Het was nog vroeg in de middag en ik dacht even na, of ik het scheppen van een zwerm in m´n planning kon schuiven. Ja hoor, dat lukte wel. Ik had er ook echt zin in. Het is toch altijd een belevenis: waar hangt die zwerm, wat voor zwerm is het, hoe groot is hij, enzovoorts. Ik belde, dat ik eraan kwam.
Ik laadde alle spullen, die ik nodig had, in m´n auto en ging op stap.
Op het adres aangekomen, bleek het inderdaad om een grote zwerm te gaan. Het was een prachtig gezicht. Hij hing op ooghoogte, dus best gunstig. Alleen kon ik maar aan één kant scheppen, omdat de tuinpoort van de buren op slot zat.
Ik besloot het erop te wagen. Als je de koningin namelijk te pakken hebt, is de kans groot, dat de rest van de zwerm ook naar de mand of kast gaat.
Ik veegde de bijen in mijn kieps (een soort mand)
en klopte ze af in een zesraams bijenkastje, wat ik meegenomen had. Ik zag dat achtergebleven bijen naar de kast gingen lopen. Ik hoopte dus, dat ik de koningin meegeschept had. Het kastje liet ik staan en ik beloofde om tegen dat het donker zou worden terug te komen.
´s Avonds tegen tienen stond ik weer op de stoep. Het was een heel spektakel. Van beide kanten stonden buren te wachten op wat er ging gebeuren. Ook de plaatselijke pers was aanwezig. Het is dan ook werkelijk spectaculair, zo´n brommende bijenzwerm. En voor veel mensen niet alleen spectaculair, maar vooral ook angstig. Alle bijen waren weer uit de kast gegaan en aan de schutting gaan hangen. Nu ik ook aan de andere kant van de schutting kon kijken, zag ik pas hoe groot de zwerm echt was. Een joekel. Leuk!
 |
| de ene kant |
 |
| de andere kant |
Ik schepte de ene kant en daarna de andere. De bijen waren rustig en het ging dus allemaal van een leien dakje.
Inmiddels staat het geschepte volk op ons dakterras en de bijen vliegen volop in en uit. Alsof ze er al jaren wonen :-). Morgen of maandag ga ik eens kijken hoe hard ze aan het bouwen zijn.
Bovenstaande foto´s en het filmpje zijn gemaakt door Peter Stam van alblasserdamsnieuws.nl.
Tja, nu we het toch over dieren hebben, meteen maar wat konijnenspam. Het nestje konijntjes is uitgegroeid van kale, blinde wezentjes, tot 5 prachtige diertjes. Zo langzamerhand mogen ze weg. Om fouten te voorkomen, hebben we ze deze week door een deskundige kennis laten bekijken om het geslacht vast te stellen. Bij jonge konijnen is dat niet heel duidelijk te zien. Het blijken 5 rammetjes te zijn! Eén rammetje is gisteren weg gegaan. De zwart-witte. In de komende weken hopen we dat de rest van de kleintjes ook een fijn nieuw thuis gaan krijgen. Intussen genieten we volop van het kleine spul. Regelmatig zitten we hier tijdens koffiepauzes allemaal met een konijn op schoot :-). Ja, we zijn echt een maffe familie ;-).
Vanmorgen heb ik een lange rit gemaakt. Willem, Wim, Dirk en Jan gingen het laatste stuk Pieterpad lopen. Ze moesten beginnen in Sittard. Daar waren ze vorige keer gebleven. Ik heb ze daar gebracht. Willem reed op de heenweg. Terug was ik alleen. Heen ging via de A2. Terug werd ik door de stomstom via de A58/A16 geloodst. Al met al zat ik dik vier uur in de auto en heb heel Zuid-Nederland gezien :-).
De mannen zijn vandaag van Sittard naar Valkenburg gelopen. Daar zitten ze in een goedkoop hotelletje. Dat was allang van tevoren geboekt. Ze zouden een familiekamer krijgen met een tweepersoonsbed en een stapelbed. Maar toen ze arriveerden, bleek die kamer niet beschikbaar ofzo. Gelukkig kregen ze een gratis upgrade naar twee aparte kamers. Dat was een meevaller. Ze hebben verder niet veel eisen. Na zo´n stuk lopen wil je eigenlijk alleen maar een douche, wat eten en een lekker bed.
 |
| klaar voor vertrek |
Morgen hoop ik de mannen op te halen bij het eindpunt: de Sint-Pietersberg! Voor nu is het maar saai, zonder Willem :-(.
