Wat is het toch altijd heerlijk slapen en wakker worden in een tent! Ik was compleet uitgerust, toen ik vanmorgen wakker werd.
De jongens waren al vóór zessen gaan wandelen en kwamen rond half 8 weer bij de tent terug. Juist op het moment, dat ik het ontbijt wilde klaarmaken. Omdat we nog geen gas hadden, kon ik niet even wat eieren bakken of thee zetten ofzo. Maar het smaakte evengoed allemaal heerlijk.
Na het eten liep ik naar het sanitairgebouwtje om te douchen. Tot nu toe kampeerden we altijd op erg eenvoudige campings. Dat je hier niet met je rolletje toiletpapier onder je arm naar het sanitairgebouwtje hoeft te lopen, vinden we al luxe. En douchen zonder muntjes ook. De douches zijn royaal en super schoon. Genieten, hoor.
We reden al bijtijds bij de camping weg. Althans, voor campingbegrippen :-). Bij veel tenten en huisjes was nog niemand te bespeuren. Nog maar nauwelijks op weg, zei Henk W.: ¨Ja, een ree!¨ En warempel, daar liep er één. Mooi!
We gingen eerst op zoek naar de campingwinkel in Margraten, om daar gas te kopen. En Willem had badslippers nodig, want steeds je wandelschoenen uit en aan trekken als je de tent in gaat, is niet heel handig. En ik miste een garde, dus die ging ook in het mandje.
Nadat we deze aankopen gescoord hadden, reden we naar Aken. Daar waren we vorig jaar ook met Henk geweest. Maar toen waren we de kathedraal niet in geweest. Dat wilden we nu wel doen met de jongens.
Willem parkeerde in de buurt van de kathedraal en we maakten een korte stadswandeling.
Bij de kathedraal was het erg druk. Maar we konden op ons gemakje rondkijken en de jongens een beetje cultuur laten snuiven.
Daarna liepen we de stad weer in. Maar ik had het heel koud en we hadden verder geen echt plan. Dus stelde ik voor om weer terug te rijden naar Limburg en een autoroute te rijden. De mannen vonden het prima.
In de auto wijzigde het plan. Neef Henk heeft schieten als hobby. Hij zit al enkele jaren op een schietvereniging en gaat regelmatig mee uit jagen. Ook schiet hij ratten, wat in de Alblasserwaard een gangbare manier van rattenbestrijding is.
Hij had gespaard en wilde een schietstok kopen. Ik had geen idee, wat dat was, maar vond het een leuk idee, om met hem naar zo´n winkel te gaan, waar ze dat verkopen. Aanvankelijk wilde Henk naar een ´schietwinkel´ (zo noemt hij zo´n winkel) in Duitsland. Maar even later leek het hem eigenlijk beter om naar een Nederlandse winkel te gaan, omdat je dan beter advies krijgt. In elk geval in je moerstaal dan toch.
Hij wist al, dat er in Gulpen zo´n winkel was en dus reden wij terug naar Gulpen, naar Waidmann. De jongens keken er hun ogen uit. Zelf was ik intussen even wat boodschapjes gaan doen. Maar toen ik een poosje later ook bij die winkel naar binnen ging, begreep ik het wel. Wat een mooie winkel! Henk kreeg heel uitgebreid en deskundig advies en besloot zijn felbegeerde schietstok daar aan te schaffen.
Onze Henk kwam er een fijne oplaadbare hoofdlamp tegen, die hij graag wilde kopen. Tenslotte keken de jongens bij de vitrine met nachtkijkers. ¨Kijk,¨ zei de meneer, ¨we hebben ook warmtekijkers. Willen jullie daar eens door kijken?¨ Nou, dat wilden ze wel. Ze mochten er zelfs mee naar buiten en konden zo zien, dat bijvoorbeeld de banden van voorbijrijdende auto´s warm waren. Neef Henk wist alvast wat zijn volgende spaardoel is :-). De jongens waren helemaal geïnspireerd en zo reden wij terug naar de camping om daar te lunchen.
Na de lunch liepen de jongens weer terug naar het dorp, naar het zwembad. Kampeerders mogen elke dag een kaartje bij de receptie van de camping halen, waarmee ze gratis naar het zwembad mogen.
Willem en ik pakten even onze rust. Ik lag languit in m´n campingstoeltje in de zon en viel in een lichte slaap. Totdat het begon te regenen. Snel haalde ik alles wat niet nat mocht worden in de tent en daar knapte ik een uiltje met het getik van de regen op het tentdoek.
Met koffietijd sloot ik de gasfles aan en maakte ik koffie zoals thuis: met warme melk. Lekker!
Aan het einde van de middag kwamen de twee Henken weer terug. Ze hadden fijn gezwommen en waren er helemaal rozig van.
Nu er gas was, kon ik ook een lekker potje smorrelen. Wat smaakt dat altijd extra lekker, zo in de buitenlucht!
Willem en ik hebben vanavond nog een uur gewandeld. De jongens hadden niet zoveel zin meer. Maar ja, die hadden natuurlijk al vanmorgen vroeg gewandeld.
Wat is het hier prachtig. Heel anders dan in de Alblasserwaard. Er zijn geen sloten. Dat is altijd meteen al zo anders. Maar ook bloeien hier andere bloemen dan bij ons in het weidegebied, waar wij wonen.
We hadden onderweg zon en regen. Dat geeft in elk geval prachtige luchten en steeds een andere sfeer.
Nu daalt langzaam de avond. Het is een frisse avond en ik denk, dat het vannacht ook best koud zal zijn. Niet dat we daar iets van merken, diep weggekropen in onze slaapzakken. Naast ons zit een grote familie bij elkaar. Die zitten vrij hard te praten. Ook rennen er nog overal al dan niet gillende kinderen. Maar over een half uurtje wordt het verbazend stil en gaan overal lampjes branden. Dat geeft zo´n speciaal sfeertje. We komen echt helemaal tot rust hier.
