Ik keek gisterenavond nog even naar de weersvoorspelling voor vandaag. Het zou volgens de weer-app weliswaar bewolkt, maar verder wel de hele dag droog blijven. En daarbij een temperatuur van 24 graden.
Ik was dus verbaasd, toen ik vannacht om een uur of 3 toch weer regen op de tent hoorde tikken. Hè, toch wel een beetje jammer! Ik keek nogmaals op de weer-app en de voorspelling was flink gewijzigd. Er werd opnieuw de nodige regen voorspeld. En er wás al zoveel gevallen!
Ik had nog geen concrete plannen gemaakt voor vandaag. Maar met droog weer hadden Willem en ik toch wel erg graag willen gaan wandelen. De jongens zouden zich dan prima kunnen vermaken in het zwembad of rondom de tent.
Maar toen we eenmaal aan het ontbijt zaten, zag de lucht er inderdaad dreigend uit. Niet meteen weer om te gaan wandelen, als je geen all-weather kleding bij je hebt.
Nadat we ons de gebakken kalkoeneieren (wat een joekels!) hadden laten smaken, bedacht ik dus maar een alternatief plan. We zouden naar Fort Sint-Pieter in Maastricht gaan. En als we dat bekeken hadden, konden we wel een poosje rondboemelen in Maastricht.
Iedereen vond dat een leuk plan en dus boekte ik kaartjes voor een rondleiding door het Fort voor 13.30. De rest van de ochtend volgden we het campingritueel van vaat wassen, rommel opruimen, douchen enzovoorts. Ik had intussen ook een zak vol vuil wasgoed, die klammig was. Normaal was ik eigenlijk nooit, als we een paar dagen kamperen. Maar nu leek het me geen goed plan, om die zak te laten staan. Er zou zomaar het weer in kunnen komen. En met de vochtige lucht, viel er in en om de tent ook niets te drogen.
Bij het washok draaiden de twee wasmachines en twee drogers op volle toeren. En er stonden al de nodige bakken, manden, tassen wasgoed in de wacht. Er waren meer mensen met hetzelfde probleem ;-). Nou ja, achteraan aansluiten dus. Het zou vandaag best voor elkaar komen.
Aan het einde van de ochtend gingen we op stap. Eerst nog maar weer langs de Aldi, want al het brood was op en we hadden toch wat nodig voor de lunch. Daarna op naar Maastricht. Het Fort was voor ons bekend terrein, want hier vlakbij eindigt ook het Pieterpad, wat Willem en Jan hebben gelopen. Ik heb hen destijds van dezelfde parkeerplaats opgepikt als waar we nu onze auto parkeerden.
Al vanaf een afstand lag het Fort er indrukwekkend bij. Het is enorm en dan te bedenken, dat het oudste gedeelte al 300 jaar oud is!
En ja hoor, om half 2 kwam onze gids. Hij sprak met een flink Limburgs accent. Af en toe zou je willen vragen, of de ondertiteling aan kon ;-).
Hij vertelde eerst iets over de vorm van het Fort. En daarna begon de tour. We begonnen bij de keelmuur, het meest kwetsbaarste gedeelte van het Fort.
Het Fort is deels opgetrokken uit mergel, deels uit bakstenen. Dat had een economische reden. Mergel is immers in de omgeving volop te vinden. Maar het had ook een andere reden. Mergel is zacht en als er kogels tegenaan ketsen heeft dat minder ernstige gevolgen, dan wanneer kogels tegen bakstenen ketsen.
 |
| Mergel aan de onderkant en naast de schietgaten |
Het Fort is gedeeltelijk ondergrond en dus daalden we weer af. De gids vertelde honderduit over de geschiedenis van allerlei veldslagen en over de reden waarom het Fort ooit op deze strategische plaats is gebouwd. Ondergronds was het donker en vochtig. De gangen van Noord naar Zuid herbergden de voorraden. Ongelofelijk in deze vochtige omgeving! De gids grapte dat de opgeslagen beschuiten vanzelf belegd werden met Roquefort. De muren waren versierd met kalkafzetting vanwege het vocht.
 |
| kalkafzetting op mergel |
 |
| Kalkafzetting op baksteen |
Nadat we het Fort in de diepte hadden bekeken, klommen we omhoog en stonden we op grote hoogte. Het uitzicht was prachtig en de gids kon nu goed uitleggen waarom het Fort zo strategisch lag.
We gingen terug naar binnen en daar stonden kanonnen opgesteld. Dit waren geen kanonnen die hier vroeger gestaan hebben, maar deze gaven wel een beeld van hoe het ooit eruit gezien moet hebben.
De gids gaf en passant nog even een verklaring van waar ons woord ´vernaggelen´ vandaan komt. Dat vond ik wel leuk, want dat woord gebruik ik zelf regelmatig.
Na afloop van de interessante rondleiding, trokken we een bakkie koffie uit de automaat bij de kassa en aten in de auto onze lunch.
We zouden nu nog een poosje in Maastricht gaan rondkijken. We besloten onder het Vrijthof te parkeren en daarvandaan zouden we wel zien, wat er op ons pad kwam.
Nou, dat bleek een enorme plensbui te zijn, waar zomaar geen einde aan kwam. We zijn dus niet verder gekomen dan de parkeergarage en besloten nog maar wat met de auto door de stad te rijden. Eigenlijk zie je dan net niets. Maar ja, je zit wel droog :-).
We hadden het wel snel gezien. We wilden liever rustig rijden dan in de drukke stad. We bedachten een bezoekje te brengen aan het enige bergdorpje van Nederland: Vijlen.
En, hoe leuk, toen we daar arriveerden knapte eindelijk het weer goed op!
We brachten een bezoekje aan het buurtwinkeltje, waar we wat streekproducten voor thuis kochten.
Daarna genoten we van de zon en maakten nog een heerlijke wandeling in het bos.
En omdat we ook bijna bij het Drielandenpunt waren, leek Willem het leuk, om dat ook nog even aan de jongens te laten zien.
Vlakbij het Drielandenpunt is de Wilhelminatoren. Leuk! Daar wilden we ook nog wel even op om van het uitzicht te genieten!
Dat was een goed plan. En daar stonden we voor de tweede keer vandaag op grote hoogte! Wat was het mooi! Vooral met de prachtige wolkenlucht!
Tenslotte reden we nog even 800 meter verder, waar het Drielandenpunt is.
Dit staartje van deze laatste dag was wat mij betreft de kers op de taart.
Op de camping kookte ik nasi. En intussen kon gelukkig mijn was in de machine en daarna in de droger. Met de industriële apparaten die er hier staan, was dat in een goed uur gepiept.
We maken ons nu klaar voor de nacht. Ook vannacht staat ons weer een flinke plens water te wachten. Hopelijk kunnen we morgenochtend tot droog inpakken. Dat zou wel heel fijn zijn. Nou ja. We zien wel. Eerst maar eens de slaapzak in.
