Vroeger zongen we een liedje:
Trouwen, trouwen,
strikjes aan je mouwen,
strikjes op je onderbroek,
morgen eten we erwtensoep.
Ik weet niet of ik de tekst goed uit mijn geheugen heb opgediept. Ik zocht net nog even op internet, maar kwam wel overal die eerste twee regeltjes tegen, maar niet de rest. Misschien zongen we het vroeger dus helemaal verkeerd, óf heb ik het verkeerd onthouden :-).
Hoe dan ook: het is hier ´trouwen, trouwen´, al wat de klok slaat. Het is zó´n malle periode, dat ik er haast geen woorden aan weet te geven. Het is een tikje stressig, het is druk, het is leuk, het is spannend, het is onbekend, het is uniek, het is gezellig, het is saamhorig en nog heel veel meer.
Er wordt door de hele familie hard meegeholpen, om het huisje van Jaap en Maaike af te krijgen. Of eigenlijk wordt dat door twéé hele families gedaan. Als alle belangrijke dingen in elk geval maar af zijn. Zo werd gisteren het toilet aangesloten en vandaag de warmwatervoorziening gerealiseerd. Dat zijn toch wel cruciale zaken. Maar ook de leuke dingen komen langs. Vandaag kwamen de meubeltjes en wordt er fijn gepoetst en ingericht.
Tegelijkertijd wordt er óók hard gewerkt om de trouwdag onvergetelijk te maken. En ook dát doen we met z´n allen. De kado´s zijn ingepakt, de goodiebags zijn gevuld, de alternatieve corsages van magneetjes voorzien, de bedankjes ingepakt, een parkeerbord gemaakt, ramen gezeemd en nog 1000 dingen meer.
En dan was er zaterdagmiddag het vrijgezellenfeestje van Maaike. Het was voor haar geen verrassing, dat dat die middag was, maar ze wist niet wat er ging gebeuren. We hadden de workshopzolder ingericht als gezellig restaurantje en alles klaargemaakt voor een uitgebreide, lekkere High Tea. En daarna was er een solextocht door de Alblasserwaard, wat extra leuk was vanwege het prachtig weer.
