dinsdag 31 augustus 2021

Rollercoaster

Het is hier de afgelopen dagen, alsof ik in een rollercoaster zit. Er gebeurt zóveel en er lopen zóveel projectjes en projecten. Ik kan best veel aan in mijn hoofd. Maar gisterenavond wilde ik toch echt even samen met Willem de polder in, om even te kalmeren ;-).

Ik ga hier niet alles delen, want sommige dingen zijn privé van de kinderen en andere dingen zijn nog in een premature fase. Dat komt later vanzelf, bij leven en welzijn.

Wat ik wel deel? Nou, bijvoorbeeld hoe het vorige week ging, tijdens de twee dagen, dat de fotograaf hier was. Het is de bedoeling dat over ongeveer een jaar mijn kookboek uitkomt. Zo´n boek schrijven is een monsterklus, ook al lijkt het heel wat, dat je daar een jaar over kunt doen. Vorige week woensdag en donderdag zijn de eerste 20 gerechten gefotografeerd. Daar komt meer bij kijken, dan je op het eerste gezicht zou denken.

Uiteraard moest ik eerst bedenken welke recepten het zouden worden. Dat heb ik aardig op een rijtje. Niet alleen de zomerrecepten, die nu gefotgrafeerd zijn. Maar ook heb ik al voor een groot deel bepaald welke herfst-, winter- en lenterecepten er moeten komen.

Daarna zijn Maria en ik een hele morgen accessoires gaan shoppen. Dan moet je denken aan borden, kommen, theedoeken, bestek, placemats, ovenschalen, glazen enzovoorts. En dinsdagochtend kwam daar ook nog een morgen ingrediënten shoppen bij. Hiervoor gingen we naar de Makro, in de hoop, dat we daar in één keer alles te pakken konden krijgen. Nou, alles bleek teveel. Er ontbraken nog een paar dingen en die heb ik later op de dag bij de Jumbo gekocht. 

Dinsdagmiddag ben ik naar de stoffenwinkel gegaan, om lappen stof in allerlei kleuren te kopen. Die zijn om steeds een andere kleur achtergrond te hebben.

De foto´s zouden op de workshopzolder gemaakt worden en dus had Maria daar alle accessoires overzichtelijk uitgestald, een werktafel klaargezet voor de fotograaf en ruimte gemaakt voor zijn apparatuur. Woensdagochtend vroeg heb ik de gekochte lappen stof nog netjes gestreken en vouw- en kreukloos over het traphek in het trapgat klaar gehangen.

De keuken werd strak opgeruimd, zodat ik elke centimeter van het aanrecht kon gebruiken en nergens door gehinderd zou worden bij het bereiden van alle gerechten.

Ik liet Ciara uit en toen waren we er helemaal klaar voor. De fotograaf mocht komen. Ik was zó benieuwd hoe het zou gaan!

Het ging geweldig. Niek, Maria en ik bleken een goed team. Niek (de fotograaf) en Maria gingen boven op zolder aan de slag, terwijl ik beneden in de keuken de gerechten maakte. Ik was blij, dat Maria de assistent van de fotograaf was. Je moet daarvoor heel geduldig zijn. Het maken van dé foto is precisiewerk en komt soms neer op het een paar centimeter verschuiven van iets voor de perfecte belichting enzo. 


Het lastigste was om steeds op het juiste moment en ook snel genoeg het door mij gemaakte gerecht te fotograferen. Bij sommige gerechten komt het niet zo nauw. Maar bij andere gerechten wèl. Slagroom kan bijvoorbeeld inzakken door de warmte en gerechten uit de oven zijn het mooist als ze nèt uit de oven komen.

Eén keer ging het niet goed met de timing. Ik had iets in de oven gemaakt met paprika´s. Toen dat gerecht klaar was, was Niek nog bezig met het voorgaande gerecht. Eer dat de paprika´s gefotografeerd konden worden, waren ze gerimpeld. Jammer dan. Dat moet dus een keer over.

We hebben alledrie enorm veel geleerd deze dagen. We hebben zeker plezier gehad. Maar het was toch vooral kei- en keihard werken.

Donderdagavond reed Niek tegen zevenen weg en we zagen de lucht echt voor groene kool aan. We hebben snel een hapje gegeten en daarna de hele avond niets meer gedaan. Willem wilde de keuken wel opruimen. Maar de keuken is niet echt zijn terrein. Hij vulde dus de vaatwasser en zette die aan. De rest spoelde hij af en ik vond het prima zo. Die keuken zou vrijdag m´n eerste werk zijn. 

En zo gebeurde. Vrijdagochtend werd ik uitgerust wakker en heb ik van half zes tot half 8 alles opgeruimd en de keuken gepoetst. En toen zag alles eruit, alsof er niets gebeurd was :-).


En even later liep ik m´n rondje met Ciara en genoot van de stralende nazomer-ochtend.


´s Middag moest er ook nog weer een hele dag in een middag gepropt worden. We wilden naar Willem z´n vader, die donderdag 85 jaar geworden was. Maar we moesten ook naar de molen voor de bestelling van meel voor de webshop. Omdat de molen twee weken dicht zou gaan vanwege vakantie, moest ik voor drie weken tegelijk halen. Dat past niet in één auto en dus moesten Willem en ik allebei met een auto rijden. 

Het stak precies in elkaar. Eerst reden we met twee auto´s naar Barendrecht. In de caddy lagen de web-orders, die ik ´s morgens samen met Maria had klaargemaakt. We leverden die in bij de post en lieten de caddy daar op het parkeerterrein staan. Met Willem z´n auto reden we vervolgens naar Nieuwerkerk (Zld), waar Willem z´n vader woont. We dronken daar gezellig een bakkie koffie met appeltaart en praatten bij. Om half vier werd het tijd voor de terugweg. We reden een piepklein stukje om, om meteen weer even 20 kilo aardappels rechtstreeks van de boer te halen. Daarna speerden we naar Barendrecht, waar ik in de Caddy overstapte. We reden naar de molen in Rotterdam en laadden daar onze twee auto´s helemaal vol. Het paste nèt! En met onze wagens volgeladen kwamen we veilig thuis in Bleskensgraaf. Daar konden we zó aan tafel schuiven, want Maria had een heerlijke lasagne klaargemaakt. 

Zaterdag kwam er het grote nieuws, dat Maria en Jan-Hendrik onverwachts een huurhuisje hebben gekregen in Alblasserdam en nog diezelfde dag is de trouwdatum bepaald en de dominee, de fotograaf en de kapster besproken. Ho, ho, wacht even, ik houd het niet bij hoor ;-). Als alles volgens plan verloopt, zijn er straks DRIE kinderen in VIJF maanden de deur uit! Snap je het, van die rollercoaster??

Het gonst hier de hele dag. Bij kind 1 wordt de keuken geplaatst, van kind 2 komen de trouwkaarten binnen, bij kind 3 wordt de trouwdag ingedeeld. Het gaat hier over trouwjurken, over buffetten, over taarten, over meubels kopen, over vertragingen in leveringen, over financiën enzovoorts enzovoorts en dat in drievoud. 

En ja, dan natuurlijk ook nog de andere dingen, die doorlopen. Koos die weer iets gebroken heeft en thuiszit, Jan die zich oriënteert op stages en studies, Henk die aan een nieuw schooljaar begint, de getrouwde kinderen die soms advies vragen of dingen willen delen en alle andere zaken, die langskomen en waar je geen weet van hebt, als je kinderen nog klein zijn. Ik dacht weleens dat ik het toen druk had .... En natuurlijk was het druk. Op een gegeven moment kregen we zes kinderen in zeven jaar tijd. Ik heb toen een aantal jaar drie kinderen tegelijk in de (wasbare) luiers gehad. Ook was er een jaar dat ik vier kinderen tegelijkertijd thuis had en op vrijdag had ik er vijf thuis. Ik weet niet zo goed meer, hoe ik dat allemaal klaarspeelde. Maar toch lijkt het, alsof het toen rustiger was, dan nu. Raar is dat.

Nou goed. Er ligt weer een nieuwe dag voor me. Wat zal de dag brengen? Ik blijf maar stilletjes zitten in die rollercoaster. Hij zal wel een keer tot stilstand komen, toch?