Ritme

Ik werd een beetje weemoedig wakker vanmorgen. We hebben vorige week zó´n heerlijke week gehad, met Ellen en haar gezin (bijna) iedere dag over de vloer! Het leek voor ons ook wel een beetje vakantie. Het was alleen wel beredruk, omdat het school- en werkgebeuren uiteraard gewoon moest doorgaan. Hans en Maaike hadden een projectweek en hadden daardoor een raar rooster. Hier een paar uur, daar een dag. En, o ja, ook nog een 24-uurs excursie naar Londen voor Hans. Dat komt er dan op neer, dat je de ene dag je kind om half drie uit zijn bed mag porren en de andere dag om half 4 naar school mag rijden om hem weer op te halen. Dat leverde dus twee gebroken nachten op. Het voordeel was, dat zowel Hans als Maaike de hele week geen huiswerk had. De avonden waren lekker vrij.

Zaterdag was een heerlijke dag. Ellen, Marco, Svenja en Shirin stonden al voor negenen op de stoep. Deels was dat omdat we om 9 uur hadden afgesproken, deels omdat ze versteven waren. Ze kampeerden in een trekkershut op een camping in Dordt en die nacht was het in de hut maar 4 graden geweest. Ook de geïmproviseerde kruiken (glazen schroefdekselflessen uit m´n voorraad) en dikke vesten etc. hielpen daar op den duur niet tegen.

Maar in Huize Luijkensteijn was het al open huis en was het heerlijk warm. Er kwamen nog snel een paar langslapers naar beneden zakken en we dronken koffie/thee. Hoewel het koud was scheen de zon heerlijk. Perfect weer voor de jaarlijkse actiemarkt ten bate van De Schutse, waar we naar toe zouden gaan.

Al voor tien uur slenterden we de markt op. De grote meiden bleven bij elkaar, de kleintjes zwermden uit, de mannen hielden elkaar gezelschap en Ellen en ik gingen eerst op ons gemakje de rommelmarktkramen langs. Ellen ´mocht´ niet veel kopen, want het moest in haar koffer passen. Zij ging voor een stapeltje leesboeken, een gaaf muziekboek met oude, Nederlandse liedjes en tot haar grote vreugde vond ze een Bijbel. En die had ze nog niet. Althans, geen Nederlandse. Hoe blij kan je dan zijn als je zo´n wens tegenkomt voor slechts een eurootje!

Mijn eerste vondst waren twee grappige porceleinen melkpakken. Ze waren nog helemaal nieuw. En aangezien wij altijd ´losse´ melk bij de boer kopen en ik geen leuke melkkan had, was ik helemaal blij met deze twee pakken. Ik hoop natuurlijk dat ze niet al te snel zullen sneuvelen. Maar hartzeer vanwege het geld hoef ik dan in elk geval niet te hebben. Ik betaalde maar een euro de twee.

Een paar kramen verderop vond ik een leuk broodmandje met bijpassende dekservetten. Nog helemaal nieuw. Kostte ook maar een euro.
Een nog goede fietsmand voor een euro. Daar kon ik me ook geen buil aan vallen. Als hij niet op mijn fiets zou passen, zou ik hem kunnen vullen met planten. (hij past op m´n fiets!)
Een paar borden voor een euro.  ´t Leek Euroland wel.
Later zag ik nog een prachtige lap stof van een paar meter. Ik besloot dat ik er maximaal 5 euro voor wilde neertellen en vroeg vervolgens wat die lap moest kosten. Vijf euro, was het antwoord. En ja, toen was hij voor mij :-).

Onze gasten gingen intussen behoorlijk los aan al het lekkere, Nederlandse eten. Oliebollen, poffertjes, kibbeling, het ging gewoon achter elkaar naar binnen. Suikerspinnen voor iedereen. Vooral Marco moet wel een stenen maag hebben, geloof ik ;-).

We deden op ons gemakje alle 100 kramen aan en zakten daarna neer in de koffietent. Daar hadden we meteen uitzicht op de Amerikaanse veiling die juist van start ging. Het was zomaar zo ontspannen en gezellig.

We gingen pas na de middag naar huis. Trek in een lunch had niemand meer, dus ploften we lekker op de bank. Ellen en Marco gingen nog even gezellig met zijn tweetjes naar de supermarkt. Later gingen Ellen en ik nog even bij Dirk op zijn kantoortje langs. De meiden wilden nog éven naar de markt voor de laatste koopjes. Marco wilde ze nog wel even rijden.

De middag vloog voorbij. Ook al, omdat we heel vroeg moesten eten. Onze gasten wilden namelijk uiterlijk 6 uur bij ons vandaan vertrekken naar hun volgende logeeradres (in Zeeland). We aten natuurlijk onze zaterdagse frieten. Willem had ´s nachts nota bene de aardappels al geschild en ik had ze in repen gesneden en in de voormiddag al voorgebakken. Zo zaten we rap aan tafel. Frikandellen, bitterballen en satehsaus mochten natuurlijk niet ontbreken. Mmm, zo lekker. En gezellig dat het weer was, zo met een mannetje of 15 om de tafel.

Kijk, en dat was het nu, waarom ik vanmorgen weemoed voelde. Want die gezellige week was zomaar omgevlogen en nu lag er een ´kale´ werkweek voor me. Vol met achterstallige klusjes ook nog eens.
Nou ja, niet te lang getreurd. Daar had ik trouwens ook geen tijd voor, want kwart over 6 ging Leendert de deur uit, kwart voor 7 Willem en Dirk, kwart over 7 Maaike en Hans en ten slotte was er de uittocht van de basisschoolleerlingen. Koos ging voor het eerst sinds meer dan een week weer naar school. Hij had vorige week middenoorontsteking en was daar behoorlijk ziek van. Henk had sinds donderdag de waterpokken, maar ging vandaag ook gewoon naar school, hoewel hij nog een beetje kouwelijk en pierig was. Toen ik om half 9 ons huis instapte, nadat ik de jongsten naar school had gebracht, was de stilte gewoon oorverdovend.

Ik ben even gaan zitten om bij te komen van de drukte van de vroege ochtenduren met de complete exodus. Daarna heb ik de koe bij de horens gevat. Vorige week liep ik er steeds aan te denken hoe fijn het was, toen we 8 jaar geleden hier kwamen wonen. Alles was heel, netjes, schoon en opgeruimd. Maar na 8 jaar is er veel versleten of kapot en het is verre van opgeruimd meer. Het is dan ook een heel verschil of je met 5 peuters/kleuters in een huis woont, of met 5 pubers. Maar dat is geen excuus. Ik voel ernstig behoefte om een hoop zooi op te ruimen en alles weer netjes en schoon te krijgen. Het duurde niet eens zo heel lang om een hele bananendoos vol overbodige spullen bij elkaar te vergaren. Ziezo. Die zou vandaag nog naar de Kringloop gaan!! (is ook gebeurd :-) ). Het allereerste, kleine beginnetje is er. Ik zit weer in m´n ritme. En nu doorpakken!