Willem en ik zijn twee dagen weggeweest en nu weer thuis. Het was kort, maar eigenlijk toch ook lang. Toen we aan het eind van de middag weer in Bleskensgraaf aankwamen, was het net alsof we weken weggeweest waren! Het was goed om er even helemaal uit te zijn. En zo kon meteen mijn gekneusde en ontstoken vinger rusten.
Alhoewel ik wel een beetje gehandwerkt heb. Dat is altijd zo heerlijk om in de auto te doen, tijdens lange ritten. Ik breide de teen aan mijn tweede sok. Nu kan ik ze fijn gaan dragen in mijn klompen.
Ook heb ik wat zitten haken. Een proefstukje. Ik wil voor de vier raampjes bij de entree van de shop graag gehaakte gordijntjes. In een stokoud blad vond ik een leuk patroon.
Het is een blad uit 1979 en ik kocht het op MP. Nu moet ik alleen dat patroon nog passend krijgen. Dat komt wel goed.
We hebben heel wat kilometers gevreten. Want we hebben het nuttige weer met het aangename gecombineerd, zoals we dat eigenlijk altijd doen. Zodoende hebben we half Nederland en half België doorkruist in twee dagen.
We brachten eerst iets weg in Hardinxveld-Giessendam. Daarna haalden we iets op in Groenekan. Vervolgens haalden we iets op in Bennekom. In Bennekom namen we een pauze voor een lunch. Toen we ´s morgens in de auto stapten, vonden we namelijk een super leuke verrassing van één van de kinderen:
Echt genieten!
Uiteindelijk reden we daarvandaan naar een hotel in Vlodrop. Dat had ik gekozen, omdat we eerst iets zouden ophalen in Maastricht, maar dat ging niet door. Maar dat hotel was al geboekt. Nou, prima dan. Het was toch al een zoektocht geweest, want we hadden een kadobon van weekendje-weg. En dan moet je en hotel opzoeken, wat daarbij aangesloten is. Willem wilde graag iets met airco op de kamer. En ik wilde graag met ontbijt. En zo waren we op dat hotel in Vlodrop gekomen. We hadden daar nog nooit van gehoord. Het is net even ten Zuiden van Roermond en dan tegen de Duitse grens aan. Het is een schitterende omgeving!
Het hotel lag middenin de bossen en het thema ´bos´ was in het hele hotel doorgevoerd. Ook onze kamer was erg ´bossig´.
Nadat we de boel binnen een beetje verkend hadden, besloten we nog een poosje van de omgeving te gaan genieten.
We moesten een beetje op de tijd letten, want vanwege corona hadden we door moeten geven, hoe laat we wilden eten. Kwart over 7 hadden we afgesproken. Dat kwam helemaal goed.
We genoten van het heerlijke eten.
Eenmaal terug op onze kamer nam ik een warme douche. En daarna vielen al snel mijn ogen dicht. Echt hè! Ongelofelijk saai, was ik. Ik had van alles te lezen bij me en m´n handwerkje natuurlijk. En wat gebeurt er? Troela valt onmogelijk vroeg in slaap. Ach, dat was vast de ultieme ontspanning :-).
Ook het ontbijt was vanmorgen op een afgesproken tijdstip. Normaal gesproken vind ik het ontbijtbuffet echt het hoogtepunt van zo´n mini-vakantie. Maar vanmorgen at ik eigenlijk maar een muizebeetje. Vanwege de antibiotia die ik slik, zijn mijn darmen van slag en ben ik misselijk. Het smaakt me even niet zo, allemaal. Evengoed voelde ik me erg verwend met lekkere yoghurt met muesli, een sneetje krentenbrood en een sneetje suikerbrood. En ook nog een bakkie koffie. Heerlijk hoor.
Vandaag stond er ook weer een lange rit op de planning. We zouden naar Kortrijk gaan, waar we iets wilden bekijken voor de webshop. Ik geloof dat dat 250 kilometer rijden was. Gelukkig vindt Willem het totaal geen punt om zo lang achter het stuur te zitten. En ik vind het nooit een punt om rondgereden te worden :-).
Het was prachtig, onderweg. En ons bezoek aan het bedrijf in Kortrijk was inspirerend en de moeite waard.
Het was vroeg in de middag, dat we ons hele programma afgewerkt hadden en verder ´vrij´ waren. Wat zouden we eens gaan doen? Zullen we een poosje in Gent rondkijken? Ja! Leuk! Ik was daar in geen 40 jaar geweest en Willem was er nog nooit geweest.
We parkeerden ergens middenin het centrum van de stad in een parkeergarage. Eerst liepen we een supermarkt binnen om voor Willem een lunch te kopen. Ik hoefde niet. Totaal geen trek :-( Toen nog zoeken naar een toilet. En uiteindelijk konden we aan de boemel.
Het liep niet al te gemakkelijk voor mij in die oude stad met overal kinderkopjes. Ik moet dan ook het hele seizoen al voor gemakkelijke schoenen naar de winkel, maar daar was steeds niets van gekomen. Nu moest er dan toch maar van komen. Ik kocht een paar fijne stampers.
Daarna slenterden we een uurtje of twee door de stad. Hier eens neuzen, daar eens kijken.
Prachtig! We hebben er erg van genoten.
Eenmaal terug in de auto, was het wel heerlijk om die zweterige mondkapjes af te doen!
We besloten, dat het allemaal mooi geweest was. We verlangden weer naar huis. Zoals ik net al schreef: twee dagen zijn genoeg om er even helemaal uit geweest te zijn. Het was goed zo.
Net voor het avondeten waren we weer thuis. Wat hebben we veel gezien! Mijn hoofd zit boordevol!
Na het eten kwam de kapster om de mannen te kortwieken. Maria wilde ook een stukje van haar haar. Ze denkt er al heel lang over om haar haar te doneren. Dat vertelde ze aan de kapster. Die zei, dat zij ook regelmatig knipt voor donatie. Toen was Maria´s besluit snel genomen. Onder toeziend oog van de halve familie ging er 30 centimeter van haar haar af.
Dat is wel even wennen, hoor. Ze moet er zelf ook aan wennen en wil het weer snel lang(er) laten groeien.
Het luieren is nu weer voorbij. Er staat heel wat op het programma voor morgen. Even schakelen!
