Eerst iets over het project ´Boekendoos´.
Een paar weken geleden stond er een bijzondere opdracht in Henk (groep 8) z´n agenda. Hij moest een ´boekendoos´ gaan maken. Dat fenomeen was mij niet onbekend, want Maria heeft ook al eens zo´n doos moeten maken. Het gaat zo: je moet een boek lezen en daar een uittreksel van maken, compleet met informatie over de hoofdperso(o)n(en), tijd, plaats enzo. Dan moet je 5 tot 10 voorwerpen verzamelen, die in het boek voorkomen en een belangrijke rol spelen in het verhaal. Die voorwerpen stop je in een schoenendoos en je doet er een briefje aan, waarop je aan de ene kant schrijft waar dat voorwerp in het verhaal voorkomt (vindplaats en citaat) en aan de andere kant de reden waarom je dit voorwerp hebt gekozen. De doos moet aan de buitenkant versierd worden met plaatjes/tekeningen over het onderwerp van het boek. En als laatste moet er een duidelijke kopie van de kaft van het boek bovenop de doos geplakt worden. Al met al een hele opdracht voor een kind uit groep 8. En hoewel het echt Henk z´n opdracht was, werd het vanzelf een familie-projectje. Om te beginnen heb ik het boek voor Henk voorgelezen. Henk leest namelijk zeer traag (waarschijnlijk is hij dyslectisch, zoals meerdere kinderen uit ons gezin) en het gekozen boek is behoorlijk dik:
Aardappels met lawaaisaus door Miek Dorresteijn
Na ieder voorgelezen hoofdstuk maakte Henk een samenvatting van een paar regels, zodat hij aan het eind een prachtig uittreksel had.
Het boek gaat over het leven van griendwerkers in de Biesbosch rond 1935. Als voorwerpen koos Henk (vanzelfsprekend zou ik zeggen) allereerst een pan met aardappels (titel). Dat pannetje kwam ik tegen in het keukentje van een nichtje bij wie ik op een verjaardagsfeestje was. De aardappeltjes had ik op voorraad.
Op een ander feestje zag ik tussen een hoop kinderspeelgoed ineens een prachtige muis-knuffel liggen. Die kon uitstekend fungeren als rat in de boekendoos. In het boek komen namelijk regelmatig passages over ratten voor. Het derde voorwerp moest een bootje worden. Alles in de Biesbosch ging (gaat) over het water. Het waren simpele bootjes waar die griendwerkers in voeren. Roeibootjes met een huif. We hadden in het Bieschboscentrum in boeken met oude foto´s gesnuffeld, zodat we precies wisten hoe zo´n bootje eruit zag. Maria knutselde het bootje en bracht Henk op het idee om de binnenkant van de doos groen te verven.
Het vierde voorwerp was een hakbijl: gereedschap van de griendwerkers. Maria had nog wel zo´n bijl van het boswachtershuis van Playmobil. Kijk, dat was snel klaar :-). Als vijfde voorwerp bedachten we een bos takken. De jongen, over wie het boek gaat, moest wekenlang zware bossen takken sjouwen. Dat was zijn eerste klus als griendwerker. De dode bessenstruik uit de voortuin had daarvoor perfecte takken. We bonden er een stuk raffia om en het was net echt.
Henk mocht op school een kleurenkopie maken van de kaft van zijn boek, zodat de bovenkant van de doos ook snel netjes was. Voor de buitenkant van de doos hadden we in het Biesboschcentrum folders meegenomen. Henk knipte er plaatjes uit, die hij op de doos plakte. Het leuke was, dat er in het centrum ook een plattegrond van de Biesbosch in het folderrek stak. Op die plattegrond zie je precies het stuk Biesbosch, waar het (echt gebeurde) verhaal zich afspeelt. Leuk om ook op de doos de plakken.
Als laatste heeft ook Willem nog aan het project gewerkt. Hij heeft ervoor gezorgd dat alle tekst, die aan de voorwerpen bevestigd moest worden, precies op maat uitgeprint werd. Zo kon Henk die tekstbriefjes op kartonnetjes plakken en aan de voorwerpen vastmaken.
Maandag ging Henk supertrots met z´n boekendoos naar school. Zíjn boekendoos. Maar intussen was het ook ónze boekendoos ;-). Weer een familie-projectje verder.
Een ander project was de Terdege Vriendinnendag. Dat was vorige week zaterdag. Een tijdje geleden werd me gevraagd, of ik ook een steentje wilde bijdragen aan de Terdege Vriendinnendag en daar een workshop wilde verzorgen. Maar, werd er meteen bij gezegd, je hebt géén keuken tot je beschikking. Ok. Nou ja, tot nu toe gaf ik workshops brood bakken. Dat wordt erg lastig zonder keuken. Dus bedacht ik iets anders: Verzorgingsproducten uit eigen keuken. We zouden tandpasta, zalf en deodorant gaan maken. Iets wat ook wel zónder keuken kan. De mensen van Terdege waren enthousiast en een poosje later kreeg ik door, dat er 28 mensen aan de workshop zouden deelnemen. Tegelijkertijd zou er in de pauze van deze dag een soort marktje zijn, waar ik een tafel zou krijgen om wat spullen uit de webshop te verkopen. Goed plan.
Twee weken geleden moest ´ineens´ alles voorbereid worden. Alle ideeën, die al die tijd door mijn hoofd spookten, moesten uitgevoerd worden. Ik schreef handleidingen voor het maken van tandpasta, zalf en deodorant en Willem zorgde dat mijn tekst keurig opgemaakt werd. Daar ben ik helemaal niet goed in en Willem wel. De handleidingen werden meteen uitgeprint. Die lagen vast klaar.
Ik had etiketten besteld om op de verschillende potjes te plakken. Ook die etiketten moesten opgemaakt worden met tekst en een logo. Nog een werkje voor Willem :-).
Er moesten allerlei materialen ingekocht worden voor de workshop. Kookplaatjes, placemats, schaaltjes, bakjes, gardertjes, lepels enzovoorts. Maria en ik shopten er een hele ochtend voor bij de Makro en bij Ikea. Ik was in geen jaren bij Ikea geweest en eigenlijk vonden we het best leuk! En natuurlijk hebben we er gezellig een bakkie koffie gedronken!
Op vrijdag pakten Maaike en ik alles in, waarvan we dachten, dat het leuk zou zijn voor op onze verkooptafel. Ook dat was nog wel even een klus.
Tenslotte reden Maaike en ik zaterdagochtend om 9 uur weg naar Apeldoorn. Maaike heeft me de hele dag geassisteerd. Alléén zou ik het nooit gered hebben. Het was al met al dan ook weer typisch een familie-project geworden :-).
In Apeldoorn maakten Maaike en ik eerst de workshopruimte helemaal klaar.
Dat was op de tweede verdieping.
Daarna sjeesden we naar de begane grond, waar in de Newsroom onze verkooptafel klaargemaakt moest worden. Ren, hijg, sjouw, puf.
Ook dat kwam in orde.
Iemand van Terdege kwam vertellen, dat wij samen met de deelnemers aan de vriendinnendag mochten lunchen, zodat we hier en daar ook met mensen een praatje konden maken. Leuk! We gingen eens kijken waar die lunchruimte was. We keken onze ogen uit. Zowel op de begane grond als op de eerste verdieping was een enorm buffet aangericht. De mensen van de catering waren nog hard bezig om er de laatste hand aan te leggen. Omdat wij toch verder helemaal klaar waren, vroegen we, of we misschien ergens bij konden helpen. Zo stonden we ineens lepeltjes in glaasjes te steken en stekertjes te beschrijven :-).
Onze lunch was overheerlijk, maar wel met een beetje haast. Want ná de lunch hadden de vrouwen vrije tijd en kon er geshopt worden. We haastten ons dus naar onze verkooptafel. Het was allemaal erg gezellig, heel druk, veel praten, veel ontmoetingen. Aan het eind van de pauze lieten we de tafel zomaar achter en renden naar de tweede verdieping. Daar zaten alle deelnemers aan de workshop al aan de tafels op me te wachten. Even omschakelen van winkelmevrouw naar juffrouw en daar gingen we aan de slag. In vijf kwartier maakten de dames elk drie producten. Steeds als er één product af was, wisselden ze van tafel, om een volgend product te maken. Het was best spannend, of het allemaal zou gaan, zoals ik het in mijn hoofd had. Of het zou lukken in die 5 kwartier. Ja! Of er van alles genoeg was. Bijna! Uiteindelijk kwam ik 6 eetlepels kokosolie tekort ;-). De dames regelden dat heel soepeltjes onderling. Twee vriendinnen maakten gewoon sámen één zalf. En twee dames namen alle ingrediënten, behalve de kokosolie, mee naar huis om thuis hun tandpasta af te maken. Prachtig hoe ontspannen en spontaan dat allemaal ging.
De dames gingen met hun zelfgemaakte producten naar de zaal om de dag af te sluiten en Maaike en ik gingen met de bende aan de slag. Eerst die workshopruimte weer netjes maken. Alle vieze rommel inpakken, kookplaatjes terug in de dozen, kommen water leeg gieten enzovoorts. Daarna naar beneden om onze verkooptafel leeg te ruimen.
Toen we eindelijk rond vier uur onze auto weer volgeladen hadden en de terugweg aanvaardden, waren we moe, maar zeer voldaan. Wat ons betreft: een heel geslaagd project, waar we met plezier aan terugdenken.
