Dat zit zo: al maanden is het woekeren met de ruimte in mijn shop. Na de zomervakantie was het eigenlijk bijna niet werkbaar meer. Er staan inmiddels dozen in de gang, kratten in de kamer en een stapel kratjes in de bijkeuken. Dat is niet werkbaar, maar ook niet gezellig. Natuurlijk dromen we altijd nog van dat boerderijtje in de polder met ruimte voor de shop en voor workshops ;-). Maar dat zal wel bij dromen blijven. Ik ging op zoek naar een meer realistische oplossing.
Eén hoek van de shop is in gebruik door Koos. Die hoek is een soort diepe kast met een deur ervoor. Als de deur open staat, kan Koos zo achter zijn computer zitten, die in die kast staat. Als ik die ruimte bij de shop zou kunnen trekken, zou ik voorlopig wel weer een poosje gered zijn, bedacht ik. Maar waar moet Koos dan met die computer heen? Hij slaapt samen met Henk, Jan en Hans op één slaapkamer, waar tussen de twee stapelbedden slechts 1 meter ruimte is. Dat wordt hem niet. Op de overloop is geen plaats. Bij ons boven op de tweede verdieping is geen plaats. Denk, denk, denk. Ik besloot dan maar te wachten totdat Leendert en Thea gaan trouwen. Maar ja, dat duurt nog wel even. Er is nog niet eens een datum :-). Maar terwijl we de garage aan het opruimen waren en er daar dus steeds meer ruimte kwam, piepte er een plannetje op: Koos zou best een hoekje in de garage kunnen krijgen. Eigenlijk kon ik maar één nadeel bedenken: het is er ´s winters best koud. Maar daar is doen aan! In een warme slaapzak kruipen, een kacheltje, een warme kruik, mogelijkheden genoeg. Zo gedacht, zo gedaan.
Maria vond mijn plannetje ook keigoed en keigoede plannetjes geven je vleugels. Echt he! Wat hebben we deze week hard gewerkt, om Koos z´n hoek klaar te krijgen! Ook vanmorgen waren we weer in de garage te vinden. We hebben eerst in de hoogte gewerkt: de til ging helemaal leeg. We zochten alles uit: schaatsen, kampeerspullen, oude kleden, dat soort dingen. Wat mocht blijven, ging terug. Daarna werkten we in de laagte: ik borstelde de grond. Spierballenwerk! De garage is nu echt bijna, bijna, bijna klaar.
Kijk! De nieuwe werkplek voor Koos:
Er verdween weer van alles uit ons leven:
Er mochten weer drie centimeters afgeknipt worden!
Het was nog haasten om op tijd klaar te zijn. Ik zou namelijk Henk bij school gaan ophalen. Ik had hem vanmorgen naar school gebracht, omdat hij vandaag mocht trakteren! De laatste keer dat een basisschoolkind op school trakteert...Wat heb ik in al die jaren veel traktaties gemaakt! Tien kinderen, allemaal 8 keer trakteren, dat is 80 keer. Wow! Nou...ietsje minder dan: één keer lag ik in het ziekenhuis en trakteerde Maaike op zakjes chips. Dat weet ze nog goed, want dat vond ze helemaal niet leuk ;-). Traktaties zijn hier altijd zelfgemaakt en als dat dan anders is, klopt het niet. Vandaag klopte het ook niet: de allerlaatste traktatie werd namelijk niet door mij, maar door Maria gemaakt :-). Maar daar maalde Henk niet om. Die voelde zich super feestelijk met de gezellige cupcakes!
Ik zou Henk nu dus gaan ophalen en ik opperde om meteen dan maar even naar de Kringloopwinkel te rijden, om daar van alles in te leveren. En weet je wat? Dan gaan we daar meteen lunchen! Goed plan. Maria ging mee (hoewel ze in het restaurantje niet verder kwam dan een bakkie zwarte koffie, maar goed) en Henk sprong een gat in de lucht toen hij het hoorde.
In de kringloopwinkel koos hij voor een lekker broodje gezond en ik nam soep en een tosti. Verwennerij!
Hoe simpel is het om een dag iets speciaals te geven!
Vanavond aan tafel vertelde ik Koos, dat hij een nieuw plekje voor z´n computer kreeg: in de garage. Na het eten ging hij daar eerst eens argwanend kijken. Zou dat iets zijn? O ja, gelukkig, hij zag het wel zitten. Hij begon maar meteen met verhuizen :-). Het was nog even wat gedoe met kabels en WiFi enzo. Maar het lukte. De computer staat.
Ja, die garage is werkelijk multi-functioneel :-).
Nu de rest nog: de hoek in de shop leeg maken en me daar installeren. Er gaat daar in elk geval een laptop en een printer komen, want nu loop ik elke dag minstens 10 keer twee trappen op en af voor pakbonnen, verzendetiketten, productlabels en weet ik veel. Prima voor de conditie, maar voor mij hoef ik die niet zo nodig te onderhouden met trappen op en neer lopen ;-). Verder gaan al m´n inpakmaterialen de kast in. Dat geeft schap- en vloerruimte in de shop. En als laatste gaan er de aangebroken zakken en dozen met producten in. Wordt m´n gang een stuk leger! Het is nog wel even doorbuffelen, maar ik heb haast. Ik wil alles helemaal in orde hebben, voordat ik weer workshops Brood Bakken ga geven. En aangezien ik bijna elke dag gemaild wordt met de vraag, wanneer ik daar weer mee ga beginnen...heb ik dus haast ;-).
