Voorbij

Het is weer voorbij, helaas. Die heerlijke zomertijd met vakantie-reuring. De twee pubers genieten van hun twee aller- aller- allerlaatste vakantiedagen. Hoewel Jan toch eigenlijk deze hele dag druk aan het voorbereiden was: hij kaftte zijn boeken, ruimde z´n kamer op, schreef z´n planbord vol enzovoorts. Het is dan ook wel serieus: vwo-6! Henk had nog een echte vakantiedag. Compleet met uitslapen :-). Hij moet morgen nog z´n boeken kaften en een agenda gaan kopen en z´n gymschoenen checken en en en. Komt wel goed, hoor. 

Er is verder weinig meer te merken van vakantie-tijd. Het is gewoon weer een gezellige drukte. Leendert heeft vorige week in totaal vier dagen geklust. Dat zorgde vanzelf ook voor de nodige drukte. Drukte waar ik maar al te blij mee was. Wat is er veel gedaan!

Ik liet vorige keer al zien, hoe Leendert bij de zoldertrap een balustrade maakte. Maar ook de trap van de begane grond naar de eerste verdieping kreeg een prachtige balustrade en een trapleuning. Niets bouwpakket of iets dergelijks, maar gewoon uit het blote hoofd gemaakt. Vakwerk :-).

Fijn om dan goede meetapparatuur te hebben, bij zo´n klus! Het zag er knap prof uit, hoor, al die groene strepen :-).

Het is een plaatje geworden! Alles van mooi, onbehandeld hout, wat we zo ook houden. Dat past prachtig hier.

De workshopzolder was ook nog niet helemaal klaar. Daar moesten nog 3 grote lampen opgehangen en aangesloten worden. Voor het aansluiten kwam de electriciën nog even opdraven. Want er was iets met de bekabeling, of zo. Daarna was het voor Leendert een fluitje van een cent. Het is helemaal naar mijn zin geworden!

Toen alle klein(re) klussen klaar waren, restten er nog twee dagen om aan de goederenlift te werken. Nee, die is helaas nog niet af. Maar er is wel weer een flink stuk werk verzet.

Poehee! Het is echt een hele hoge liftschacht, als je onderin staat en naar boven kijkt! Inmiddels is de loodzware motor met de lier bovenaan de schacht op een zware balk geplaatst. Ook zijn er balken aangebracht, waar binnen het liftplateau straks omhoog gaat. De liftschacht is tot beneden aan de grond afgetimmerd en er kwam een deur voor. Op de eerste en tweede verdieping was al eerder een deur geplaatst. Het allerlaatste werk, wat Leendert deed, was nog weer een huzarenstukje: er moesten rails van 5,5 meter in de liftschacht komen. De rails waarlangs het liftplateau straks op-en-neer gaat. De rails moesten er in hun geheel in gebracht worden. Dat kon niet beneden langs. Dus ... moest dat via het dak!

Ik denk, dat Leendert om 5 uur wegging en om 6 uur zouden we op de workshopzolder een ´diner-aan-huis´ hebben. Dat was nog even heeeeeeel hard werken voor Maaike, Maria en mij, om alles hiervoor schoon en netjes te hebben. Maar ook dat lukte ;-).

Op vrijdag ruimden we de rest van de verbouwingsrommel op. Nu maar weer hard sparen voor het volgende weekje ´leendert´. 

Ik rommelde verder heerlijk in m´n moestuin. Langzamerhand ga ik het één en ander opruimen. En oogsten natuurlijk. Ik ben zo trots als een pauw met m´n eerste geoogste rode kool van 1,5 kilo en m´n eerste pompoen van dik 2 kilo. Ze liggen op een plank in de kelder en ik voel me net ma van het Kleine Huis op de prairie.

Ook oogstte ik de laatste bieten. Nog een mooie 2 1/2 kilo.

En zaterdag? Toen oogstte ik nog meer! Niet van de tuin, maar honing van de bijen. Het was slingerfeest!

Na afloop moest de slinger weer keurig schoongemaakt en op zolder gezet worden. 

Ook het bijenseizoen is bijna voorbij. Ze moeten nog een klein beetje bijgevoerd worden, deze week. En dan zijn ze klaar voor de winter.

Ze zijn er eerder klaar voor dan ik :-). Hoewel ook hier wel al volop voor de wintertijd wordt gezorgd. Vanavond hebben Hans, Maria en Henk nog een uurtje hard aan het kachelhout gewerkt. Hans kloofde en Maria en Henk voerden aan en -af. Echt fijn! Het is ook hoogtijd ook. Want hoewel het in september meestal nog prachtig nazomert, toch is de zomer ook - bijna - voorbij :-(.

Arme Muck! En: puntjes op de ´i´.

We lijken er een abonnement op te hebben om op zondag iets met de dieren te hebben. Ook gisteren was het weer raak. We hadden een rustige zondag met om 12.00 uur een kerkdienst waar we heen mochten en om 15.30 uur een dienst waar we online naar luisterden.

Daarna hadden we de feestelijke zondagse maaltijd. Na het eten zagen Hans en Maria ineens, dat Muck een zeer pootje had. Voorzichtig heb ik haar opgepakt en gekeken, of ik iets bijzonders zag. Misschien een splinter in haar pootje, ofzo? Nee, niets te zien. 

Tja, wat doe je dan? Ik besloot maar even een dierenarts te raadplegen. Wij hebben nog zo weinig ervaring met katten. 

Bij de dierenarts op het dorp kregen we een bandje te horen: hij was op vakantie en we moesten contact opnemen met de dierenarts in Alblasserdam. Daarheen gebeld. Kregen we het volgende bandje: voor spoedgevallen moesten we naar Dordrecht bellen. Nou, ik wist niet of een mogelijk gebroken pootje een spoedgeval was, dus besloot ik in elk geval te bellen. Beet! Er werd opgenomen. Ik het verhaal gedaan en ja, ze wilden toch wel graag het pootje bekijken. Alleen bleek de telefoon van de dierenarts in Dordrecht doorgeschakeld te staan, want er was personeelstekort. Ik had een dierenkliniek in Rijswijk (bij Den Haag) aan de telefoon. Het eerste gaatje die avond was om 23.00 uur! En het was best ver rijden. De mevrouw adviseerde om ook nog maar eens in Barendrecht te proberen, maar zou het plekje om 23.00 voor ons vasthouden tot nader order. Hans had intussen uitgevogeld, dat er in Sliedrecht ook nog een dierenarts zat, waar je voor spoedgevallen terecht kon. Dat is heel dichtbij. Dus daar ook nog maar heen gebeld. Maar nee. Daar hadden ze een patiëntenstop. Dan toch Barendrecht maar gebeld. Maar we hadden een verkeerde dierenarts in Barendrecht. Die deed geen spoedgevallen. Toen heb ik het maar opgegeven. Wat een gedoe!! 

Om kwart over 10 stopten we Muck in haar reismandje en gingen op stap. Hans reed en Henk ging mee. Ik zat met Muck in het mandje op de achterbank. Wat raar, zo´n reis op een stille, donkere, zondagavond! 

Bij de dierenkliniek was er niets van te merken, dat het bijna middernacht was. Het licht brandde hel in de ontvangsthal en wachtkamer. Geregeld kwamen of gingen er mensen met hun dier. Hans en Henk wachtten in de auto, want er mocht maar 1 gezond persoon per dier naar binnen.

Muck werd ingeschreven en daarna mocht ik in de wachtruimte plaatsnemen, tot de dierenarts ons zou binnenroepen.

Na een poosje ging de deur open, van wat ´de kattenkamer´ bleek te zijn. Een aardige mevrouw riep ons binnen. We maakten kennis en daarna mocht Muck uit de reismand om ook kennis te maken. Muck gedroeg zich voorbeeldig. Ze was alert en ging op onderzoek uit op haar bedachtzame, nieuwsgierige manier. Ze werd gewogen en daarna was het toch tijd om het zere pootje te onderzoeken. Dat vond ze uiteraard minder leuk! Maar de dokter werkte snel en vakkundig en had na even nadenken de diagnose klaar: schouder was goed, elleboog was goed, maar op de zijkant van het voetje zat een zwelling. Dat kon een kneuzing zijn, of een breukje. Dat was alleen met een röntgenfoto vast te stellen. Maar wat het ook was, de behandeling zou hetzelfde zijn. Een foto was dus niet nodig. Er werd voor een week pijnstilling voorgeschreven en verder twee weken huisarrest. Zou het daarvan niet genezen, dan moet er alsnog een foto gemaakt worden en moet het pootje gespalkt worden. Nou, laten we hopen, dat dat niet hoeft! Eén spalk in het gezin is wel weer even genoeg. Want ja, met mijn pink gaat het helaas niet goed. Dat gaat vast een spalk worden. Maar goed. Dat zien we woensdag wel. Zover is het nog niet.

Opgelucht gingen we met Muck en de medicijnen weer naar huis. En ik moet zeggen: het ging vandaag echt goed met haar! Ze gebruikt het zere pootje weer. En ze wordt natuurlijk van alle kanten vertroeteld :-).

Vandaag hadden we een heel ander programma. Deze week is Leendert vier dagen bij ons aan het werk. Er worden héél veel puntjes op héél veel ´i´-tjes gezet! Het is voor Leendert kruimelwerk, maar wel met mooi resultaat. Wij zijn er zo blij mee!

Wat is er vandaag zoal gedaan?

Eerst is er een mooie balustrade getimmerd om het trapgat van de workshopzolder.

Ik wil binnenkort met de workshops starten. En uiteraard is mijn eerste zorg, dat dat helemaal volgens de corona-maatregelen kan gebeuren. Maar er moesten ook nog wel andere dingen verzorgd worden. De veiligheid bij de trap was er één van. Netheid was een goede tweede. En daarom heeft Leendert de zichtbare afvoerbuizen netjes weggewerkt.

De deur van Maaikes slaapkamer ging niet dicht. Dat is verholpen. 

Willem was niet klaar met het bevestigen van planken in de kelder. Dat heeft Leendert afgemaakt.

In de deur van onze badkamer ontbrak nog één of andere strip. Die is erin gezet.

De klink van onze slaapkamerdeur was los (en kreeg ik vorige week nog een keer gevoelig op mijn enkel!) en is nu fijn vastgezet.

De schilderijen die sinds december onder ons bed lagen, hangen nu keurig bóven ons bed :-).

Achter de kachel liep de plint niet door. Nu wel. Wat een ander gezicht!

De louvredeuren, die voor de meterkast horen, lagen al sinds december op zolder. Die zijn nu fijn herplaatst. Morgen even soppen, dan ziet het er weer keurig uit.

De koffiemolen is (eindelijk) ook opgehangen.

Zie je wel, hoeveel puntjes?! Ik kijk al uit naar morgen. Hier word ik zó blij van! En dan staat er voor woensdag en donderdag werken aan de lift op het programma. Hopelijk wordt daar ook echt een slag geslagen. We zullen het zien.

Uit en weer thuis

 Willem en ik zijn twee dagen weggeweest en nu weer thuis. Het was kort, maar eigenlijk toch ook lang. Toen we aan het eind van de middag weer in Bleskensgraaf aankwamen, was het net alsof we weken weggeweest waren! Het was goed om er even helemaal uit te zijn. En zo kon meteen mijn gekneusde en ontstoken vinger rusten.

Alhoewel ik wel een beetje gehandwerkt heb. Dat is altijd zo heerlijk om in de auto te doen, tijdens lange ritten. Ik breide de teen aan mijn tweede sok. Nu kan ik ze fijn gaan dragen in mijn klompen.

Ook heb ik wat zitten haken. Een proefstukje. Ik wil voor de vier raampjes bij de entree van de shop graag gehaakte gordijntjes. In een stokoud blad vond ik een leuk patroon.

Het is een blad uit 1979 en ik kocht het op MP. Nu moet ik alleen dat patroon nog passend krijgen. Dat komt wel goed.

We hebben heel wat kilometers gevreten. Want we hebben het nuttige weer met het aangename gecombineerd, zoals we dat eigenlijk altijd doen. Zodoende hebben we half Nederland en half België doorkruist in twee dagen. 

We brachten eerst iets weg in Hardinxveld-Giessendam. Daarna haalden we iets op in Groenekan. Vervolgens haalden we iets op in Bennekom. In Bennekom namen we een pauze voor een lunch. Toen we ´s morgens in de auto stapten, vonden we namelijk een super leuke verrassing van één van de kinderen:

Echt genieten!

Uiteindelijk reden we daarvandaan naar een hotel in Vlodrop. Dat had ik gekozen, omdat we eerst iets zouden ophalen in Maastricht, maar dat ging niet door. Maar dat hotel was al geboekt. Nou, prima dan. Het was toch al een zoektocht geweest, want we hadden een kadobon van weekendje-weg. En dan moet je en hotel opzoeken, wat daarbij aangesloten is. Willem wilde graag iets met airco op de kamer. En ik wilde graag met ontbijt. En zo waren we op dat hotel in Vlodrop gekomen. We hadden daar nog nooit van gehoord. Het is net even ten Zuiden van Roermond en dan tegen de Duitse grens aan. Het is een schitterende omgeving!

Het hotel lag middenin de bossen en het thema ´bos´ was in het hele hotel doorgevoerd. Ook onze kamer was erg ´bossig´.

Nadat we de boel binnen een beetje verkend hadden, besloten we nog een poosje van de omgeving te gaan genieten. 

We moesten een beetje op de tijd letten, want vanwege corona hadden we door moeten geven, hoe laat we wilden eten. Kwart over 7 hadden we afgesproken. Dat kwam helemaal goed.

We genoten van het heerlijke eten. 

Eenmaal terug op onze kamer nam ik een warme douche. En daarna vielen al snel mijn ogen dicht. Echt hè! Ongelofelijk saai, was ik. Ik had van alles te lezen bij me en m´n handwerkje natuurlijk. En wat gebeurt er? Troela valt onmogelijk vroeg in slaap. Ach, dat was vast de ultieme ontspanning :-).

Ook het ontbijt was vanmorgen op een afgesproken tijdstip. Normaal gesproken vind ik het ontbijtbuffet echt het hoogtepunt van zo´n mini-vakantie. Maar vanmorgen at ik eigenlijk maar een muizebeetje. Vanwege de antibiotia die ik slik, zijn mijn darmen van slag en ben ik misselijk. Het smaakt me even niet zo, allemaal. Evengoed  voelde ik me erg verwend met lekkere yoghurt met muesli, een sneetje krentenbrood en een sneetje suikerbrood. En ook nog een bakkie koffie. Heerlijk hoor.

Vandaag stond er ook weer een lange rit op de planning. We zouden naar Kortrijk gaan, waar we iets wilden bekijken voor de webshop. Ik geloof dat dat 250 kilometer rijden was. Gelukkig vindt Willem het totaal geen punt om zo lang achter het stuur te zitten. En ik vind het nooit een punt om rondgereden te worden :-).

Het was prachtig, onderweg. En ons bezoek aan het bedrijf in Kortrijk was inspirerend en de moeite waard. 

Het was vroeg in de middag, dat we ons hele programma afgewerkt hadden en verder ´vrij´ waren. Wat zouden we eens gaan doen? Zullen we een poosje in Gent rondkijken? Ja! Leuk! Ik was daar in geen 40 jaar geweest en Willem was er nog nooit geweest.

We parkeerden ergens middenin het centrum van de stad in een parkeergarage. Eerst liepen we een supermarkt binnen om voor Willem een lunch te kopen. Ik hoefde niet. Totaal geen trek :-( Toen nog zoeken naar een toilet. En uiteindelijk konden we aan de boemel.

Het liep niet al te gemakkelijk voor mij in die oude stad met overal kinderkopjes. Ik moet dan ook het hele seizoen al voor gemakkelijke schoenen naar de winkel, maar daar was steeds niets van gekomen. Nu moest er dan toch maar van komen. Ik kocht een paar fijne stampers.

Daarna slenterden we een uurtje of twee door de stad. Hier eens neuzen, daar eens kijken.

Prachtig! We hebben er erg van genoten.

Eenmaal terug in de auto, was het wel heerlijk om die zweterige mondkapjes af te doen!

We besloten, dat het allemaal mooi geweest was. We verlangden weer naar huis. Zoals ik net al schreef: twee dagen zijn genoeg om er even helemaal uit geweest te zijn. Het was goed zo. 

Net voor het avondeten waren we weer thuis. Wat hebben we veel gezien! Mijn hoofd zit boordevol!

Na het eten kwam de kapster om de mannen te kortwieken. Maria wilde ook een stukje van haar haar. Ze denkt er al heel lang over om haar haar te doneren. Dat vertelde ze aan de kapster. Die zei, dat zij ook regelmatig knipt voor donatie. Toen was Maria´s besluit snel genomen. Onder toeziend oog van de halve familie ging er 30 centimeter van haar haar af. 

Dat is wel even wennen, hoor. Ze moet er zelf ook aan wennen en wil het weer snel lang(er) laten groeien.

Het luieren is nu weer voorbij. Er staat heel wat op het programma voor morgen. Even schakelen! 

¨U moet rust houden¨...

Vorige week vrijdag liep ik mijn dagelijkse rondje met Ciara. Het was vroeg op de ochtend en nog redelijk koel. Tijdens de hittegolf had Ciara het niet al te breed. Honden kunnen niet zo goed tegen warmte als bijvoorbeeld katten. Muck ging gewoon ín de zon op de hete zolder liggen pitten. Maar Ciara´s tong hing steeds uit haar bek en ze hijgde als een trekkerspaard. Daarom probeerde ik elke dag ´s morgens vroeg een wat langere wandeling te maken, zodat ze een beetje aan haar beweging kon komen. De rest van de dag hielden we het dan op even een plasje en weer naar binnen. Voor het eerst die week leek Ciara het rondje wel fijn te vinden en dus liep ik de ´lange ronde´. Het is een ´van brug tot brug´- ronde van circa twee kilometer. 

Halverwege zag Ciara een kat en ze nam een spurt. Daar moet je echt op bedacht zijn, want ze is inmiddels een flinke hond en heel sterk. Zo snel ik kon liet ik de lijn iets vieren. Helaas kwam in een split second mijn pink klem te zitten in een lus van de leren hondenriem. ¨AU!¨

Hè, het deed echt gemeen zeer. Maar ja.

Ik maakte het rondje af en Ciara ging voor een paar uur in de bench. 

Lopende de dag werd mijn vinger rood en dik en eer dat het avond was, tintelde mijn hele onderarm.

Natuurlijk deed ik er van alles aan. Koelen, smeren tegen zwelling/kneuzing, hoog houden. Het gewone riedeltje.

De hele zaterdag had ik flink last. Mijn pink leek echter niet gebroken en dus besloot ik om tot maandag te wachten, om eventueel naar een dokter te gaan. 

Toch duurde het nog tot vanmorgen, voordat ik echt de dokter belde. Ik hoopte steeds, dat het ´vanzelf´ zou genezen. Maar als je op dag vijf nog steeds een dikke, rode, warme pink hebt, is het misschien toch beter er even naar te kijken. Bovendien ´zeurden´ Willem en de kinderen, dat ik naar de dokter moest ;-).

Ik belde op en deed mijn verhaal aan de assistente . Ze vond het een mooi klusje voor de co-assistent. Daar mocht ik mijn vinger aan komen laten zien.

Ok dan. 

De co-assistent hoor mijn verhaal aan, deed haar mondmasker eens op en tuurde naar mijn pink. 

Tja. Ze vond het een twijfelgeval. Misschien moest er zalf op. De dokter moest toch ook maar even meekijken. Even later bekeek ook de dokter mijn glimmende pink. Rood, warm en dik dat wees natuurlijk op een ontsteking. Die moest eerst maar eens aangepakt worden. Een kuurtje antibioticapillen en -zalf. En verder moet ik rust houden. En met die pink een beetje omhoog zitten. En over een week terugkomen. En als die pink dan nog steeds krom staat, moet er een spalk om. En ja, dat moet dan zes weken.

Hoooo, hooooo, wacht maar. Zo kan het wel weer even ;-).

Eerst maar eens aan de pillen en de zalf. En hopelijk valt het verder mee. Want, eerlijk gezegd, zit het ons op het moment nogal tegen...Vanavond verloor Willem zijn bril, tijdens het zwemmen in de Graaf :-(. Hij kwam er pas toen hij uit het water was achter, dat zijn bril weg was. Hij ziet echt niets zonder bril. 

Gelukkig had ik zijn oude bril nog. Het was even zoeken, want die had na de verhuizing een ander plekje gekregen. Iets is beter dan niets en Willem was dan ook heel blij met z´n oude bril, ook al voldoet die niet helemaal.

Nu moeten we op heel korte termijn voor een nieuwe bril op stap. Dat zijn geen grappige onkosten :-(.

Het is niet anders. We zijn nu zoiets als de lamme en de blinde en houden elkaar een beetje in evenwicht. Dat rust houden gaat trouwens echt wel goed komen. We hopen morgen voor twee dagen op vakantie te gaan :-). We hebben eindelijk onze ´weekendje-weg-bon´ verzilverd. Ik heb er reuze veel zin in!

Moestuin en opruimen

Deze week moest Willem dus weer gewoon aan de slag. Alleen Jan en Henk vieren nu vakantie. De rest van het gezin is aan het werk. Zelf ben ik ook weer terug in mijn werkritme. In de webshop is het rustig. Dus kan ik mooi wat achterstallig werk in huis en tuin doen. Vanwege de uitzonderlijk lange hittegolf ligt mijn tempo wel wat lager. Maar toch krijg ik nog lekker wat klussen geklaard. 

Er was aardig wat werk te doen in m´n moestuin. Er stond heel veel onkruid. Drie ochtenden heb ik ´s morgens, zodra het licht was, een uurtje onkruid gewied. Ook goot ik steeds wat gieters water uit de Graaf bij planten die dat echt nodig hadden. De meeste planten kunnen prima tegen de droogte, hoor. Hier geen pompen en watersystemen, die urenlang voor beregening zorgen. En al helemaal geen kraanwater.

Op één van die vroege morgens heeft Maria het hele vak met bijenmengsel uitgetrokken. Van dat veelbelovende plaatje op die zaaibus is niets terecht gekomen. Het was heel, heel, heel veel onkruid, met hier en daar een mooi bijenbloemetje. Eigenlijk was ik van plan om er binnenkort de bosmaaier over te halen. Maar ik wil er volgend jaar graag een kruidentuin aanleggen en dan is het niet handig, als er allemaal onkruid van dit jaar terug opkomt. Maria heeft dus alles met wortel en al uitgetrokken. 

Behalve onkruid wieden, is er ook elke dag wel iets te oogsten. Hoe leuk is dat. Ons menu wordt bepaald door wat er in de tuin klaar is om te oogsten. De sperziebonen doen het supergoed. Ik pluk al vanaf mei steeds kleine maaltjes. Maandag oogstte ik een flinke schaal, waar ik sajoer boontjes van maakte. Dat viel bijzonder in de smaak.

Ik oogstte ook de eerste rode tomaat. Wat een feest!

Ik heb het niet helemaal goed gedaan met die tomaten. Ik heb de planten te dicht bij elkaar gezet en ook heb ik te licht gedacht over ondersteuning. Ik heb nu zo ongeveer een tomatenoerwoud, wat rust op een paar luttele strookjes laminaat. Ha, ha. Behoeft verbetering, zullen we maar zeggen.

Wat is het leuk, om dit allemaal te leren. Ook is het heel handig, dat ik een ervaringsdeskundige buurvrouw heb. Die bestook ik regelmatig met vragen. Ik vroeg me al een tijdje af, wat voor uitlopers er aan mijn courgetteplant kwamen. En dan ook nog met van die gele bollen eraan. Het leken wel bolcourgettes!

Buurvrouw hielp me uit de droom. Het waren geen uitlopers van de courgette, maar er was gewoon een pompoenplant ónder de enorme courgetteplant terechtgekomen en die was nu heerlijk door mijn tuin aan het woekeren. Die gele bollen zijn pompoenen-in-wording. Oh, ja! Nu zie ik het ook :-).

Wat een verrassing! Straks ook nog pompoenen van eigen tuin!!

De sjalotten waren klaar om geoogst te worden. Het loof was al bijna afgestorven.

Anders dan bij uien, groeien sjalotten niet ´alleen´, maar in soort rozetten. Eén plant-sjalotje levert een rozet van een stuk of wat sjalotten op.

Behalve de sjalotten, stak ik ook een maaltje bieten uit de grond. Daar heb ik gisteren super lekkere koude bietensalade van gemaakt. Een koningsmaal! En ja, elke week komen er nog wel weer enkele courgettes van de tuin. Tot nu toe heb ik er óf soep, óf een groentenstoofpotje van gemaakt. Ik denk, dat ik één dezer dagen ook nog maar wat courgettes verwerk tot zoetzuur. Dat is weer even wat anders. En dan heb ik meteen iets uit eigen tuin voor de winter. 

Hoe grappig is dat: als je dan lekker in de tuin gewerkt heb, vind je als kers op de taart nog een lekkere aardbei :-). (HUH? Een kers die aardbei is??)

Het vak waar de sjalotten stonden, heb ik zaaiklaar gemaakt. Ik zaaide er andijvie. Zomaar een strookje. Kijken of dat wat wordt...

Ik heb trouwens ook maar eens tuinschoeisel aangeschaft. Ik tuinierde steeds op mijn crocs. Maar de grond is best zanderig (wat wil je met die droogte!) en daardoor schepte ik steeds zand door de gaatjes in mijn crocs. Ik heb ook wel laarzen. Die heb ik vaak aan, als ik in de bijen werk. Die zitten goed aangesloten aan mijn benen, zodat de bijen mij daar niet kunnen steken. Maar die laarzen zijn super warm. Ik bestelde daarom een paar simpele houten klompen. Fijn!

Behalve buiten, was er binnen ook genoeg te doen. Op de één of andere manier inspireert warm weer mij altijd tot opruimen ;-). Ik heb op onze slaapkamer het laatste staartje wat er nog van de verhuizing stond opgeruimd. Er stond nog een doos boeken, een doos linnengoed en er waren nog twee half leeggeruimde kledingdozen. 

Eerste heb ik die kledingdozen maar eens beetgepakt. Zowel de dozen als onze kast heb ik secuur nagelopen. Alles wat weg kon, is weggegaan. Het wintergoed, wat nog bewaard moest worden, heb ik netjes in 2 dezelfde dozen gedaan. Een doos voor Willem en één voor mij. Die dozen zijn naar zolder. Lekker uit het zicht.

Daarna de boeken. Ze passen niet meer in de boekenkast. Maar ik wilde ze ook niet in de doos houden. Ik heb ze daarom maar in twee stapels óp de boekenkast gelegd. Het is niet het allermooiste, maar voor nu wel even goed. In elk geval is die doos van de vloer en kunnen de boeken gemakkelijk gepakt worden om te lezen.

Als laatste was daar de doos met linnengoed: beddengoed voor ons bed. Een molton, een paar hoeslaken, een paar lakensets, wat slopen. Waar zou ik dat eens laten? Wacht, ik wist al wat! We hebben op onze slaapkamer een kast staan, waar administratie in zit. Een kast met vier planken. Als ik die nu eens strak zou opruimen? Dan was daar misschien ruimte genoeg voor het linnengoed. Zo bedacht, zo gedaan. Na het opruimen van de papierzooi, kwamen er twee planken leeg voor het linnengoed. Super! Vloer leeg, kast vol, deurtjes dicht, opgeruimd! Ongelofelijk wat een grote kamer we nu ineens hebben :-). 

Ik keek Willem eens lief aan en vroeg, of hij de spiegel wilde ophangen. Die stond al sinds december tegen een muur. Goed. Spiegel opgehangen. Meteen ook maar de klok, die al die tijd op de linnenkast lag stof te happen. En, yes, ook het handdoekenrek voor in de badkamer werd opgehangen. Oh, wat is dat fijn! Het zijn maar kleinigheden, maar toch zo´n verbetering. Ik ben er heel blij mee.

Als laatste heb ik gisteren alle rommel, die onder ons bed lag opgeruimd. 

Wat dat opruimen betreft zou die hittegolf dus best nog een paar weken mogen duren. Wie weet is dan m´n hele huis netjes :-).

Maar nee. Die hitte put op den duur mens en dier uit. We keken er dan ook allemaal naar uit, dat er regen zou komen vandaag. We moesten wachten tot half 8 vanavond. En wat er toen viel, was niet veel. Maar wat is er fijner, dan een milde regen? We zongen ervan: