Het is al bijna een week geleden, dat ik schreef, dat het is, alsof ik in een rollercoaster zit. Een goed plan om eens even wat op te schrijven. Want deze tijd is toch best heel speciaal, nu er zomaar ineens drie kinderen op de rand van het nest zitten, om uit te gaan vliegen!
Ik pak gewoon de fotootjes erbij, die ik de afgelopen week maakte. Die fungeren als mijn externe geheugen.
Ik maakte fotootjes van de werkshirts van Jan. Jan werkt voor een paar maanden bij Leendert, die een bouwbedrijf heeft. Op dit moment zijn ze een dak van een boerderij aan het vervangen. Jan heeft ´s morgens als hij naar zijn werk gaat een wit t-shirt aan. Als hij thuiskomt is z´n shirt zwart. En niet alleen z´n shirt is zwart. Jan lijkt zelf zwarte Piet Jan wel :-). Vorige week was het zo grappig: je zag precies twee witte rondjes, waar zijn gehoorbescherming op zijn oren had gezeten.
Aan mij de taak om die shirtjes steeds weer schoon te krijgen ...
Het is even werk, maar het lukt prima, hoor. Eerst zeep ik de ergste plekken en de zwarte halsrand in met ossengalzeep. Daarna zet ik de shirts in de week in een emmertje water, waaraan ik een eetlepel natriumpercarbonaat heb toegevoegd. Misschien denk je nu: waar heeft ze het over? Nou, dat zijn spullen die ik in de webshop verkoop. Normaal maak ik in de teksten op mijn blog nooit reclame voor spullen uit mijn webshop. Maar deze spullen wil ik toch even noemen, hoor. Die zijn zó fijn! Ik zet er gewoon even een piepklein linkje bij ;-)
Na een paar uur (of een nacht, als het zo uitkomt) weken, gaan de shirts met de gewone was mee. Ik was al jaar en dag met zelfgemaakt wasmiddel van marseillezeep. Kost bijna niets, werkt prima. En ja, ook die smerige shirts krijg ik op deze manier steeds weer keurig schoon. Of in elk geval schoon genoeg voor werk-t-shirts.
Woensdag was het de eerste schooldag van het schooljaar 2021-2022 voor Henk. Van 8.30 uur tot 9.00 was er de jaaropening, waarbij 1 ouder aanwezig mocht zijn. We reden met de Caddy naar Henk z´n school en namen de fiets achterin mee. Zo kon Henk op de terugweg gewoon fietsen. Heel veel zin had Henk niet. Maar eenmaal op school, was het toch wel weer leuk, om iedereen te zien. Zelf vond ik het ook leuk om het nog mee te kunnen maken met ons jongste kind. Dat speciale sfeertje aan het begin van een nieuw schooljaar. Alles nog zo blanco. Onwennige eerstejaars-kinderen. Jongelui uit hogere klassen met enige bravoure. Overall wat zenuwachtig gedoe van kinderen, docenten en ouders.
Nu Henk weer elke dag naar school gaat, betekent dat, een extra broodtrommel vullen. Na de vakantie is de broodconsumptie hier echt omhoog geschoten. Jan neemt de meeste boterhammen mee. Hans neemt ook elke dag brood mee. Henk dus. En Willem gaat sinds kort in elk geval één dag per week weer op kantoor werken en neemt dan ook brood mee. Ik moet dus echt vaker bakken. Al is het een lachertje vergeleken met toen we alle tien de kinderen nog thuis hadden. Toen sneed ik sowieso elke ochtend twee hele broden op en ging er tussen-de-middag ook gerust nog een heel brood doorheen. Ik bakte toen altijd 6 broden per keer. Nu is drie ook prima.
Donderdag gingen we Maaikes trouwjurk ophalen. We gingen met z´n vijven: Maaike natuurlijk, Maria, Trijnie, Willemijn (de vriendin van Koos) en ik. Het was echt super gezellig. Maaike werd in haar jurk gehesen en kwam werkelijk stralend de paskamer uit. De Oh´s en Ah´s waren natuurlijk niet van de lucht. De jurk bleek na kritische inspectie toch anderhalve centimeter te lang en raakte daardoor de grond. Dat was geen punt. Maaike mocht d´r jurk weer uit, we kregen allemaal een kop koffie en intussen werd in het atelier de lengte van de jurk goed gemaakt. Even later mocht Maaike de jurk opnieuw aan en nu was hij helemaal goed. De jurk werd keurig in een hoes verpakt en de verkoopster zei, dat ze mee zou lopen naar de auto. Maar met dat ze achter de toonbank vandaan wilde stappen, zei ik: ¨Maar wacht even, ik wilde graag nog een afspraak maken.¨ Met vragende blik keek de verkoopster mij aan en ik vervolgde: ¨...voor déze aanstaande bruid!¨ en schoof Maria naar voren. Ha, ha, dat was een big suprise voor de verkoopster. Toen ze van de verbazing bekomen was vanwege deze voor haar zo leuke verrassing, trokken we de agenda´s. En ja, nu staat daar dus de volgende bruidsjurk-afspraak in!
De dag was verder overvol en ik besloot om maar een keer ´gemakkelijk´ te eten, die avond. Niet gezond, maar wel lekker. Wafels!
Zaterdag was het, zoals altijd, weer patatten-dag. We konden deze keer buiten in de avondzon eten. Wat een heerlijke na-zomerdagen beleven we. Ik geniet van het licht en de warmte.
´s Morgens, als ik Ciara uitlaat, zie je wel dat het herfst wordt...
Het paste wel bij de feestelijke dag. Niet alleen feestelijk vanwege het ophalen van de trouwjurk, maar ook omdat ons kleinkind Marinus jarig was. En daar gingen we ´s avonds na het eten gezellig heen.
Vrijdag was er weer een heel andersoortig feestje. Op die dag kregen Maria en Jan-Hendrik de sleutel van hun (huur)huisje. Wat geweldig leuk! Nog weer meer plannen hier en praatjes over kleurtjes en schuurpapier en levertijden van meubels en wasmachines en en en.
Elke dag ben ik wel even in de tuin bezig. Vandaag heb ik de bijen geinspecteerd om te kijken, wat er nog gedaan moet worden om ze goed in te winteren. Ook trok ik twee van de vier courgetteplanten uit. Elke dag valt er wel iets te oogsten. Zo plukte ik vandaag een maaltje bonen en ik pluk ook bijna elke dag nog wel een handje aardbeien. Mmm.
