donderdag 9 januari 2020

Warmte!!! En: uitdagingen op een dorpje...

Ja!! Eindelijk hebben we overal warmte in huis! Gisteren zijn er twee monteurs een kleine dag bezig geweest om radiators aan te sluiten. Toen ik om half vier met Koos thuis kwam uit het ziekenhuis, waren ze al vertrokken. Ik wist niet precies hoe ver ze gekomen waren, maar wel, dat het nog steeds niet warm was. En daar had ik me nu juist erg op lopen verheugen. Jammer zeg! Maar het goede nieuws was, dat ze vandaag terug zouden komen om het af te maken. En ja hoor, om half 9 stopten er twee auto´s voor de deur. Ik had al via een appje te horen gekregen, dat er het één en ander in de weg stond op de plaats waar er radiators moesten komen. Ik was dus al vroeg ruimte aan het vrij maken, want ik wilde maar al te graag, dat die mannen verder konden met hun werk!

De ene monteur hield zich vooral bezig met het inregelen van de ketel. De andere was meer van het sleutelen aan de radiators. Af en toe bood ik ze koffie of soep of iets anders aan. Willem had een thuiswerkdag en om beurten vroegen we de mannen, of het allemaal lukte. Ja, het ging prima!

Om een uur of drie kwam één van de monteurs vertellen, dat ze het circuit gingen vullen en dat we dus mee moesten opletten, of er niet ergens spontaan iets ging lekken of spuiten. De opwinding hing in de lucht en Willem sprintte van de ene verdieping naar de andere. Eén lekje was er en dat werd snel verholpen. Het circuit vulde zich met water en al snel was er resultaat. De ene na de andere radiator werd warm!! Wat een heerlijkheid!! Kou is zóóóó ongezellig! En vooral die vochtige atmosfeer was heel akelig.

De monteurs waren nog wel even bezig. Hier wat ontluchten, daar wat anders afstellen. Maar tegen half 5 zat hun werk er echt op. Klasse!



Helaas bleken twee radiators het toch niet te doen. Die op Maria´s slaapkamer en die in het trappenhuis. Maar dat hebben Willem en Wim vanavond gefikst. Wim is automonteur en heeft twee rechterhanden en een hoop geduld om iets op te lossen. Hij ontdekte dat er toch nog ergens lucht zat en heeft dat verholpen. Hoe fijn!

Intussen was ik de hele dag bezig om eindelijk de achterstand in het verzenden van webshopbestellingen weg te werken. Het inpakken van de bestellingen gaat niet zo snel. Steeds moet er nog iets opgesnord of ingepakt worden. Maar vanmiddag stonden er toch 16 bestellingen klaar om weggebracht te worden. Dat was in Alblasserdam gewoon appeltje, eitje. Maar dat blijkt hier op een dorpje wat 7 keer minder inwoners telt toch even een ander verhaal...

Er zijn hier twee postnl-punten in de buurt. Ik denk, dat we ongeveer in het midden wonen. We kozen er steeds voor om naar de Jumbo in Molenaarsgraaf te rijden om daar de pakjes af te geven. Daar kun je fijn voor de deur parkeren. Ik had me al wel een paar keer verbaasd. Eén keer vroeg het meisje achter de balie: ¨Moeten die gescand worden?¨ Tja...lijkt mij van wel. Een andere keer vroeg de medewerker achter de balie: ¨Zijn ze al betaald?¨ Tja...lijkt mij van wel, als je ze met barcode en al aflevert. Ook bleek er geen container of kast achter de balie te staan, maar werden de dozen naar het magazijn ofzo gebracht. Pakje voor pakje. Maar goed. Vandaag kwam ik dus met twee karren vol pakjes. Het meisje achter de balie vond al meteen bij de inname van het eerste pakket, dat er hulp moest komen, ´want het was veel te zwaar´. Een sterke jongen kwam helpen en begon dozen naar het magazijn te brengen. Na een paar dozen zei hij: ¨We hebben wel maar één container, hè?!¨ tegen het meisje. ¨Tja,¨ zei ze terug, ¨dan moet de rest mórgen maar mee.¨ ¨Pardon,¨ reageerde ik, ¨dat wil ik niet. Mijn klanten willen hun bestelling graag morgen in huis hebben. Dan ga ik de rest wel naar de Spar brengen.¨
Ok.
Er waren 8 pakketten ingeleverd en met de andere 8 reed ik van de Jumbo in Molenaarsgraaf, naar de Spar in Bleskensgraaf. Je bleek daar je pakketten gewoon bij de kassa te moeten inleveren. Er was geen balie. Er was maar 1 kassa open en toen ik aan de beurt was vroeg de jongen achter de kassa met grote, verbaasde ogen: ¨Moet dat állemaal teruggestuurd worden?¨ Nee, jongeman, er moet niets teruggestuurd worden, maar deze pakketten moeten verzónden worden. Ik heb een webshop en deze pakjes zijn voor klanten. ¨O, maar daar heb ik helemaal geen plek voor! Kom maar mee, dan kunt u het zien.¨ Inderdaad. Er was een kast met een rolcontainer en daarin was nog plaats voor één pakket. Meer niet. Pfff. Een extra container was er ook hier niet en de pakketten konden dan pas mórgen mee.

Jammer dan. Ging ik weer met 7 pakketten op de achterbank naar huis. Eigenlijk was ik moe en zat van het gesleep. Het was inmiddels tijd om eten te gaan koken. En dat heb ik dan ook eerst maar gedaan. Een lekker Hollands prakkie. Daar knap je van op.

En die 7 pakjes? Die hebben Willem en ik vanavond maar naar Ridderkerk gebracht. Daar is een Postnl-punt wat tot 22.00 uur open is. Gewoon stads. Ha, ha.

Afijn. Ik heb inmiddels contact gehad met Jumbo en gevraagd, of er een tweede container bij het postnl-punt kan komen. Jumbo verwees me naar Postnl. Ook daar is de vraag nu neergelegd. Even afwachten maar. Komt vast goed. Maar ik had dit dus nooit bedacht. Dacht steeds: we zitten lekker dicht bij een postnl-punt; handig! Geen idee, dat dat op een dorpje net even wat anders werkt :-).

Verder zijn er vandaag gewoon weer heel veel kleine dingen gedaan. De eerste broden zijn gebakken. Ik moet duidelijk nog wennen aan mijn nieuwe oven. Hij heeft veel minder power dan die in ons oude huis. Even de goede stand uitvinden dus!




Er zijn weer heel veel dozen uitgepakt. Wim heeft weer aan de badkamer geklust. De afvalscheiding is beter geregeld.

En Arie? Die vindt het reuze spannend allemaal! Die struint door het hele huis, van de zolder tot de kelder. Willem z´n kantoortje vindt hij ook geweldig: