Wat hebben wij prachtige, intensieve, hektische, mooie, bizarre fairdagen gehad, vorige week!
We reden op woensdag al bijtijds naar Baarn. De fair begon die dag pas om 12.00 uur. Maar we moesten nog wat puntjes op de ´i´ zetten in de shop. En in de workshopruimte moest nog álles ingericht worden. Daar was ik best een beetje zenuwachtig voor. Want je wéét dat er altijd ´verrassingen´ zijn op zo´n eerste dag. De grootste verrassing waren de tafels, die bezorgd waren. Het waren inklapbare rvs-tafels. Echt wel mooi om aan te werken, maar veel te hoog om aan te zitten. Nou ja, dat was niet zo heel erg. Dan moesten de mensen maar stáán.
 |
| Zo zag de keuken eruit, als er een workshop was, waarbij de mensen aan de tafels stonden te werken |
Maar ja, twee keer per dag had ik in deze ruimte ook een workshop/lezing voor 20 mensen, die toch eigenlijk wel moesten zitten. Gelukkig waren er ook 20 stoelen geleverd en we besloten om dan de ruimte dan maar steeds om te bouwen, als dat nodig was. Dat wilden Willem en Henk wel op zich nemen.
Er was gelukkig water geregeld en ook de oven stond klaar. De oven was nog niet aangesloten, want die had een driepuntsstekker en paste niet op het stroomblok. Willem schoot daar iemand voor aan en ook dat werd op tijd in orde gemaakt. Al snel konden we gaan bakken. En dat was, wat wij ook vier dagen hebben gedaan. We bakten allerlei lekkers voor in de shop, zodat de mensen konden proeven. Maar ook zorgden we ervoor dat er op de hightea-tafel bij Terdege steeds iets lekkers was.
Echt speciaal om in zo´n mooie, historische keuken allerlei lekkers te maken!
Toen het eenmaal 12.00 uur was, waren we klaar voor de start. De taken waren verdeeld: Maaike, Maria en Jelinde stonden in de shop. Willem stond meestentijds in de gang en stond paraat voor als we hem ergens voor nodig hadden.
Ook deed hij steeds samen met Henk de vaat, als ik een workshop gedaan had en er tig schalen en lepels en gardes enzovoorts moesten worden afgewassen. Henk stond ook elk uur standby bij de aanmeldzuil bij mijn workshopruimte. De mensen moesten online reserveren, als ze aan een webshop mee wilden doen. Ze kregen dan een qr-code, die ze bij de deur moesten scannen. Maar dit nieuwe systeem was niet door iedereen begrepen. Dus kwamen er steeds mensen, die dachten, dat ze zo binnen konden wandelen. Of die dachten, dat ze bij ons moesten betalen voor deelname. Ik was blij, dat Henk dat steeds geduldig aan iedereen uitlegde.
Zelf had ik zo´n beetje elk uur een lezing of een workshop. Dat was best intensief, al hoefde ik gelukkig niet, zoals vorig jaar, steeds van locatie te wisselen. Alles was in de prachtige keuken. behalve één lezing per dag, die één verdieping hoger bij Terdege was.
Zo´n eerste dag moet je je draai nog vinden en is het best spannend allemaal. We waren ook heel benieuwd of de mensen ons wel zouden vinden, daar in het souterrain van het kasteel. Dat lukte gelukkig prima. De hele dag was het gezellig druk in m´n winkeltje.
Aan het eind van de dag zag ik de lucht voor groene kool aan en stonden mijn schouders strak van de spanning. Thuis gekomen zijn we heerlijk in ons eigen bed geploft. Dat was wel heel fijn, deze keer. Voorgaande keren, toen de fair nog in Barneveld was, was het te ver rijden naar huis en sliepen we in de buurt. Dat had ook wel z´n bekoring. Maar er gaat niets boven je eigen bed!
En natuurlijk ´s morgens even genieten van m´n tuintje. Ik werd zowaar getrakteerd op een prachtig concert.
Deze tweede fairdag verliep alles een stuk soepeler en kon ik er ook ontspannen van genieten. Zo leuk, al die gesprekken, mensen, vragen, indrukken, gedeelde tips enzovoorts! De donderdag en vrijdag waren lange dagen. De fair was geopend van 10.00 u. tot 21.00 uur. En op deze donderdag zou Hans thuiskomen van zijn vakantie naar Israël. Daar was hij met de familie van zijn vriendin naar toe geweest. Hij appte, dat het vliegtuig vertraging had. Uiteindelijk waren wij eerder thuis dan hij.
Willem liet Ciara uit en nam hem daarna mee in de huiskamer om daar op zijn baasje te wachten. Ciara had de tien dagen dat Hans weg was steeds heel slecht gegeten. Puur heimwee naar Hans. Wat is zo´n dier toch trouw! We waren heel benieuwd, hoe hij zou reageren. Op een gegeven moment ging hij onrustig door de kamer lopen. Zou hij het aanvoelen, dat Hans zou komen? Nou, dat misschien ook. Maar die opwinding en onrust had vooral een andere oorzaak! Hij had Muck de kat geroken, terwijl wij dachten, dat Muck op zolder zat.
Ineens was het bingo: Ciara vond Muck, die in de vensterbank achter een grote bloempot lag. Nou, dat was feest: twee beesten achter elkaar aan, de bloempot viel aan gruzelementen, een andere pot viel om en daar drupte een plens water uit :-(.
Nee hè! Ook dat nog :-(.
Gelaten ruimde ik de boel op. Het was netjes toen Hans samen met Thirza om kwart over 11 arriveerde. Ze zaten vol verhalen en brachten ook nog eens leuke kadootjes voor ons mee. Maar toen de klok 12 had geslagen, vonden we het toch welletjes :-). De rest wilden we heel graag een andere keer horen!
Vrijdag was het de derde van vier dagen. Dat is ´s morgens altijd even taai. Je hebt er dan al drie intensieve dagen opzitten: één opbouwdag en twee fairdagen. En je móet er nog twee. Maar zodra we weer op onze post in het kasteel stonden, hadden we er weer reuze zin in. Of eigenlijk al, toen we het fair-terrein opliepen. Het is daar zo mooi, rond dat kasteel! We kregen deze dag familiebezoek. Hendrik-Jan kwam met Julian, Jaap met Naomi en Geertje met Willem en Marinus. Zo leuk!
 |
| Maaike en Maria bij de kassa en Naomi op de grond, voordat de fairdag begon. |
Tenslotte was het zaterdag voordat we er erg in hadden en genoten we van de laatste dag. In de middag kwamen Hans en Thirza mee helpen met opruimen. We hadden erg veel verkocht en dus geen vrachtwagentje nodig om thuis te komen. Hans kwam met zijn snipperbus en daar paste alles in. We waren echt snel opgeruimd.
 |
| de opruimploeg |
Al om 10 over vijf gingen we het terrein af en reden we, traditiegetrouw, naar MacDonalds om daar de dag met elkaar af te sluiten.
Zo raar, als het dan weer voorbij is! Zeker als je er drie maanden naar toe gewerkt hebt. Het is echt bijzonder geweest.
En vandaag was het dan zover: we gingen op vakantie. Yessss, wat had ik er een zin in! Ik was om 1.00 uur al wakker en dacht, dat het al ochtend was. Maar nee, ik mocht nog even m´n ogen dicht doen. Mijn wekker stond op 4.00 uur. Toen ben ik een was gaan aanzetten. Maar Willem had gezegd, dat ik zo vroeg niet aan de slag mocht gaan. Dus had ik braaf beloofd, om daarna terug naar bed te gaan. Maar om kwart voor 5 hield ik het toch echt voor gezien. Er moest nog zo veel gebeuren, voordat we om 12.00 uur weg zouden rijden: wassen en strijken (van vorige week nog en ook nog wat er uit Hans z´n koffer rolde), de boel opruimen, de stofzuiger door het huis slingeren, de kippen voeren, de kat verzorgen, de tassen inpakken en tenslotte ook nog even drie bestellingen klaarmaken, voor klanten die omhoog zaten.
Willem deed Ciara, reed het tentwagentje bij de deur, ging het contante geld van vorige week storten, reed nog even bij z´n moeder langs en pakte ook zijn tas in.
Henk liet de geteste luchtbedden leeglopen en pakte ook alles in, wat hij wilde meenemen. Toen we bijna ingepakt waren, kwam Maria. Die kwam alvast wat uurtjes werken om de rommel van vorige week op te ruimen. Ze hielp nog even mee met de laatste dingetjes en eindelijk reden we om kwart voor 1 naar Alblasserdam om daar neef Henk op te halen, die mee zou gaan.
De twee Henken moesten echter beslist nog even iets gaan kopen wat mee moest. Dus dronken Willem en ik nog een glas water bij mijn zus en zwager. En daar ging Willem z´n telefoon: Maria belde. Ze had twee doppen van luchtbedden gevonden. Of die niet mee moest. Oeps! Die had Henk per ongeluk niet bij de luchtbedden gestopt. Nou ja, dan moesten we nog maar even terug.
Het was flink later, dan we hadden gedacht, voordat we echt op weg waren. En toen we zo´n beetje op driekwart waren, zei Willem: ¨Nou heb ik de gasfles niet in het karretje gezet!¨ Weer: Oeps! Nou ja, dan moesten we maar een nieuwe gasfles kopen. Intussen zat ik achter het stuur en Willem zocht op zijn telefoon naar een verkooppunt van campinggaz. We konden bij een Gamma terecht. Wij van de weg af en naar die Gamma. Maar ze hadden geen gasflessen. Balen. Wij gezocht naar een ander verkooppunt: een Gamma een paar dorpen verderop. Nou, dan dáár maar heen. Halverwege belden we, of ze daar campinggaz hadden. Maar ook daar hadden ze het niet. Waarom ze dan als verkooppunt op de website van campinggaz staan?
Intussen had ik een appje gestuurd naar de receptie van de camping. Of ze wisten waar we campinggaz konden kopen. Ze belden ons op en we konden terecht in Margraten. Maar die winkel was inmiddels gelsoten, want het was al na vijven. Maar we konden het ook bij de Hubo in Margraten proberen. Wij de Hubo gebeld. Nee, gaan campinggaz.
Weet je wat? We gaan het morgen lekker verder proberen en we eten vandaag gewoon brood, besliste ik. Opgelost. We wilden nog maar één ding: naar de camping en de tent op gaan zetten.
Het inchecken ging heel vlot en we reden naar het plaatsje, wat we een paar weken geleden uitgezocht hadden. Oh, wat is het hier prachtig. Maar ook: laten we vooral snél die tenten op gaan zetten, want het gaat vast regenen!
De twee Henken gingen hun eigen tent opzetten en Willem en ik die van ons. Behalve een dreigende lucht, hadden we ook te maken met een stevige bries. Het was echt wel een uitdaging!
Juist toen de tenten zo´n beetje stonden, begon het te regenen en kropen we snel met z´n vieren in de grote tent. Tijd voor onze eerste maaltijd hier. Weliswaar niet de gebakken aardappeltjes met kip en sla, wat ik op de planning had staan. Maar toch een lekkere boterham met salade en haring en zalm. Poeh wat lekker luxe!
Na de maaltijd was het weer droog en konden we op ons gemakje de boel organiseren en inrichten. En genieten van ons eerste bakkie koffie hier. Intussen is de avond gedaald en is het donker. De geluiden verstommen en overal branden gezellig lampjes. We voelen ons al helemaal thuis.
