Gisteren was het de grote dag van Koos en Willemijn. Wat hebben we een mooie dag gehad! Zowel het weer als het bruidspaar was stralend :-).
´s Morgens om een uurtje of 7 ging ik kijken of de bruidegom al wakker was. Ja hoor, hij was wakker. Tijd om z´n trouwpak aan te gaan trekken!
Alles hing al netjes klaar. Een mooi drie-delig kostuum, een overhemd en een das, die ik voor de gelegenheid extra feestelijk gestrikt had. Sokken, schoenen, riem. En dan was er ook nog opa´s zakhorloge, wat Koos op deze dag graag wilde dragen.
Terwijl Koos zich begon aan te kleden, arriveerde de fotograaf, om wat sfeerfoto´s te maken. Het was eigenlijk allemaal best snel gebeurd. Een zoon die trouwt, is toch anders, dan een dochter die trouwt. Deze zoon vertrok om 8 uur in een stoere auto naar zijn bruidje. ¨Dag, koos!¨
Om half 10 werden wij bij het ouderlijk huis van Willemijn verwacht. Daar was alles prachtig versierd en er stonden tafels vol lekkers klaar. Het was erg gezellig en feestelijk.
Het bruidspaar kwam terug van foto´s maken en toen iedereen er was en z´n buikje rond gegeten had, vertrokken we naar Strijen, naar Buitenplaats ¨Land van Es¨. Hier zou de trouwcermonie plaatsvinden.
Maar eerst hebben we met z´n allen daar een erehaag gevormd om het bruidspaar welkom te heten. En daarna was er ook nog het fotomoment voor alle familieleden.
 |
| Koos met z´n zussen |
 |
| Koos met z´n broers |
De ceremonie was in de kapschuur en de trouwambtenaar was een oom van de ouders van Willemijn. Dat was wel speciaal zo´n ons-kent-ons ceremonie. Toen het bruidspaar z´n ja-woord gaf, werd dat beide keren ´bezegeld´ door een klap met de hamer, die onze kleinzoon Marinus vakkundig hanteerde.
 |
| De kapschuur, waar de ceremonie was |
Het moment van het aansnijden van de bruidstaart was aangebroken. Willemijn is bakker en de bruidstaart had ze dan ook zèlf gemaakt. Wat was hij mooi en wat was hij lekker! We genoten van de prachtige herfstdag in de buitenlucht en van de mooie locatie.
Het werd tijd om naar de kerk te gaan. Koos en Willemijn gaan zich aansluiten bij een gemeente in Klaaswaal en de dominee bij wie ze belijdeniscatechisatie volgen, heeft de trouwdienst geleid. De tekst die Koos en Willemijn meekregen was:
Deuteronomium 5 : 29
Het was een heel mooie dienst en een leerzame preek. Ik heb tenminste wel aan die dominee z´n lippen gehangen ;-).
Na de dienst was er een kort felicitatiemoment in de hal van de kerk. Het was leuk, om daar mijn nicht tegen te komen, die daar altijd kerkt en die ik een paar jaar niet had gezien.
We reden terug naar Land van Es, waar de receptie was. De receptie was net zo ongedwongen als de locatie. Er waren gezellige vuurtjes ontstoken en overal waren zitjes. Voor de kinderen was er van alles te beleven. We konden langs een buffet lopen voor koffie/een drankje en een gebakje. Er werden hapjes rondgedeeld en we maakten hier en daar een praatje. Alles was in de buitenlucht. Dat was zo geregeld ivm corona en we waren dan ook heel blij met het prachtige weer!
Langzaamaan vertrokken de receptie-gasten en rond een uurtje of zeven begon de maaltijd. Deze maaltijd was in een schuur, die ook weer prachtig versierd was. Dat was allemaal door een tante van Willemijn gedaan. Er hingen heaters aan het plafond en dat maakte, dat het niet koud was. Er was een uitgebreid buffet en het leuke vond ik, dat er heel veel soorten groenten waren. Dat zie je niet vaak. Ik heb heerlijk gesmuld van geroosterde paprika met sjalotten, van broccoli en peultjes. Mmm! Er was ook allerlei vlees van de bbq, die buiten lustig brandde. Het was allemaal erg verzorgd, tot en met het dessert aan toe.
Tijdens de maaltijd deed de moeder van Willemijn de levensloop van Willemijn. Ze had hem helemaal op rijm gezet en natuurlijk waren er veel foto´s uit de oude doos. Later deden Willem en ik de levensloop van Koos. Ook hier weer gezwijmel bij oude foto´s :-). Na het dessert deden de brussen van Willemijn nog een quiz. Zo langzamerhand ging het naar de afsluiting van deze mooie dag. Wim met z´n gezin, Leendert en Thea en Hans en Thirza hebben Koos en Willemijn met alle kado´s thuisgebracht. Maaike en Jaap brachten oma thuis. Wij brachten Amarantha thuis. We hebben thuis nog een poosje naar die en gene heen-en-weer zitten appen. Maar uiteindelijk werd het stil in Luijkensteijn en legden we ons te slapen. Wat voelde ik me even ´raar´: Koos niet meer thuis! Dat kan je dan toch even aanvliegen. Maar wat is het tegelijk mooi en fijn als je kinderen op zo´n manier je huis mogen verlaten. Het is goed zo. ¨Dat het hun welga¨
