Een zomer zonder zee is voor ons geen zomer. Weliswaar zijn we de ene zomer fanatieker dan de andere, maar helemaal zonder zee komt nooit voor.
Toen de kinderen klein waren, gingen we met schepjes en emmertjes en garnalennetjes. Dat kan nu allemaal wel thuisblijven. Alhoewel er nog weleens echte scheppen mee gaan, om een groot fort te maken. Nu is het belangrijker dat de braaipaal mee gaat, om broodjes hamburger te kunnen maken :-).
Al een week lang werd er voorspeld, dat het donderdag warm zou worden: 25 graden. Of misschien wel 28 graden. (nou, warm zeg...) Dus besloot ik, dat we op donderdag naar zee zouden gaan. We waren de hele zomer nog niet geweest!
Uiteindelijk werd het nèt een schrale 25 graden. Niet super warm om zo nodig naar zee te moeten. Maar wèl warm om hard te werken!
Hans en Willem werkten weer verder aan de buitenboel. Ze begonnen optimistisch, maar al snel zat het tegen. Hans wist niet zeker meer, of er anderhalf jaar geleden een bepaalde buis in de grond gelegd was, die nodig was als afvoer van een aan te leggen straatkolk.
Oeps! Geen foto´s gemaakt. Dat werd dus zoeken! Er werd een gat gegraven van een vierkante meter en ook behoorlijk diep. Maar geen buis te bekennen.
Willem en Hans overlegden, hoe ze nu het beste verder konden gaan. Er werd gerekend en getekend, gemeten en nagemeten. Ze kwamen eruit, met wat aanpassingen op het oorspronkelijke plan.
Hans ging op stap voor de pvc-buizen en daarna zweetten de mannen weer verder.
´s Middags maakte ik samen met Maria alles klaar om naar zee te gaan. De skottelbraai werd uit de schuur opgediept en gecontroleerd. Gas mee, aansteker mee en verder een énorme waslijst: klapstoelen, parasols, veel en koud drinken, strandlakens, fleecedekentjes, zonnebrandspul, hamburgers, vegaburgers, worstjes, broodjes, sauzen, uienringen, champignons, komkommers, plakjes cheddarkaas, bak salade, chips, kan koffie, suikerklontjes, melkcupjes, stroopwafels, handwerkje, boeken, borden, bekers, bestek, vleestang, opscheplepels, natte doekjes, afwasborstel ....
Toen we alles klaargezet hadden, stopten de mannen met het werk. We zouden om vier uur wegrijden. Dat werd half vijf. Ook niet erg.
Eerst haalden we schoonmama op. Die was ook al zó lang niet aan zee geweest. Die had er wel zin in :-). Trijnie en Gerwin waren al eerder gegaan. Dirk en Jan-Hendrik zouden na werktijd ook komen. Kortom: een leuk ploegje.
Toen we op de Brouwersdam aankwamen, begon het zowaar een beetje te regenen. En ik vond het koud. Maar dat vind ik het al snel. Met een fleecedeken om me heen ging het wel, hoor. En ik hield een parasol op tegen de regen :-).
Al snel zag ik blauw in de lucht en het weer knapte per vijf minuten op.
We genoten van de zilte buitenlucht, het ruisen van de branding, de zeehonden die steeds opdoken, het lekkere eten en natuurlijk van het samen-zijn.
Het was heerlijk. Al zou het er verder niet meer van komen, dan zijn we in elk geval één keer naar zee geweest :-).
Vandaag was het de laatste dag, dat Hans de shovel had. Die zou vanavond opgehaald worden. Hans en Willem hebben daarom weer keihard gewerkt, om in elk geval zó ver klaar te zijn, dat de shovel gemist kon worden. Henk hielp ook nog weer een tijdje met aangeven van stenen. Wat is het toch een mega-klus!
Willem z´n oude opleiding en z´n oude werk kwam zo nog van pas. Hij heeft ooit MTS-weg- en waterbouw gedaan en zijn eerste betaalde baan was landmeten. Dan spreken we over meer dan 35 jaar geleden! Maar hij heeft in de afgelopen twee weken heel wat geleerd van Hans. Ze kunnen prima samenwerken.
Maria ruimde vanmiddag samen met een hulpje de webshop op. DV volgende week moeten we er weer tegenaan! Er moest van alles uitgepakt worden en geprijsd. En ze hebben met veel moeite al die lelijke plakstrips van 1,5 meter afstandhouden verwijderd. Nou ja, op één na. Die moet een volgende keer maar. Het ziet er al een stuk beter uit.
