maandag 10 september 2018

Ja hoor, wéér een stukje verder :-)

Vandaag lonkte de garage. Nou ja...lonkte? Dat is niet waar. Eerlijk gezegd moest ik best even moed scheppen om ermee verder te gaan. Maar eenmaal bezig, was het zó fijn!

Maria heeft deze hele week nog geen school. Dat komt mooi uit. Wij willen de garage in deze week helemaal af krijgen. Als er niets tussen komt, gaat dat wel lukken.

Vorige week waren we begonnen met alles wat op de tafel stond op te ruimen. Daar waren we nog niet klaar mee. De tafel staat tegen de muur geschoven en er staan twee kasten bovenop. Bij elkaar is het zo een soort stellage, waar heel veel op/onder/in past. En om het af te maken, zijn er bóven die twee kasten nog twee lange planken aan de muur bevestigd, waarop mijn weckvoorraad staat.

Alles wat op de tafel en in de kasten stond, hebben we uitgezocht, opgeruimd, schoongemaakt. Ook de ruimte náást de tafel kwam aan bod en drie planken aan de muur naast de tafel. Klinkt vast heel ingewikkeld, al die planken en je kunt je er waarschijnlijk niets bij voorstellen :-).

Feit is, dat er lekker veel weg kon! In het hoekje naast de tafel stond nog een stuk auto. Een stuk auto? Ja: een rolluik en een hoedenplank van Willem z´n auto, die vorig jaar februari gestolen is. Het rolluik en die hoedenplank mochten weg. Er was veel glas, wat naar de glasbak ging. Er was een vuilniszak én er waren twee emmers vol rommel voor de container. Er was een oud biscuitblik en nog het één en ander wat naar de kringloop gaat. En tenslotte hebben we nog wat dingen geselecteerd, die ik in m´n marktplaatswinkeltje ga plaatsen. Al met al zijn er toch mooi weer vier zakken/dozen de deur uitgegaan. Het wordt zo langzamerhand aftellen. We moeten nog 40 zakken/dozen.




De vrijgekomen tafel en kasten, de muur en de planken: alles was vies en is grondig schoongemaakt. Eerst alles afgezogen met de stofzuiger met het borstelmondstuk en daarna alles geschrobd met heet water en een schep natriumpercarbonaat. Ik heb er de kokosborstel maar weer op gezet :-).



De muren en het plafond van de garage zijn helaas doorgeslagen. Het plafond zou geweldig opknappen van een witbeurt. Maar dat zit er dit jaar niet meer in. Geeft niet. Als alles schoon en opgeruimd is, is dat al een hele verbetering!

Intussen heb ik ook al wat voorwerk voor morgen gedaan. Morgen zijn namelijk de planken met weckvoorraad aan de beurt. Daar hangen prachtige handgemaakte kastrandjes aan, die vreselijk groezelig geworden waren. Ik kookte ze uit in water met (alweer) natriumpercarbonaat, daarna spoelde ik ze met schoon water en kraakhelder hing ik ze aan de waslijn te drogen. Ik moet ze nog strijken en stijven en geniet bij voorbaat al van het idee, dat ze straks aan m´n keurige planken zullen hangen. Ooit, ooit, word ik wellicht nog een echte, nette huisvrouw. Ha, ha.




Ja, dat is vooralsnog een lachwekkende opmerking. Want wat aan de ene kant van het huis wordt opgeruimd, wordt aan de andere kant van het huis natuurlijk weer een rommeltje. Niet dat dat erg is, hoor. Er wordt hier immers gelééfd en het is geen museum. Toch was de aanblik naast mijn bed vanmorgen lichtelijk confronterend. Ik ben dus zo iemand die 10 boeken tegelijk leest en dan ook nog over allerlei onderwerpen. Ik doe dat bij voorkeur in bed. En na een weekje kan dat er dus zo uitzien:


Droge rommel en dus niet iets om me druk over te maken. Het is in vijf minuten weer opgeruimd, toch?

De dag dreutelde voort. De was kon fijn naar buiten. Ik maakte een dubbele voorraad Lamme Teun voor de webshop en pakte de webbestellingen in. Ik reed naar het postkantoor en werd en passant nog door de groentenboer aangeschoten: of hij nog wat aan me kwijt kon. Best hoor. De achterbank werd vol geschoven met witlof en boontjes en aardbeien en rijpe pruimen en en en. Voordat ik thuis achter het fornuis schoof, zette ik me eerst achter een portie aardbeitjes. Mmmm. Dat had ik best verdiend ;-).


Vanavond was er nog een 10-minuten gesprek op school, was een een geschiedenisrepetitie over Napoleon te overhoren en kwam er nog iemand om brood, wat gesneden moest worden.

Ik denk dat ik nu nog maar even ga lezen. Eén boek tegelijk...;-)