moest zijn. Een echte huisvrouw zal ik wel nooit worden!
