Straatwerk, oogst, een jarige, beton!!

Vrijdag hebben Hans en Willem zich nog even flink uitgesloofd met het straatwerk. Het was de laatste werkdag van de week, hier, want Hans zou zaterdag zijn vriend weer gaan helpen. Dat kwam mooi uit, want wij hadden zaterdag een jarige en wilden dan niet de hele dag aan het werk zijn.

Voor de vrijdag stond eerst het aanleggen van het zeempaadje aan de zijkant van ons huis op het programma. Niet de moeilijkste klus, want het was rechttoe, rechtaan. Het ging lekker.

Zoals vaak het geval is, was het niet-zichtbare werk, het mééste werk. Dat was het wegwerken van de kabel van de verlichting en het aanleggen van de ´computerkast´ met stroompunten. Maar ook dát verliep verder zonder tegenslag.

We kregen onverwachts bezoek van Hans z´n baas, die Ciara´s moeder bij zich had: Sunny. Natúúrlijk wilden we even kijken hoe Sunny en Ciara samen zouden zijn. Nou, niet als moeder/dochter, hoor. Ze zijn gewoon twee honden en de één (Sunny) komt op het terrein van de ander (Ciara). Ciara reageerde dan ook door meteen een ´kam´ te maken, toen ze Sunny zag. Later begon ze wel te kwispelstaarten, maar echt gezellig werd het niet. We kunnen die twee beter later nog eens op neutraal terrein bij elkaar laten.

Het was heerlijk weer en we dronken dus buiten koffie. Met cupcakejes van het zomerbakpakket, wat we deze weken in de webshop hebben.

Ik scharrelde fijn een poosje in de moestuin en oogstte m´n eerste tomaten.

Ook de eerste sperzieboontjes kunnen geplukt worden. Het was een heel gedoe, om ze op te kweken. Ik heb ze tot drie keer toe moeten zaaien om eindelijk voldoende plantjes te hebben om uit te planten. Van de 10 gelegde boontjes, kwamen er steeds maar 1 of 2 op. Heel vreemd. Maar het uiteindelijke resultaat is wel bijzonder. Het zijn enorm lange, mooie bonen!

M´n kolen doen het ook heel goed. Ik liet Willem zien, dat er al kleine spruitjes aan de spruitkool komen.

´s Middags was ik een tijdje in de keuken bezig. Ik maakte advocaat en bakte een stapel pannenkoeken.

Het was eigenlijk meer een werkdag, dan een vakantiedag. Maar wat is het heerlijk om zomaar in je eigen tempo met elkaar in en om je huis bezig te zijn!

Zaterdag werd er dus niet aan de straat gewerkt, want Henk was jarig! Vijftien is hij nu. En hij is me al ruimschoots voorbij gegroeid!

Vorig jaar waren we met zijn verjaardag met z´n allen naar de Brouwersdam gegaan. Dat was zó leuk, dat hij dat graag wèèr wilde. Maar de weersverwachting was juist voor deze dag niet best. In elk geval geen weer om aan de Brouwersdam te gaan zitten. We hadden daarom bedacht om bij droog weer te gaan bbq-en en bij regenweer op de workshopzolder te gaan gourmetten. 

´s Morgens hakten we de knoop door. Juist tussen 17 uur en 19 uur zou het flink gaan regenen en onweren. Het werd dus gourmetten op zolder. Ook leuk.

´s Middags kwamen mijn zus en zwager met hun gezinnetje een bakkie doen. Het was net lekker om buiten te zitten. Intussen was Leendert hier gearriveerd om een trap te timmeren, vanaf ons terras naar het weitje van de buren. Dat is alvast voor de bruiloft van Jaap en Maaike, D.V. volgende maand. Nichtje Anneleen had heel erg haar best gedaan om het kado voor Henk mooi in te pakken. Schattig :-).

Om 17.00 uur arriveerden de broers/zussen. Niet iedereen kon van de partij zijn vanwege vakantie en vanwege corona. Maar de meesten wel. Maar de zolder is groot genoeg. Af en toe hebben we daar zo ons privé-restaurantje :-).

En natuurlijk waren er kadootjes voor de jarige! 

Het was een erg gezellige verjaardag.

En zo begon vandaag de laatste week van Willem z´n vakantie. Luxe hoor, drie weken! Maar o, wat vliegt het voorbij! Het is ook meteen de laatste week van Hans z´n vakantie. Ze hadden vorige week bedacht, wat er dan deze week nog kon gedaan worden. In elk geval staat de oprit op het menu. Die is er anderhalf jaar geleden, toen wij hier kwamen wonen, snel, snel ingejast en moest verbeterd worden. 

In het oorspronkelijke plan waren aan beide kanten van de oprit straatkolken bedacht. Maar die waren maar aan één kant aangelegd. Verschillende deskundigen dachten, dat dat vast wel voldoende moest zijn. Maar in de praktijk bleek het niet genoeg. Bij een forse regenbui staat de bloemenpunt helemaal blank. En er was nog wel meer wat verbeterd moest worden. Het is dan ook redelijk ingewikkeld. Van de straat (de dijk) naar het laagste punt van het erf is maar liefst een hoogteverschil van 70 centimeter. En dan is er op de oprit (of afrit, net hoe je het bekijkt) ook nog een soort ´kruispunt´, waar een parkeerplaatsje is gerealiseerd. 

Lang verhaal kort: de oprit moest weer helemaal open en er moesten straatkolken aangelegd worden. Die kolken waren gelukkig destijds al aangeschaft. Dat scheelt.

Hans had in gedachten die oprit in vijf delen opgedeeld. In theorie moet de klus in vijf dagen geklaard kunnen worden.

Maar dan moet het niet zo tegenzitten, zoals het vandaag tegenzat! Precies waar de afvoerbuis moest komen, bleek de boel onder de grond hopeloos vol te zitten met beton. Soort van betonnen platen, geloof ik, waarschijnlijk uit de tijd, dat het hier nog een boerenerf was. Dat beton moest in stukken gezaagd/geslepen worden en daarna afgevoerd. Het was een hele klus en het was fijn, dat Willem Hans daarbij kon helpen. Zoiets is teveel voor twee handen. Je hebt er minstens vier nodig.

De stenen eruit, was zo gepiept.

Het beton weg slijpen was een 
ander verhaal :-(

De aanhouder wint. Uiteindelijk kon
de buis komen, waar die komen
moest.

Ook de straatkolk werd aangesloten

Hans wilde per se het geplande deel van de oprit af krijgen. Maar, pfff, wat een monsterklus was het met die tegenslag. Toen Koos uit zijn werk thuis kwam, heeft hij ook nog een tijdje geholpen.

En ook vanavond werd er nog even flink gewerkt! Ok. Het was bijna donker, toen het af was. Maar ... het was af! Hopelijk zit het morgen net zo mee, als het vandaag tegenzat.