 |
| Mist in de polder, vanmorgen om 6.19 uur |
 |
| Avondrood vanaf het dakterras, vanavond 21.58 uur |
Vandaag was het zo´n dag. Hier zomaar hapsnap wat uit mijn drie-in-één-dag:
Willem liep om 5.00 uur zijn maandagochtendrondje en ik startte m´n huishouden op.
Toen iedereen, die weg moest, naar school en werk verdwenen was, vouwde ik Willem z´n overhemden op, die in z´n reistas moesten. Na nog een snel bakkie koffie verdween hij naar Frankrijk, waar hij tot vrijdag een training volgt.
Terwijl Maaike en Maria een flinke slinger aan het huishouden gaven, deed ik de inkoop voor de webshop en begon vast met bestellingen klaarmaken.
We deden een tweede koffierondje. Nu met taart, die over was van gisteren. Wat een straf ;-).
Maria en ik ontrommelden daarna de overloop.
Aan het einde van de ochtend kwam Trijnie gezellig voor een dagje hierheen. Zo kwam het dat we, toen Henk thuiskwam uit school, zomaar met z´n vijven aan de lunch zaten.
Na de middag maakte ik de rest van de webshop-bestellingen klaar.
Dat moest vandaag vroeg gebeuren, want om 15.00 uur zou de videograaf op de stoep staan. Tegen die tijd waren de bestellingen klaar en was ik er zelf ook klaar voor. Er moest een video gemaakt worden van mij als imker voor de Terdege Zomerfair. Leuk, maar ook best even spannend, hoe we dat allemaal in het vat moesten gieten. Gelukkig was Chris, de cameraman, totaal niet bang van de bijen. Anders was het niets geworden. Hij plaatste zijn statief en terwijl de bijen links en recht langs hem heen vlogen, interviewde hij me en filmde. Knap!
Ik had m´n nieuwe imkerkiel aan, die ik van Willem voor Moederdag had gekregen.
Mijn oude kiel is stokoud. Ik heb hem van een imker overgenomen, toen ik begon en zíj stopte. Die kiel was eigenlijk te groot, maar dat is niet zo erg. Ik heb er jaren plezier van gehad. Intussen waren alle elastieken zó uitgelubberd, dat de bijen bijna vrije toegang hadden. Die kropen ook steeds onder mijn kiel en kwamen dan in mijn kap terecht. Nu ben ik helemaal niet bang voor mijn bijen, maar een bij in je kap, die gestresst is, omdat hij niet weg kan ... die prikt. En een prik in je neus of je oor is niet fijn! Nu heb ik een kiel met keurig aansluitende manchetten aan de mouwen en met elastiek aan de onderkant. Daar komt geen bij doorheen.
Al met al nam die opname toch snel zo´n anderhalf uur in beslag. Ik mocht meteen door: samen met Maria naar het Sophia Kinderziekenhuis voor de tweewekelijkse therapie. Maria nam vandaag, na anderhalf jaar, afscheid van haar psycholoog, die met zwangerschapsverlof gaat, en maakte kennis met de nieuwe arts, die de therapie met haar voortzet.
Pas na half 8 kwamen we thuis. Daar had iedereen inmiddels gegeten. Maaike had pannenkoeken gebakken. Maria en ik aten samen achteraan.
We zaten pas laat aan de koffie en daar stapten Leendert en Thea binnen. Die waren vanavond, zonder dat we het wisten, in ondertrouw gegaan! Bruid en Bruidegom. Hoe leuk.
Er moest nog snel van alles gedaan worden. Raar als je in je uppie bent. Nou ja, uppie? Zonder Willem dan. Ik werkte een heel programma af: Willem bijpraten via de app, wassen sorteren en er één aanzetten, nieuwe voorraad wasmiddel maken,
de poort op slot doen, de achterdeur sluiten, de voordeur op de nachtknippen, en passant de aardbeiplant redden, die op apegapen hing...
En toen was het zomaar ineens laat. Tijd om in bed te stappen.
Willem is inmiddels ook geïnstalleerd. Hij heeft na het eten fijn gewandeld. Gek idee: vanmorgen wandelde hij door onze Alblasserwaardse polder en zag hij de zon opkomen; vanavond wandelde hij in het Franse Angers en zag hij de zon ondergaan. Voor hèm is het vast ook een drie-in-één-dag!
