Hè, wat was het fijn, dat het zaterdagochtend droog was! Af en toe liet zelfs de zon zich zien. Het zag ernaar uit, dat de tent droog zou zijn, als we hem weer gingen opruimen.
Maar voordat het zover was, genoten we van ons laatste vakantie-ontbijtje.
We moesten om 12.00 weg zijn en hadden dus de hele ochtend de tijd om alles in te pakken. Het is super fijn, als dat niet alleen dróóg kan, maar ook als het rustigaan kan. Het mooiste is, als je alles weer zó netjes kunt opruimen, dat je het een volgende keer ook weer zó kunt pakken.
En dat lukte prima! De jongens deden grotendeels hun eigen tentje. En daarna hielpen ze ons met de grote tent. Eerst ruimden we de hele ´inventaris´ op: luchtbedden leeg en in de hoes, slaapzakken oprollen en in de zakken, het kookstelletje schoonmaken en inklappen, alle keukengerei schoon in de tas en de krat, de tafeltjes en stoelen schoonmaken en inklappen, het koelkastje leegmaken en soppen en tenslotte alle persoonlijke spullen opruimen in inpakken. Nou, toen waren we al een heel eind!
We maakten de onderkant van het grondzeil ook schoon en droog. Tijdens eerdere kampeervakanties legden we altijd een dun vel plastic onder het grondzeil, zodat dat schoon bleef. Maar zo´n stuk plastic was op deze camping niet toegestaan. Waarom snap ik eigenlijk niet. Maar goed, met eerst een borstel, dan een natte doek en vervolgens een droge doek kregen we het grondzeil keurig schoon en netjes op tijd reden de de camping af.
We gingen alleen niet linea recta naar huis. We gingen eerst nog even naar de ´schietwinkel´. Henk W. had er een paar nachten over geslapen en het er met het thuisfront over gehad: hij ging de warmtekijker aanschaffen! Prima. In de tijd dat de mannen in de winkel waren, kon ik mooi nog even naar de bakker voor een halve Limburgse vlaai. Je kunt natuurlijk niet op vakantie zijn geweest in Limburg en dan geen vlaai hebben gegeten :-). Ik vroeg bij de bakker, of ze hem vast in vier punten wilden snijden. Hadden wij even een heerlijke lunch voor onderweg!
Het duurde wel even voordat Henk klaar was in de winkel. Het was dan ook een grote aankoop en hij kreeg nog weer allerlei adviezen en tips. Echt super fijn. Hopelijk gaat hij heel veel plezier aan deze aankoop beleven!
Uiteindelijk reden we dan toch weg uit Gulpen. We hadden een voorspoedige thuisreis, al hadden we onderweg te maken met een paar heel pittige buien. We voelden ons extra gelukkig, dat we die nattigheid niet tijdens het opruimen hadden gehad.
We reden eerst naar Alblasserdam om Henk W. thuis te brengen. Mijn zus had de koffie al klaar en we praatten even bij. Niet te lang, want ik wilde graag gaan uitpakken en een was gaan aanzetten. Ook moesten er boodschappen gehaald worden. En aangezien onze ´cafetaria´ na drie weken weer open was, verwachtten we aardig wat aanloop (ook al zijn er verschillende kinderen op vakantie).
En inderdaad zaten wij ´s avonds met een gezellig koppeltje aan tafel. Het was fijn om te merken, dat iedereen weer blij was om ons en elkaar te zien. Koos en Willemijn hadden een mooie bos bloemen meegebracht. En Thea had een grote crockpot met kipstoofschotel gemaakt. Mijn vriendin Wilma kwam ook maar al te graag en bracht een heerlijke zelfgebakken koek mee. Wat een verwennerij! Wat voel je je dan rijk gezegend. Ik was ook steeds in gedachte bij die gezinnen uit onze buurt, waar die twee jonge mannen tijdens hun vakantie van zijn verdronken en dat doet pijn aan mijn hart. Wat een schril contrast...
Gelukkig had Maria vorige week donderdag alvast een auto vol bestellingen klaargemaakt en op de post gedaan. De kop was er dus al af. Maar er lag nog genoeg. Meer dan wij vandaag af konden krijgen. Maar dat is niet zo erg. Morgen hopen we weer vrolijk verder te gaan. Ik denk, dat we donderdag helemaal ´bij´ zijn. Dat hangt ook een beetje af van de snelheid waarmee we bevoorraad worden door diverse leveranciers. We gaan het zien. Al met al was het toch ook weer prima, om aan het werk te zijn, hoor. Ik vind het een beetje overdreven om te zeggen, dat mijn werk mijn hobby is. Maar het is zeker zo, dat ik het met veel plezier doe. En dan voelt ´werken´ eigenlijk niet eens als ´werken´ en heb je echt arbeidvreugde. Wat overigens niet wil zeggen, dat ik aan het einde van de middag niet echt moe was. Terwijl Willem naar de post reed, zakte ik lekker op even op de bank. En wie kwam daar eens lekker van profiteren? Mevrouw Muck! Die nestelde zich heerlijk op mijn schoot. Ze heeft me vast gemist vorige week :-).
