vrijdag 6 augustus 2021

Nog meer tuin en nog meer familiebezoek

Ook de woensdag en de donderdag van onze tweede vakantieweek stond in het teken van werken aan de tuin en het afleggen van familiebezoek. Het is een apart soort vakantie. Het past wel bij ons. Elke avond en elke ochtend zeggen we tegen elkaar: ¨Wat is dit heerlijk, hè.¨

Woensdag werkte Hans verder aan m´n zeempaadje. Het was meer werk, dan hij had gedacht. Er kwam veel pas- en meetwerk bij kijken. Willem kon Hans mooi helpen door tegels op maat te zagen.


En Henk hielp  mee door de tegels aan Hans aan te geven. Stukje bij beetje groeide het pad. Mooi om te zien!


Intussen rommelde ik in huis en tuin. Maria was ´s morgens bijtijds voor twee dagen vertrokken. Eerst moest ze nog een ochtend oppassen en daarna zou ze meteen doorrijden naar Zeeland, waar de ouders van haar vriend een midweek een huisje hadden gehuurd.

Ik werkte eerst de was helemaal bij. Ik verzamelde en sorteerde de was. Als ik elke dag twee wassen draai, houd ik het precies goed bij. De strijk doe ik altijd ´s morgens vroeg. Deze dag was er veel strijkgoed, dus daar was ik wel even een poosje mee zoet geweest.


Daarna deed ik m´n opruimronde. Elke dag is dat vaste prik. Vaak heb ik wel handen die meehelpen. Maar vandaag was ik alleen. Ik begin altijd met onze slaapkamer en badkamer: bed opmaken, was verzamelen, wastafel leegruimen en een doekje erdoor halen, toilet kuisen.

Daarna loop ik door de gang. Meestal staan daar spullen die in de kelder gezet moeten worden, bestellingen die in de portiek gezet moesten worden (waar afhaal-klanten ze weg kunnen pakken) en vaak ligt er een stapeltje oud papier, wat ik even naar de papiercontainer breng.

M´n volgende halte is de woonkamer. Eerst trek ik de voorkant glad. Eventuele vaat gaat naar de keuken, rondslingerende kranten en boeken enzo breng ik op hun plek en ik schud de kussens van de bank op. Daarna doe ik de achterkant. Daar hangt dan de was, die ik ´s morgens vroeg gestreken heb, over een stoel. Die vouw ik en leg ik op stapeltjes.

Als Maria thuis is, heeft zij inmiddels de keuken al helemaal netjes gemaakt. Als ze er niet is, ligt dat klusje op mijn bordje. Meestal is het tegen die tijd ook tijd voor koffiepauze. Terwijl ik koffie zet, ruim ik de vaatwasser uit en in. De ergste rommel is dan alvast weg.

Na de koffie maak ik de keuken af. Als alle losse rommel van het aanrecht is, haal ik er een doekje over. Ook gaat er een doekje over de kookplaat en, als het nodig is, over de buitenkant van de kastjes.

De hele benedenverdieping is nu netjes. Tijd om de stofzuiger er door te trekken. Als Maria of Maaike thuis is, heeft één van hen dat meestal al voor me gedaan. Het is best een klus, want we hebben veel vloeroppervlak. Behalve de woonkamer en de keuken, wordt ook de entree gestofzuigd. Twee of drie keer per week nemen we het ook het trappenhuis mee. Daar ligt donkerblauwe vloerbedekking van de vorige bewoner en dat is een crime. Je ziet er alles op. De bovenverdieping stofzuigen we 1 keer per week. Meestal is dat een klus, die Maaike doet.

Drie keer per week verzorg ik de planten. Ons huis heeft veel vensterbanken en ik heb daarop veel planten staan: in onze slaapkamer, in Willem z´n kantoortje, in de huiskamer, de keuken, de entree, op de jongensslaapkamer en ook nog een grote plant op de workshopzolder.

Het laatste klusje voordat de benedenverdieping helemaal klaar is, is het leegruimen van de eettafel, waar de stapeltjes was op liggen. Onze eigen was leg ik in de kast, die van Koos, Maaike en Maria leg ik op hun slaapkamer en die van Hans, Jan en Henk leg ik ook in de kast. Zij hebben een open vakkenkast en ik houd ervan als die er elke dag keurig uitziet.

Als ik dan toch op hun kamer ben, ruim ik daar ook even op. Ik trek de bedden glad en om de paar dagen verschoon ik er één. 

Nou, hè, hè, ik was weer klaar. Tijd om nog lekker even buiten te rommelen. Wat is de tuin heerlijk groen. De moestuin is een lust voor het oog.


Elke dag loop ik de courgetteplanten even na. Ik heb er vier staan. Eigenlijk een beetje teveel. Maar ja, ik heb er drie in de bloemenpunt gezet, om die een beetje opgevuld te krijgen. Nou, dat is gelukt :-). Ik heb één plant, waaraan gewone, groene courgettes groeien en drie planten, die heel lichtgroene/witte exemplaren voortbrengen. Bijna elke dag verwerk ik courgette in het eten. Gisteren verdween weer een halve in de wrapsaus en drie gingen er in een grote pan courgette-mosterdsoep. Maar we krijgen de oogst niet bij-gegeten. Binnenkort moet ik dus maar eens een weck-sessie doen.


Behalve courgettes, oogstte ik nog meer. Ik verzamelde namelijk petunia-zaad en vlijtig liesje-zaad. En ik haalde ook meteen maar de erwtjes uit de inmiddels volledig verdroogde peultjes. Ziezo, alvast een beginnetje van de tuin van volgend jaar ...


Uiteindelijk moest ik nog gaan opschieten, want Willem en ik zouden om half 2 vertrekken. Er stond een familiebezoekje naar Oosterland op het programma, waar Willem z´n zus Marina met haar gezin woont.

Tussen de bedrijven door had ik een kruidkoek gebakken in de wonderpan. Ik pakte hem (nog warm) in een folietje en riep, dat Willem zich nu snel moest gaan omkleden. Uiteindelijk reden we een kwartier later dan de bedoeling was weg. Nou ja, het is vakantie, toch? Dat is zo, maar we zouden eerst Willem z´n moeder ophalen. En die zat intussen al lang en breed beneden in de gang van de flat, waar ze woont, te wachten. O, o. Het was gelukkig erg mooi weer ;-).

Schoonmama werd op de achterbank geïnstalleerd en we zetten koers naar Rotterdam. Want ja, het was weer woensdag. De dag, dat we onze meel/bloem/bakmixen-bestelling ophalen bij de molen. De auto werd volgeladen. Het paste allemaal precies. Hè, hè, eindelijk waren we klaar met al onze werkjes en verplichtingen. We konden koers zetten naar Zeeland.

We kwamen met prachtig weer aan en konden heerlijk buiten gaan zitten. Wat was het leuk, om elkaar weer te zien. En ja, ook hier waren we minstens een jaar niet geweest! En voor ma was het zelfs nog langer geleden. We genoten van de koffie en de verhalen. Op een gegeven moment werd de lucht donkerder en donkerder en begon het te spetteren. Maar we zaten droog en bleven dus buiten. Totdat het toch wel érg hard begon te plenzen en het ook begon te waaien. We renden tenslotte naar binnen :-).

Aan de keukentafel zetten we de gesprekken voort. We waren ook uitgenodigd voor het eten. Het leuk was, dat Marina aan de getrouwde kinderen had gevraagd, om ook te komen eten. Dan konden ze oma meteen weer eens zien. Eén voor één kwamen ze binnendruppelen. En ja, dat druppelen was behoorlijk letterlijk. Er viel enorm veel nattigheid. De meiden hadden foto´s en filmpjes gemaakt van de toestand in het dorp. Daar stonden straten blank en liep het water zelfs hier en daar huizen en winkels binnen!

Wat was het gezellig, een tafel vol familie! Arco bakte voor de hele meute patat en snacks en er waren heerlijke salades uit hun groentewinkel. Het was echt feest.

Al snel na het eten stapten we op. Willem had om 20.00 uur een online sessie, waar hij op ingetekend had, met de ontwikkelaars van onze winkelsoftware. Maar het was voor schoonmama ook wel weer goed zo. Kon ze thuis nog lekker op haar gemakje de krant lezen en wat puzzelen, zoals ze zei.

De regen was weg en we hadden een mooie terugrit, terugkijkend op alweer een heel gezellig familiebezoekje.

En thuisgekomen was daar de verrassing: het zeempad was helemaal klaar! Oh, wat is het prachtig geworden!!


Gisteren, donderdag, was het meer van hetzelfde. Deze dag hadden we niets op de planning staan dan alleen ´s avonds. ´s Morgens overlegden Hans en Willem, hoe ze verder zouden gaan. Hans wilde nu het zeempaadje verder gaan doortrekken langs de zijkant van ons huis. Alleen zou hij het stukje, waar de zonnebloemen staan, overslaan. Dat wil hij dan na de bloei doen. Willem vond dat maar onzin: ¨Haal die zonnebloemen toch gewoon weg!¨ Nou, ik moet hem ongeveer aangekeken hebben, alsof ik dacht, dat hij een gaatje in zijn hoofd had. Je gaat toch geen drie meter hoge zonnebloemen weghalen, die je met liefde en zorg vanuit zaadjes heb opgekweekt en die bijna in bloei staan??? Nee hoor! Gelukkig was Hans het helemaal met me eens. Dat doe je niet! Hij straat dat kleine stukje gewoon wat later :-).

De mannen haalden ook alle elektra eens voor de dag om te bekijken. Voordat we hier kwamen wonen, had Willem dat al gekocht. Hij is dol op lampjes. In ons vorige huis had hij ook gezorgd voor lampjes onder de daklijst van de garage en lampjes langs de randen van de oprit. Zoiets had hij voor dit huis ook in gedachten en had dat allemaal uitgetekend, uitgedacht en ook al aangeschaft.

Alles werd eens op de tuintafel uitgestald en besproken.


Ook bespraken we ´de heg´, die langs de parkeervakken moet komen. Daar hadden we het al vaker over gehad en waren het er inmiddels over eens, dat het een bladhoudende beukhaag zou worden. Het gaat om circa 25 meter haag en dat is wel iets om over na te denken. Rechtstreeks van de kweker is het voordeligst. In ons geval scheelt dat een paar honderd euro!! De moeite waard, om daar een rit voor te maken. Zouden we dat vandaag doen? Of morgen? Nee, dat kon toch beter naar volgende week geschoven worden. Het mooiste is, als de heg direct aangeplant kan worden. Dat dus maar later. Maar dan kon Willem beter vandaag op stap gaan voor steigerhouten planken. Die zijn nodig om een (tijdelijke) trap te maken van ons terras naar het naastgelegen weitje van de buren. Volgende maand hopen Maaike en Jaap te trouwen en dat moet plaatsvinden in een grote tent, die op het weitje wordt gezet. Aangezien ons terras 60 centimeter hoger ligt dan het weitje, moet er dus een trap komen. Willem heeft hem uitgetekend en Leendert hoopt hem zaterdag te maken. Willem ging dus op stap voor hout. Hans ging aan de slag met het zeempad langs de zijkant.


Ik ging naar binnen.

Het was ´pakjes-dag´ voor mij. In onze vakantie verzenden we twee keer per week de web-orders. Er moest dus ingepakt worden. Best een klus, als je het in je eentje moet doen!



Pas om half drie in de middag stond alles klaar en ging Willem gelukkig met me mee naar de post. Er zaten veel zware dozen bij en dan is het toch wel heel fijn om met z´n tweeën te zijn.

¨Gaan jullie nog met vakantie?¨ vroegen ze bij de post. ¨Dit ís onze vakantie,¨ zeiden we. Daar moesten ze om lachen: ¨Samen naar de post is jullie vakantie? Ha,ha,ha.¨  

Het was prachtig weer en Willem en Hans hebben tot aan het avondeten samen gewerkt. 




Hans mocht kiezen, wat we zouden eten. Hij koos wraps. Prima. Ik doe de catering wel :-).

Na het eten moest Hans nog naar Waddinxveen om iets op te halen. Willem en ik gingen een avondje naar Trijnie en Gerwin in Dordrecht. Henk ging met ons mee. We hadden een gezellige avond. Zo vaak zien/spreken we Trijnie en Gerwin ook niet alleen. Vaak is het in alle drukte, dat we elkaar zien. Nu was het een keer in alle rust. Waardevol!

Thuisgekomen wachtten Hans en Koos ons op. Verrassing!! Ze hadden die lampenset uitgelegd en aangesloten om eens te kijken, hoe dat eruit gaat zien. Oh, wat gezellig!! Ik had eigenlijk gedacht, dat dat pas ergens volgend jaar aan de beurt zou komen. Maar nee, dat wordt binnenkort al aangelegd. En ik had ook niet gedacht, dat het zó leuk zou zijn. 



Nu is het alweer vrijdag. Bijna is ook de tweede week van de vakantie voorbij. Wat gaat het hard...