Ik zie dat de kinderen het meteen opmerken, dat ik aan het opruimen ben. Maaike was oprecht vol bewondering over het kastje dat ik gisteren deed. En Jan en Henk waren enthousiast over de verfspullen, kleurdoos en stickers die te voorschijn waren gekomen. Het inspireerde ze tot het maken van mooie kunstwerken. Henk maakte iets voor de juf, Jan voor oma.
Gisteren al had ik bedacht dat ik vandaag nog weer een lade van de grote kast onder handen zou nemen. Het werd deze la:
Zo op het oog een heel gewoon laatje. Maar wacht maar. Als je de la uit de kast haalt, zie je dat het een enorme la van wel bijna een meter diep is. En ja, daar past heel wat rommel in :-(
Het is de la van de schoolgidsen, het telefoonboek, kerkgids etc. Die liggen er dan ook wel allemaal in, maar o wee, als je iets nodig hebt. Dan moet je je eerst door een grote stapel oude paperassen heen worstelen. En ja, ook nog door een aangroeiende berg afgedankte mobieltjes met al dan niet bijpassende snoertjes. Oh, wat erg!
Ik ben begonnen met alles op tafel te sorteren.
Daarna pakte ik de stofzuiger om de la uit te zuigen en ook het vak in de kast waar de la uitkwam. Ik pakte vervolgens de bijenwas en een waslap en zette de la van binnen en van buiten goed in de was. Dat was ook hard nodig ook. Het hout zag er uitgedroogd uit. Foei, dat is bepaald niet zuinig zijn op je spullen. En dan gaat het nog wel liefst over een kast van wel 200 jaar oud. Zo´n ding zou je moeten koesteren, toch?
Terwijl de was in het hout kon trekken ruimde ik alle stapeltjes die op tafel lagen op. Een grote stapel papier kon fijn in de papiercontainer. Dat is allemaal vast weg uit mijn leven ;-). De batterijen deed ik in zakjes van 10 stuks en deed er een briefje met mijn gegevens bij. Ze zitten in mijn tas en als ik naar de winkels ga, breng ik ze naar een inleverpunt. Dan worden ze netjes verwerkt en wie weet winnen we zelfs een reischeque.
Alle mobieltjes met snoertjes heb ik in een bak gedaan. Die mogen de jongens vanavond uitzoeken. Wat nog goed is kan bewaard of in gebruik genomen worden. De rest ga ik opsturen
Wat kleine frutseltjes gingen naar hun juiste plaats. Er verdween wat in de vuilnisbak. Voor de kringloop bleef er niet veel over. Alleen een telefoonstekker en een apparaatje om vreemde valuta mee om te rekenen naar euro´s.
Ik borstelde met een meubelborstel de bijenwas uit en wreef het houtwerk na met een zachte doek. En leeg dat die la nu is, nu er alleen in ligt wat er in hoort! Super!
Terwijl ik met een kop thee op de bank even ging uitpuffen, pakte ik een boekje erbij, wat ik gisteren bij mijn kalligrafiespulletjes vond. Het heet: Bronnen van Romeinse wijsheid. Ik kreeg het voor mijn 15e verjaardag van mijn oude, trouwe vriendin Wilma. Tja, we deden het VWO en hadden allebei Latijn in ons vakkenpakket. Dan is zo´n boekje echt leuk natuurlijk. En nu, na bijna 30 jaar, lees ik die oude spreuken weer eens en kom er een paar tegen die ik wil delen.
In het kader van mijn opruimaktiviteiten vond ik deze wel passen:
Moedig elk gedurfd begin aan. Vergilius
En in het kader van mijn blog:
Geld heeft nog niemand rijk gemaakt. Seneca
Niet wie weinig heeft, maar wie veel verlangt is arm. Seneca
Zo. En dan ga ik nu mijn ´gewone´ werk maar eens doen.
