Deze week is Leendert, samen met een collega-zzp-er, nog vier dagen hard aan het werk geweest. Het werk zit er voor hem bijna op. Niet dat ons huis helemaal klaar is, maar het timmerwerk-budget is bijna op. We gaan dus eerst maar eens een poosje sparen, voordat hij weer mag komen :-). Er is nog genoeg te doen. Maar dat hoort bij een groot, oud huis en dat vind ik ook helemaal niet erg.
De jongens plaatsten het allerlaatste kozijn. Dat is op de plaats gekomen, waar het originele hooiluik nog zat. Het is prachtig geworden! Vanuit het raam kijk je zo over de weidse polder. Het is op de eerste verdieping, in de ruimte, waar het magazijn van de webshop komt en waar we ook gaan inpakken. De tafel komt bij het raam te staan. Kunnen we tijdens het werken fijn naar buiten kijken! Dit raam, en ook het raam erboven trouwens, maken het fijn licht. En het raam in het hooiluik is natuurlijk ook een flinke energiebespaarder. Dat telt meteen ook mee voor de subsidie-aanvraag voor energiebesparende maatregelen, die we er deze week uit gedaan hebben. We konden aardig wat opvoeren: dakisolatie, gevelisolatie, vloerisolatie en glas. Ik hoop, dat ze die aanvraag snel bestuderen en dat we uitgekeerd krijgen. We hebben al een bestemming in gedachten. Nee, geen vakantie naar de Bahama´s. We willen van dat geld een goederenlift laten maken. Het voorwerk daarvoor is al gedaan. Leendert maakte vandaag een liftschacht.
Het hooiluik is trouwens wel bewaard gebleven. Dat wilde ik graag. Het hangt nu opengeklapt tegen de gevel. Helemaal naar m´n zin.
Ook in huis gaan we in een rustig tempo steeds een stapje verder. Zaterdag heeft Willem de boekenkasten afgemaakt. Ze staan op onze slaapkamer. Het in elkaar zetten was niet eens zo´n hele grote klus. Maar van het één komt altijd het ander. Toen de kasten eenmaal stonden, bleken de plinten te hoog, zodat de kast niet stabiel stond. Willem heeft toen heel netjes de plint lager gemaakt en meteen de ontbrekende meters plint aangebracht. In de hoek van onze slaapkamer zit een luikje in de grond, waaronder de watermeter zit. Het was nog een heel gepuzzel om de plinten daar goed langs te laten lopen. Uiteindelijk zitten daar nu twee stukjes plint, die losgeschroefd kunnen worden, als het luikje open moet. In principe is dat dus één keer per jaar, als de watermeterstand moet worden doorgegeven.
Dinsdag heb ik samen met Maria alle dozen met theologische boeken uit de schuur gehaald. Echt zo fijn, dat die nu weer zo voor het grijpen in de kast staan! Ik mis nog één doos. Maar die komen we vast nog wel een keer tegen. Wellicht is die op zolder beland, bij de overige boeken.
Arie speelde intussen met een lege doos :-).
Hoewel er dus steeds nog wel specifieke verhuizing-klusjes zijn, kan ik merken, dat ik toch ook steeds beter weer in mijn gewone ritme kom. Zaterdagavond heb ik voor het eerst weer eens achter m´n spinnewiel gezeten. En vandaag diepte ik m´n slow-juicer eens op uit de kelder. Ik had namelijk best veel mandarijnen en druiven gekregen van de groenteboer. Dat werden een paar litertjes lekker versgeperst sap.
Ik zag net, dat het al bijna op is. Morgen nog maar een keer in de herhaling dan.
Ik bakte een heel geslaagd dadeltaartje voor Terdege. Eerst een proefversie. Die viel zó in de smaak, dat ik voor de uiteindelijke versie niets veranderde. Dat waren dus twee taartjes bakken op een dag. Wat een straf.
Morgen gaat mijn auto weg. Hij is versleten. De motor is nog prima. Maar de elektronica is op. Al heel lang (twee jaar?) kunnen de ramen niet meer open. En sinds bijna een jaar kon ook de achterklep niet meer open. De cruise control is al jaren stuk. En ook de airco is kapot. Morgen zou m´n bolide door de APK moeten. Maar ik lever hem in. Gisteren heb ik de caddy van Leendert en Thea gekocht. Die is heel wat geschikter voor al die karrevrachten meel en bloem, die ik elke week moet vervoeren. Maar het zal toch best ook wel even wennen zijn. Het zij zo.
