Gisteren was het de sterfdag van mijn moeder. Onvoorstelbaar dat dat alweer drie jaar geleden is. Het lijkt nog maar zo kort geleden. De herinneringen aan haar zijn liefdevol en vol weemoed. Wat zou ik graag nog van alles en nog wat met haar willen delen.
Gisteren kwamen er herinneringen boven aan mijn lieve oma Bakker. Sowieso denk ik nog best vaak aan haar, terwijl ze toch al in 1986 is overleden; zes weken voordat Willem en ik trouwden. Er is een boekje uitgegeven met verhalen over 10 vrouwen en het eerste hoofdstuk gaat over mijn oma. Ik kocht het en de hele avond was ik in gedachte in het verleden. Herinneringen!
12 mei is ook een datum met een herinnering. Op die datum kregen wij -heel lang geleden- een relatie! En het is dit jaar 33 jaar geleden, dat we ons verloofden. Wat hebben we samen veel meegemaakt!
En 20 mei is de sterfdag van mijn vader. Ik kan wel zeggen, dat hij dagelijks in mijn herinnering is. Net als mijn moeder, trouwens. Maar nu het weer mei is, denk ik vooral aan dat laatste stukje van hun leven. Hoe intens hebben we dat met elkaar beleefd. En hoe onbegrijpelijk, dat ze 11 dagen na elkaar overleden. Daar kom je niet over uitgedacht.
Alles bij elkaar zijn het bitterzoete herinneringen. Het is fijn en goed om daar op zijn tijd eens ruimte voor te maken bij je van binnen. Even stilstaan en teruggaan naar toen.
