Bijna

Bijna is 2009 ook weer verleden tijd. Wat is er weer veel gebeurd. Het was weer een jaar vol vreugde, maar ook met diep verdriet. Toch moeten en mogen we onze zegeningen tellen en dan zijn die toch eigenlijk ontelbaar.

Vandaag was het nog een laatste dagje flink doorploeteren. Natuurlijk het oliebollenfestijn! Ik maak altijd zelf het beslag en de jongens bakken de bollen (en appelbeignets). Het is vooral Dirk z'n specialiteit, die oliebollenbakkerij. Het was toch best een koude bedoening daar in dat schuurtje, waar de frituurbak staat! Maar hij heeft het hem weer geflikt, geassisteerd door Hans :-).





Intussen zat Willem ook niet stil. Die heeft hard gezaagd. Het kachelhout was precies vandaag schoon op. Hij MOEST dus zagen ;-). Gelukkig hadden we nog een voorraadje balken. We hebben nu dan toch wel weer voor een paar weekjes kachelhout liggen. Jammer, dat ik niet genoeg heb voor de hele winter. Volgend jaar beter, bij leven en welzijn.



Zelf heb ik behalve het begeleiden van de oliebollenbakkerij (met bijbehorende vaat) m'n gewone werk zo veel mogelijk gedaan. Morgen komt er niets van huishoudelijk werk. Dan komt namelijk Willem z'n moeder hier, om de nieuwjaarwensen van de hele familie in ontvangst te nemen. Met onze eigen koppel erbij verwacht ik dan toch wel een mannetje of 60 en die moeten dan toch van hapjes en drankjes worden voorzien. Maar goed, da's morgen.

Eerst ga ik jullie allemaal hetzelfde wensen, wat jullie mij toewensen! Het is toch heel bijzonder hoeveel contacten er uit m'n blog zijn voortgekomen. Hoeveel hartelijkheid we iedere dag ontvangen. Hoeveel meeleven. Hoeveel gezelligheid. En dan meestal van mensen die we nog nooit hebben ontmoet. Dat is toch eigenlijk wel heel apart. Heel veel dank voor alles!

Werkvakantie

Vandaag is Willem z'n 'vakantie' begonnen. Hij heeft twee dagen vrij en hoeft dus pas volgend jaar weer te gaan werken :-). De beste omschrijving van deze eerste vrije dag is, wat ik als titel plaatste: werkvakantie. Het meeste was werk en dan verder nog een beetje vakantie, zeg maar. Vakantie was het vanmorgen. Toen hebben we heerlijk uitgeslapen tot dik half negen. De rest van de dag was werk. Willem is eerst de 'familie-aanhangwagen' gaan halen. Het is een wagentje van mijn vader, waar de hele familie dankbaar gebruik van maakt. Ik had op Marktplaats een kast gekocht voor bij de meiden op de kamer. Slechts een jaar gebruikt en nu gekocht voor 25 euro. Willem is de kast gaan halen. Daarna zou hij naar Dordrecht rijden, om daar voor Jan een fietsje te kopen. Hij is al een poosje fietsloos, omdat z'n oude fiets niet meer gemaakt kon worden. Ik had er één op Marktplaats gevonden bij een fietsenmaker op Ridderkerk. Daar kopen we wel vaker tweedehands fietsen. Ik had er één gezien voor 25 euro. Helaas nam de fietsenmaker de telefoon niet op, vanmorgen. Hij zal dus wel gesloten zijn. We kopen ook regelmatig tweedehands fietsen in Dordrecht bij een afdeling dagbesteding van Eleos. Willem wilde daar heen voor een 'nieuwe' fiets voor Jan en dan meteen de afgescheven fietsen, die nog in de schuur stonden, meenemen. Die worden daar helemaal gestript of zódanig opgeknapt, dat ze weer verkocht kunnen worden. Jammergenoeg stond Willem ook dáár voor een gesloten deur. Ze gaan pas op 4 januari weer open. Het was een vette teleurstelling voor Jan. Nóg geen fiets :-(. Maar DV dinsdag gaan we gewoon weer een nieuwe poging doen. Jan moet dan naar het ziekenhuis om z'n keel- en neusamandelen te laten verwijderen. Ik ga met hem mee en Willem past thuis op Henk. Hij gaat dan nogmaals met de aanhangwagen naar Dordrecht en hoopt dan toch echt met een fietsje voor Jan thuis te komen. Heeft Jan meteen iets om naar uit te kijken, voor als hij klaar is in het ziekenhuis.

Er stonden verder nog heel wat boodschappen op het programma: Melk halen bij de boer, medicijnen bij de apotheek, stofzuigerzakken bij de Witgoedwinkel, kinderstoelen terughalen bij de Chinees (die ze vanwege de kerstdrukte had geleend) enzovoorts. Willem heeft heel wat meer beweging gekregen dan op z'n werk.

Intussen was ik thuis aan de slag gegaan met Maaike en Maria. We hebben eerst de garage eens flink opgeruimd. Vervolgens de bijkeuken en tenslotte ook nog het kantoor. Hè, wat is alles lekker leeg nu :-).

Vanmiddag hebben Hans, Maaike en ik twee krantenwijken gelopen. We begonnen om twee uur en waren even over half vijf klaar. We hebben dus lekker wat buitenlucht opgesnoven.

Toen we thuis kwamen waren daar juist Wim en Geertje. Gezellig! Willem had wat chinees eten meegekregen van het restaurant en dat had hij opgewarmd. Ze zaten lekker te smikkelen. Da's nu echt vakantie om zomaar halverwege de middag chinees te gaan zitten eten :-).

Ik ben snel koffie gaan zetten. Daar was ik zo langzamerhand wel aan toe. Ik had juist een restant kruidkoek aangesneden, toen de kinderen met hun schatten kwamen aandragen. Koos, Maria en Jan waren vanmiddag met M. mee geweest naar Ikea en ze waren daar erg verwend. Ze hadden ook nog eens 20 oliebollen gekregen voor thuis. Naast het restantje kruidkoek kwam dus de zak oliebollen en de bus poedersuiker op tafel. Mmm, wat lekker!!

Hans en Maaike waren intussen nog even naar de winkel voor een vergeten boodschapje. Toen ze terugkwamen, hadden ze een heel lieve verrassing voor mij bij zich. Een prachtige fles met badschuim en 3 heerlijk geurende zeepjes. Dat hadden ze gekocht, omdat ik ze zo vaak help met kranten én vast voor m'n verjaardag. Wat lief!




Tegen zessen ben ik aan het pannenkoeken bakken geslagen. Altijd feest natuurlijk :-).

Vanavond nog een vet karwei: de frituurpan schoon geboend. Morgen moeten hier natuurlijk oliebollen gebakken worden. De pan staat alvast te glimmen. Straks wil ik nog even de goudreinetten schillen voor de beignets. Dirk en Hans gaan bakken. Ze beginnen met de appelbeignets en intussen kan dan het oliebollenbeslag rijzen. Als het gaat, zoals ik het in mijn hoofd heb, kunnen ze in één keer doorgaan en kan de hele bakkerij rond de middag klaar zijn.

Dan heb ik 's middags nog de tijd om hier en daar door m'n huis te zwabberen en de was bij te werken. 's Avonds gaan we naar de kerk. De dag is dus weer goed vol gepland. Nóg een dagje werkvakantie :-).

Kerst(vakantie)

Wat is het heerlijk, vakantie! Eigenlijk houd ik niet zo van de kerstvakantie. Meestal zijn de kinderen dan veel binnen en worden ze erg druk van alle ongewone dagen met 'opzitten en pootjes geven', zoals ik dat noem. Maar deze keer gaat alles zomaar heerlijk z'n gangetje (tot nu toe dan).

Leendert en Koos zijn van dinsdagochtend tot gisterenmiddag bij de logeeropvang in Elspeet geweest. Daar hebben ze erg genoten van de sneeuw en van het buiten zijn.

Hans en Maaike zijn uren en uren bezig geweest met kerstgroeten brengen in hun krantenwijk. Ze hebben een wijk met 362 adressen. Het is niet gelukt om ze allemaal af te lopen, maar de meeste hebben ze gehad. Ze hebben veel fooien gekregen. Sommige mensen geven niets, maar de meesten wel. Het varieerde van 2 cent (van een oude meneer) tot 5 euro (van een oude mevrouw). Alles bij elkaar hebben ze meer dan 170 euro! Hans heeft van z'n kranten- en fooiengeld een tweedehands mini-laptop gekocht. Ze moeten hier altijd dubbel het bedrag hebben, voor ze zo'n uitgave mogen doen. Hij moest daarom 250 euro sparen, om er 125 uit te geven. Zo leren ze om niet zomaar iedere gril te volgen, maar goed na te denken voor ze iets kopen. Hij is uiteraard dolblij met z'n nieuwe bezit. Dirk heeft hem alvast de eerste beginselen van html bijgebracht :-).

Met Jan heb ik een halve middag in het ziekenhuis gezeten ter voorbereiding van het verwijderen van z'n keel- en neusamandelen. Eerst was er een voorlichtingbijeenkomst en daarna moest hij naar de anestaesist. Het had allemaal in een half uurtje klaar kunnen zijn. Maar het liep weer eens gigantisch uit.

Woensdagavond hebben we een heel bijzondere avond gehad. We gaan hier altijd eens per jaar met de kinderen van 12 jaar en ouder individueel iets 'doen'. Ze mogen zelf kiezen wat ze leuk vinden. Aan het begin van het jaar zijn we met Leendert wezen wokken. Dirk vond dat zó'n goed plan, dat hij daar óók voor koos. Met hem zijn we dus ook gaan wokken. Trijnie wilde iets anders. Die wilde liever naar een concert. Door alle omstandigheden rond de geboorte en het overlijden van kleine Theo was er nog niet van gekomen om met haar een avondje uit te gaan. Een poosje geleden zijn we met z'n drieën op internet gaan zoeken naar iets moois. Het werd iets heel speciaals! We zijn met haar naar een uitvoering van de Messiah in het Concertgebouw in Amsterdam geweest. Eigenlijk wel boven de begroting. Maar we wilden haar graag een onvergetelijke ervaring geven, ook als blijk van waardering voor al haar inzet tijdens de verdrietige zomer. Een ervaring was het zéker. Niet alleen voor Trijnie, die zoiets nog nooit had meegemaakt. Maar ook voor Willem en mij. Voor ons was het de tweede keer, dat we een uitvoering van de Messiah bijwoonden. De eerste keer was in de Doelen in Rotterdam. En nu dan in het Concertgebouw. Heel bijzonder!

Gisteren had Willem een dagje vrij. We hebben eerst een beetje uitgeslapen. Het was woensdagavond half 1 voordat we thuis waren. Om half 9 ben ik opgestaan. Ik had nogal wat oud brood liggen en daar heb ik lekkere wentelteefjes van gemaakt. Voor wie niet weet wat wentelteefjes zijn: je maakt een beslagje van een paar eieren, een scheut melk en lekker veel kaneel. Je haalt daar het (oude) brood door. Je bakt de boterhammen in een koekenpan met een beetje margarine om en om bruin. Heerlijk met suiker erop! Dirk zei, dat hij zo iedere dag wel gewekt wilde worden :-).

Verder was het hier gisteren poetsdag. Ik was nog amper aan werken toe gekomen. Ik heb gestoft, gezogen, ramen gelapt, kachelruitjes gepoetst, gewassen, gestreken, dat het een aard had. De kinderen hebben ook een handje geholpen. Hans heeft de vogelkooi schoongemaakt, Maria het toilet geboend en geholpen met heel veel rommeltjes opruimen, Maaike heeft de houtmand gevuld enzovoorts.
's Avonds kwamen C. en M. gezellig op visite. Ze hadden een superverrassing bij zich. De kinderen kregen Monopoly Deal. Koehandel (wat ze net wilden gaan doen) werd van tafel geveegd en C. leerde ze hoe ze Monopoly Deal moesten spelen.
Toen C. en M. tegen half 12 vertrokken waren, ben ik het kerstdiner maar eens gaan voorbereiden. Ik heb dit jaar geen culinaire hoogstandjes gedaan. Maar toch ben je wel even bezig om voor 13 personen te koken. Met kerstmuziek op de achtergrond en Willem gezellig bezig achter z'n laptop was het geen straf.

Vanmorgen zijn we na een lekker ontbijt (met o.a. kerststol en suikerbrood) naar de kerk geweest. Na kerktijd was het nog een hele onderneming om thuis te komen. Dirk z'n vriendin zou meegaan en we zouden ook de rolstoel uit de kerk meenemen om daarmee Willem z'n moeder van huis te halen. Dat paste allemaal niet in de auto. Maar mijn vader wilde wel een paar kinderen én de rolstoel thuis brengen. De rest ging in onze eigen auto. We waren bijna de parkeerplaats af geglibberd, toen ik zag, dat er iemand uit de kerk met panne stond. Die meneer kreeg z'n auto niet gestart en daar hij geen telefoon bij zich had, had hij net besloten te voet naar zijn zoon te gaan. Dat was geen doen met de gladheid. We schoven allemaal een stukje op, zodat zijn vrouw nog bij ons erbij paste. Die hebben we toen naar de zoon gereden, die zijn vader zou gaan assisteren. Zo kwamen we over Keulen bij Parijs aan :-). Willem laadde iedereen uit en de rolstoel in en ging zijn moeder halen. Zij heeft twee weken geleden een nieuwe knie gekregen en dit was haar eerste uitstapje. Heerlijk, dat dat weer kon!

We hebben koffie gedronken met een prachtig opgemaakte kerst-appeltaart, die we gisteren kregen. Daarna toog ik richting keuken voor het kerstdiner. Oma zat met een paar kinderen kerstliederen te zingen, er zaten er een paar spelletjes aan tafel te doen, er werd gelezen, gecomputerd. Het was echt gezellig.


>

Om een uur of twee schoven we aan tafel. Als voorgerecht was er romige pompoensoep met rode peper. Daarna was er biefstuk met gekookte aardappels, minikrieltjes, tuttifrutti, stoofpeertjes, appelmoes, broccoli en ijsbergsla. Als toetje had ik 2 soorten pudding gemaakt met slagroom en frambozensaus. Het smaakte allemaal prima.




Behalve de crème fraiche (voor in de soep) en de tuttifrutti had ik niets hoeven kopen. Alles kwam uit kerstpakketten of uit de voorraad.
Willem en Trijnie hadden dit jaar een prachtig vleespakket gekregen als kerstpakket. Ook via de kerk hadden we een vleespakket gekregen. Van die drie pakketten bij elkaar heb ik mooie grootgezinsporties samengesteld. We hebben wel voor een maand vlees, schat ik. Echt fijn!



Ook vanavond zijn we naar de kerk geweest. En zo is de kerst (én de kerstvakantie) alweer bijna voor de helft voorbij. Wat vliegt de tijd toch weer.

Raven, pizza, sneeuw en pompoen

De raven hebben weer hard gevlogen, de afgelopen dagen. Misschien ken je die uitdrukking niet? Hij is ontleent aan een bijbelse geschiedenis: Elia, een profeet van God, moest naar de koning, om hem te zeggen, dat God hem ging straffen. Er zou een grote droogte komen, waardoor er hongersnood zou ontstaan. Toen Elia zijn boodschap aan de koning had gebracht, vluchtte hij naar de beek Krith. Daar werd hij op een wonderlijke manier door God onderhouden. God zond raven naar hem toe, die hem brood en vlees brachten. Daarom zeggen wij, als we zomaar van alle kanten van alles toegestoken krijgen: De raven vliegen. Het is God die het ons zendt.

Mijn vader kwam gisteren een hele lading groenten brengen. Mijn neef is groentenman en die had mijn vader van alles voor ons meegegeven. Het is zéker voor twee weken groenten. Het werd hier met gejuich ontvangen! Allemaal lekkere verse groenten: bietjes, prei, rode kool, spitskool, uien, tomaten, broccoli, knolletje, ijsbergsla, rode paprika, heerlijk!




M'n vader had ook nog een lekker krentenbrood bij zich. Dat heb ik in de vriezer gestopt voor de kerst.

Toen Willem uit z'n werk kwam, had hij ook al van alles bij zich. Een slagroomtaart van bakker Stam (een begrip hier in de buurt). En ook nog een half kerstpakket, wat bij een klant in de gang stond en wat hij zomaar mocht meenemen. Leuk! Verder had hij een telefoontje gekregen van iemand, die óók een taart voor ons had klaarstaan. WOW! Ik heb de taarten ook in de vriezer gedaan. Eén is er voor morgenmiddag als we uit de kerk komen. De andere bewaar ik voor een ander feestelijk moment.




's Avonds kwamen E. en T. nog even langs en die brachten een zak winterwortels uit eigen tuin mee. Samen met de gekregen uien wordt dat een grote pan hutspot.

De laatste raaf vloog nog laat. Dirk kwam om 11 uur bij zijn vriendin vandaan en hij bracht zo'n heerlijk kaas-ui-breekbrood mee. Van de tomaten van mijn neef had ik vandaag een grote pan soep gemaakt. Niets is lekkerder dan soep van verse tomaten. Ik heb er enkel kruiden en zout bij gedaan en op het laatst een hand macaroni. Samen met het warm gemaakte breekbrood en een zak van die harde zweedse broodjes (uit het halve kerstpakket) was dat vanmiddag een verrukkelijke lunch.

Ook vandaag kwam er weer een raaf. Aan het einde van de middag werden er twee grote dozen brood, kadetjes en krentenbollen gebracht. Die waren over van een winkel hier op het dorp. Er zaten ook nog eens drie vleespakketjes bij. Wat zijn we verwend!

Intussen wordt hier hard vakantie gevierd. Gisterenmiddag waren alle schoolkinderen al vrij. Ik vind het altijd zó fijn, als even de druk van de ketel is. Om te beginnen hebben we gisteren eens lekker sloom geluncht. Normaal is dat van haasjerepje, omdat de kinderen weer op tijd naar school moeten. Maar nu kon het dan eens op ons gemakje. Daarna deed ik een boodschapje en begon aan een verrassingsmaaltijd. Iets wat ik maar een paar keer per jaar klaarmaak, omdat ik het zo'n werk vind: pizza's. Met zo'n maaltijd zit het met de vakantiestemming natuurlijk meteen goed :-). Ik maak de bodems altijd van gewoon witbrooddeeg, alleen gebruik ik olijfolie in plaats van zonnebloemolie en ik doe er een flinke snuif oregano door. Voor 3 ovenplaten maak ik twee degen van: 750 gram bloem, flinke scheut olijfolie, een eetlepel gedroogde gist, een eetlepel zout, oregano en 440 ml. lauw water. Ik kneed de degen in de broodbakmachine. Ná het kneden laat ik het deeg een half uur voorrijzen. Ik verdeel de degen in drie porties, sla ze door, vorm er bollen van, laat ze even rusten en rol ze met de deegroller uit tot lappen ter grootte van de bakplaten. Vervolgens laat ik de degen nog een half uurtje narijzen en dan ga ik aan het beleggen. Eerst een dikke laag tomatensaus (weck). Daarna gebruik ik gewoon wat ik in huis heb en verzin voor elke plaat een andere combinatie. Gisteren gebruikte ik: gesnipperde ui, reepjes paprika, plakjes brie, schijfjes cervelaatworst, plakjes ham, stukjes ananas (uit blik), plakjes verse tomaat, oregano, parmezaanse strooikaas en dat was het volgens mij. Alle platen heb ik rijkelijk bestrooid met geraspte kaas. We hebben gesmuld.




Wat de vakantievreugde aanzienlijk vergroot is natuurlijk de sneeuw! Vooral gisteren hebben de kinderen heerlijk gespeeld. Sneeuwpoppen maken, sneeuwballen gooien, sleetje rijden. Vandaag was de sneeuw te hard bevroren om er poppen enzo mee te maken. Het ijs lokte harder. Maar ik heb mijn poot stijf gehouden. Ze mochten van mij niet schaatsen. Het ijs is té onbetrouwbaar. Ze mochten alleen hier op de sloot in de buurt, waar we getest hadden. En ook dat was best leuk. Wie weet komen de ijzers in de loop van volgende week nog wel uit het vet.





Ik heb behoorlijk wat tijd in de keuken doorgebracht. Behalve dat ik een grote pan tomatensoep kookte, heb ik ook een grote pompoen onder handen genomen. Er was een plekje op gekomen en daar begon hij te rotten. Ik moest er dus echt aan beginnen. Het was een joekel van 9,4 kilo. Alleen al het in stukken snijden, schillen, pitjes en draden verwijderen nam een uur in beslag. Ik heb alles in één keer in mijn 10-liter pan zacht gekookt. Een deel daarvan (3,5 kilo) heb ik verwerkt tot pompoen-gemberjam. Ik had een recept van Smulweb. Het is een lekker pittige winterjam geworden. De kinderen houden niet zo van gember. Die noemen gemberjam: moederjam. Ja, ik ben er dol op en kan wel even vooruit met de 9 potten, die ik maakte :-). Ik heb meteen de weckvoorraad even nagelopen. M'n planken staan goed vol.




De rest van de zachtgekookte pompoen is bestemd voor romige pompoensoep met rode peper. Een recept daarvan kreeg ik juist deze week toegestoken. Ik heb er alleen vandaag geen tijd meer voor gehad. Ik heb de pan maar buiten in de vrieskou gezet. Handig zo'n grote vriezer!

Saai?

Wie zei er ook alweer, dat een huisvrouwenbestaan saai is? Daar geloof ik namelijk helemaal niets van. M'n dagen zijn van 's morgens vroeg tot 's avonds laat gevuld met de meest uiteenlopende karweitjes. Toegegeven, ze zijn niet allemaal even spannend. Maar saai???

Even een hapsnap impressie van de afgelopen dagen. Maandagmorgenvroeg moest ik me weer melden bij de trombosedienst. Hoewel ik niet eens zo heel veel mensen voor me had, moest ik toch wel een poosje wachten. Er bleek maar één prikzuster te zitten in plaats van de gebruikelijke twee. Afijn, Henk vermaakt zich daar altijd prima in de wachtkamer. "Vissies kijken" vindt hij heel leuk. Er staat daar een groot aquarium, waar hij graag een poosje bij kijkt. De vissen aten volgens hem van de 'bloemetjes'. Even later trok hij heel bijdehand het kastje onder het aquarium open, want de vissen moesten 'pannenkoeken eten'. Ik heb het kastje maar snel dicht gedaan en hem afgeleid richting duplotafel. Mooie gelegenheid om kleuren met hem te oefenen. Rood en geel weet hij nu goed. Blauw en groen haalt hij nog weleens door elkaar. Eenmaal aan de beurt vloog hij nog vóórdat ik m'n jas had uit gedaan in de prikstoel. Ik geloof, dat hij het niets erg zou vinden om geprikt te worden ;-)

Op de terugweg ben ik even de Turkse supermarkt in geschoten. De abrikozen waren op en die snacken Willem en ik nogal eens. Ik nam meteen twee zakken linzen mee en wat linzensoep-groenten. Henk was helemaal blij met de banaan die hij er kreeg.

's Middags had ik een rondje ziekenhuis op de planning staan. Jan is al heel lang chronisch verkouden en behoorlijk dovig. Hij moest naar de KNO-arts. Die maakte korte metten, toen hij Jan bekeken had. Ik moest meteen door naar de opname en naar de bloedafname, want z'n keel- en neusamandelen moeten eruit. Poeh, daar had ik zo direct niet op gerekend. Maar wat moet, dat moet. De kinderen (ik had Jan en Henk bij me) hadden zich tot na het consult bij de KNO-arts prima gedragen. Maar daarna werden ze het overal wachten toch wel heel zat en gingen behoorlijk vervelen. Om beurten zeurden ze dat ze dorst hadden. De ballonnen die ze gekregen hadden waren niet spannend meer. De lift daarentegen was heel interessant Het liefst waren ze daar een paar keer mee op en neer gegaan. Helaas, ik moest netjes in m'n rijtje op m'n beurt wachten en had dus geen mogelijkheid om het spel met ze mee te spelen. Ik probeerde ze steeds af te leiden en bij me te houden. Langzaamaan kreeg ik het warmer en warmer. Eindelijk dan waren alle gesprekjes gevoerd, papieren ingevuld en was er bij Jan bloed geprikt. De hele middag was voorbij. De kinderen waren aangenaam verrast, toen ik in het winkeltje twee flesjes yoki voor ze kocht. Volgende keer toch eraan denken om zelf iets mee te nemen. Maar ik had echt niet gedacht zo lang werk te hebben.

Gisterenmiddag ben ik wat gaan vóórzorgen. Eerst maar eens de regenton laten leeglopen, voordat hij bevriest. Ze geven redelijk wat vorst op. Daarna heb ik aardig wat tijd in de keuken doorgebracht. Ik heb een kilo of zes rundvlees gebraden en die vandaag geweckt. Handig om daarvan een voorraadje te hebben voor op drukke dagen. En voor de rare vakantiedagen, met rare eetmomenten en raar eten (kerststol, krentenbrood, fruit, oliebollen enzovoorts) heb ik 10 liter linzensoep gemaakt. Dan heb ik toch een snelle, voedzame maaltijd achter de hand. De soep is vandaag tegelijk met het vlees in de weckketel gegaan. Nu wil ik proberen deze week nog wat met m'n voorraad stoofperen en pompoenen te doen.



Ik ben de afgelopen dagen ook lekker aan het bakken geweest in m'n wonderpan. Zaterdag maakte ik een cake. Eigenlijk was die voor zondag bestemd. Maar er werd zaterdag een fotoshoot gedaan voor Ouders van Nu en dat duurde wel meer dan twee uur. Het laatste deel moest met de tuindeuren open, omdat de fotograaf ons er anders niet goed op kreeg. We waren allemaal versteven en hongerig. De cake, die juist klaar was, was een heerlijk warme oppepper. Hij was in no time verdwenen :-). Vandaag maakte ik een prachtige en heerlijk geurende kruidcake in m'n pan. Hoe hij smaakt weet ik niet, want ik heb hem kado gegeven aan een lief mens, die het afgelopen jaar ons zo op haar eigen bescheiden manier geweldig heeft gesteund.




Vanmiddag moest Koos afzwemmen voor z'n B. Vanaf kwart over 3 tot 5 uur zat ik daarom in het zwembad. Het is daar altijd zó warm. Ik werd helemaal rozig en moest moeite doen om niet in slaap te vallen. Maar Koos heeft z'n diploma en was heel blij met de lichtstaafjes die hij van me kreeg.





Vanavond heb ik voor de tweede avond achter elkaar administratie zitten doen. Ik wil alles helemaal rond hebben voor het einde van het jaar en het dan meteen inleveren bij degene die voor ons de belastingen verzorgt. Als ik er eenmaal mee bezig ben, vind ik het best leuk werk. Maar ik schuif het nogal eens wat voor me uit. Ik houd niet zo van die stoffige papiertroep. En je hebt nu eenmaal nogal wat paperassen met zo'n koppel. Nog één avondje buffelen en dan moet er geen snipper papier meer dwalen, maar alles weer in de juiste mappen zitten.

Ondertussen worden de kerstkaartjes geschreven, de was verzorgd, troep geruimd, kindjes verzorgd, kranten gelopen, kerstteksten en -verzen overhoord, eten gekookt, brood gebakken, enzovoorts. Nee, saai is het hier echt niet :-)

Druk

Wat heb ik er een hekel aan, om het woord 'druk' in de mond te nemen. Door het uit te spreken, lijkt het alléén maar erger te worden. En het is volgens mij naast 'duur' het meest gebruikte woord als je het over December hebt. Zelfs de kinderen lijken het druk te hebben. Althans, ze hadden hier van de week allemaal wel erg veel overhoringen op school en daarnaast nog allerlei geoefen voor 't kerstfeest. Nou ja, ik zal gewoon heel blij zijn als het volgende week vrijdag is en de vakantie begint. Dan is wat school betreft even de druk van de ketel.

En zelf, hoewel ik het dus eigenlijk niet noemen wil, heb ik het ook druk. Anders druk dan normaal. Heel veel afspraken buiten de deur. Sommige leuk, sommige minder. Het varieert enorm: doktersbezoek, ziekenbezoek, kraambezoek, ouderavond enz. Verder drie ochtenden op rij hier thuis bezoek. Afijn, ik zal jullie er verder niet mee vermoeien. Waarschijnlijk hebben jullie het ook ... druk ??? :-)

Vanavond dreigde de warme maaltijd een beetje in het gedrang te komen. Willem en ik moesten om half zes de deur uit naar Willem z'n moeder, die in het ziekenhuis ligt. Trijnie en Dirk zouden samen met hun 7 jongere brussen eten. Ik heb het ze gemakkelijk gemaakt terwijl ik toch heel low budget ben gebleven: ik zorgde voor soep en brood. Van de week kreeg ik van mijn vader een aantal stukken soepkip, die op moest. Twee stukken heb ik gebruikt voor de soep, die ik vandaag maakte. Ik wilde er soepgroenten uit de vriezer bij doen, maar die had ik niet meer in huis. Ik zag nog wel een nasigroenten-pakket, zonder pepertje. Die nasigroenten bleken heerlijk in de soep. Toen we vanavond tegen 10 uur thuiskwamen, was er nog net genoeg voor ons tweeën. Ik heb kaarsen aangestoken en een flesje zelfgemaakte pruimenwijn opengetrokken. We hebben genoten van ons diner voor twee. Mooi een McDonalds of wat dan ook uitgespaard :-).

Van de andere stukken soepkip heb ik gisteren ragout gemaakt. Gewone, simpele ragout. Eerst de kip gaar gekookt in vier liter water met zout, laurierblad en twee kruidnagels. De kip eruit gevist en laten afkoelen. Intussen 250 gram margarine laten smelten en er 200 gram bloem doorgeroerd. Beetje bij beetje en flink roerend de vier liter kippenbouillon toegevoegd. De inmiddels afgekoelde kip gepeld en erbij gedaan. Afgemaakt met verse peterselie. We hebben er rijst bij gegeten.

Koos had mooi nieuws. Hij mag volgende week afzwemmen voor z'n B (een middagje in het zwembad hangen ontbrak nog in m'n agenda). Hij heeft nota bene maar 4 lessen gehad, nadat hij z'n A-diploma haalde. Kijk, dat is nog eens leuk. Want die zwemlessen zijn me toch een portie duur! Acht lessen voor bijna 50 euro :-(. En dan hebben we het nog niet over de examenkosten die dan morgen snel nog even bij de kassa van het zwembad mogen voldaan worden. De kinderen mogen hier zelf kiezen, of ze nog voor hun C verder willen. Koos wil dat wel graag. Hij heeft nog vijf lessen tegoed op z'n kaart. Eigenlijk ook wel zonde, als hij die niet opmaakt. Hij mág :-).

Ik heb hier en in m'n mailbox nog veel vragen, die wachten op een antwoord. Als het erg dringend is, mail me dan gerust nog een keer. Anders zit er niets anders op, dan geduld hebben. Het gaat even wat langer duren, voordat ik helemaal bij ben. Sorry daarvoor.

Puber

Ik voel me net een puber: himmelhoch jauchzend und zum tode betrübt. Beetje overdreven natuurlijk. Maar zo verdrietig als ik me gisteren voelde, zo blij was ik vandaag. 't Was echt een dag met een gouden randje. Het begon vanmorgen al, toen Henriëtte en Marcel op bezoek kwamen, om de spullen voor Roemenië op te halen. Het was zó heerlijk om met ze te praten over hun werk daar en ook over allerlei andere dingen. We hadden elkaar nooit in het echt gezien, maar 't was of ik ze al heel lang kende. Mooi!

Terwijl we gezellig zaten te koffieleuten reed er ineens een auto voor en daar stapte M. uit. Laat ik nu juist gisteren steeds aan haar gedacht hebben en in gedachten al m'n kerstkaartje mét persoonlijk berichtje aan haar hebben geschreven. M. had het aangevoeld hoe moeilijk ik het had en kwam spontaan een prachtige, witte cyclaam brengen. Bijzonder!

Nadat Henriëtte en Marcel waren vertrokken, keek ik even op m'n blog en in m'n mailbox. En daar kreeg ik het me toch een portie warm. Wat een lieve, stimulerende, ontroerende reacties! Ik ben er nog steeds confuus van. Want de stroom gaat maar door en door. Ongelooflijk!

Daarna de rommelige gezelligheid van woensdagmiddag met de kinderen thuis. Ik besloot spontaan om m'n mooie Sintkado uit te proberen. Ik kreeg een wonderpan. Dat is iets, wat ik al lang op m'n verlanglijstje had staan. Ze schijnen vaak op rommelmarkten te staan, maar tot op heden kwam ik er geen tegen. Wel had ik regelmatig op Marktplaats gekeken. Maar dan was het vaak ver weg (met 6,75 verzendkosten), of te duur, of incompleet, of wat dan ook. Pas vond ik er één in de buurt en Willem heeft hem voor me gehaald. Met een wonderpan kan je cake en koek bakken op je gasfornuis. Of op je oliestelletje, zoals ik vanmiddag deed. Ik heb een cake met stukjes chocolade gebakken. Het was een pak van Honig, wat ik ook al van de Sint kreeg. Ik ben niet zo'n cake-bakster. Als ik een cake bak en die wordt al keurend geproefd roep ik al: "Behoeft verbetering." Dat is ook al zo'n gezinsuitdrukking hier. Om met enige humor te zeggen, dat het dus beter kan ;-). Mijn cakes zijn vaak aan de droge kant, terwijl er natte cake geprefereerd wordt. De cake uit de wonderpan voldeed. Lekker krokant korstje, de rest smeuïg. Ik heb op internet een kopie van een oud receptenboekje gevonden en verheug me op het lekkers, wat op zo'n eenvoudige manier bereid wordt. Raar toch, dat die pannen niet gewoon bij Blokker en Hema enzo verkocht worden. Waarom zou zo'n handig geval niet algemeen zijn? Hoe dan ook: Lekker!




Om vier uur (vet laat) kwamen de kranten. Wij bezorgen de Klaroen. En vanmorgen had ik aangekondigd, dat er vanmiddag een verrassing zou zijn. Iedereen nieuwsgierig natuurlijk. Vanmiddag hadden de kinderen al een paar keer gevraagd, wanneer die verrassing zou komen. Die kwam dus met de krant. Wat alleen Willem en ik maar wisten: Wim en Geertje stonden prachtig als Bruidspaar van de Maand in de krant! En ze 'verdienen' daar ook nog eens een waardebon van 45 euro mee. Leuk om te zien hoe verrast de kinderen reageerden.

Omdat het al zo laat was heb ik de kinderen maar weer geholpen. Eerst 362 kranten gevouwen en voorzien van elk 3 foldertjes. Daarna de wijk in. Eerder op de middag had ik de worteltjes al geschrapt. Leendert zou de aardappels schillen. Als ik thuis zou komen hoefde ik het alleen nog maar op te zetten. Er was nog een klein stukje haas en er waren hamburgers. Lekker makkelijk dus. Ik vind krantenlopen beslist geen straf. Dat schreef ik al eerder. Nu vertrokken we om even over half vijf en het begon dus al te schemeren. Zo leuk met overal de kerstverlichting aan. En grappig om hier te constateren, dat er vis gegeten ging worden en daar zuurkool op het menu stond :-). We waren kwart voor zes klaar. 't Was inmiddels van droog, via miezer, naar een mals regenbuitje gegaan. We waren nat. Snel gaan eten koken en om half 7 zaten we met het hele koor te smullen.

Vanavond de cake getest bij de koffie. Lekker hoor, zo'n extraatje midden in de week!

Voor mij een dag met een gouden randje.

Frisse moed

Lieve lezers,

Het was vandaag voor mij een emotioneel zware dag. Dat was níet in de eerste plaats door het gekissebis op m'n blog. Maar het was, omdat het vandaag een gedenkdag was, waardoor ik verdrietig was. En dan óók het gedoe hier erbij, maakte het zwaar.

Hoewel ik weet, dat ik me kwetsbaar opstel, en sommige wijze mensen het vast een domme aktie van me vinden, wil ik -op mijn eigen manier- toch wat persoonlijke dingen opschrijven.

Verschillende keren schreven mensen, dat ze mij (en/of mijn blog) veranderd vinden t.o.v. een jaar geleden. Ik zou zo graag weten, wát er dan aan veranderd is. Behalve dan de advertenties. Ben ik echt anders gaan schrijven? Ben ik anders geworden? En wat is er dan veranderd? En waarom lijkt het dat mensen daarover teleurgesteld zijn?

Zelf zie ik geen verandering. Ik heb dezelfde onderwerpen. Ik leef m'n leven als voorheen. Ik kook hetzelfde, kleed me hetzelfde, doe dezelfde dingen. Het is natuurlijk wél zo, dat ik een jaartje ouder ben. Een jaar waarin erg veel gebeurd is. En dat doet ook wat met je.

Een ander ding wat regelmatig terugkomt: mensen verwachten van mij geen commerciële acties. Nu weet ik niet wat er op tegen is, als mensen commercieel zijn, behalve als ze je iets opdringen of proberen aan te smeren. En ik ben me er niet van bewust, dat ik dat doe. Als het anders is, graag concreet aanwijzen! Dat ik wél commercieel blijk te zijn (een beetje dan), is voor degenen die me kennen niet zo vreemd. Ik kom uit een handelsfamilie en dan loopt er allicht wat van door je bloed.

Nog iets: ik zou niet tegen kritiek kunnen. Volgens mij kan ik dat best en heb ik dat ook bewezen. Wijs me dan aan, wáár het gebeurt, dat ik kritiek krijg, waar ik niets mee doe. Dan is het concreet en kan ik er iets mee. Waar ik níet tegen kan: tegen leugens. En die zijn er vandaag en gisteren genoeg geplaatst. Echt gemene dingen. Laster. Ik probeer me er niets van aan te trekken. Maar ai, ai, wat doen sommige opmerkingen me pijn. Ik wéét dat dat er een beetje bijhoort, als je je kop boven het maaiveld uitsteekt. En langzaam maar zeker zal m'n huid wel wat dikker worden. Ik kan het maar niet klein krijgen, dat mensen er een zichtbaar genoegen in scheppen om je openlijk te krenken en te belasteren. Maar goed. Het zij zo.

Er staan trouwens heel wat lieve en opbeurende reacties tegenover. En die wil ik echt niet vergeten. Het doet me goed.

Ik heb vandaag en gisteren fouten gemaakt. Vanmiddag had ik niet zo fel van leer moeten trekken tegen Donna. Dat was in boosheid en dat is niet goed. En gisteren heb ik een prima logje geschreven over de reclames op mijn blog, maar, zoals iemand terecht opmerkte, ik had die laatste alinea (over jaloezie) er niet bij moeten doen. Sorry voor de mensen die ik daarmee kwetste.

Voor nu: ik wil weer gewoon fijn bloggen over ons Eenvoudig Leven. Over de blijdschap van een volle voorraadkast. Over het groeiende aantal potten stoofpeertjes. Over kaarsjesbrood, pompoenjam, oliebollen. Over de dagelijkse dingetjes in ons gezin en van alles wat er op ons pad komt.

Ik zou het heel fijn vinden, als er op dit logje níet gereageerd wordt.

Heb er weer zin in opnieuw te beginnen/verder te gaan! Met frisse moed, dus :-)

Zeepkettingen en bruisballen

Zoals beloofd, zou ik nog een logje schrijven over zeepkettingen en bruisballen maken. Zeepkettingen zijn wat prijziger dan bruisballen en ik vind het meer geschikt voor wat oudere kinderen, omdat het best wel wat kracht kost om de zeep uit de vormpjes te krijgen. Ik deed het met kinderen uit groep 7.

Je kunt kant en klaar pakketjes kopen voor het maken van zeepkettingen bij:De Zeepketting. De pakketjes zijn in verschillende kleurtjes verkrijgbaar en kosten 5 euro per pakketje (=per kind). Daar komen nog de kosten voor de uitsteekvormpjes én de verzendkosten bij. Als je een flink aantal kinderen hebt op het feest, is het best prijzig.

Voordeliger is het, als je in plaats van kant en klaar pakketjes zelf de zeep maakt en de overige materialen voor de ketting bij elkaar sprokkelt. De zeep voor zeepkettingen maak je van glycerinezeep. Niet de gewone blokken zeep, die je bij iedere drogist kunt kopen, maar speciale zeep, die je kunt smelten. Je koopt blokken van 500 gram, smelt die (au bain marie of in de magnetron) en vervolgens doe je er wat levensmiddelenkleurstof en parfumolie bij. Zorg ervoor, dat de kleur en de geur bij elkaar passen. Rose kleur is bijvoorbeeld leuk met een bloemige geur. Paars is leuk met lavendel enzovoorts. Als je meerdere porties maakt en dan varieert met de hoeveelheid levensmiddelenkleurstof maak je donkerdere en lichtere tinten. Je giet de zeep in bijvoorbeeld een leeg melkpak. Je giet tot een dikte van zo'n anderhalve centimeter. Je laat de zeep stollen. Je hebt nu enkele vierkante zeepplakken in verschillende tinten. Je kunt deze plakken ruim van tevoren maken. Om zeepkettingen te maken heb je dan alleen nog vormstekertjes, draad en kralen nodig. Ik zal straks nog wat adressen geven.

Hoe ga je aan het werk? Laat de kinderen vormpjes uitsteken uit de zeepplakken. Prik met een satehprikker een gaatje in het vormpje. Maak aan een eindje waxdraad een lus. Werk die eventueel af met een mooie kraal. Daarna gaan de kinderen rijgen: een zeepje, een kraal, een zeepje. Of in welke combi of volgorde dan ook. Na ieder geregen item (zeep of kraal) leggen ze een knoopje in de waxdraad. Zo wordt de ketting 'luchtig'.
Bij de pakketjes van de Zeepketting krijg je een mooi organza-zakje met een lintje. Daarin kan je de kettingen mee naar huis geven. Als je voor zelfgemaakt gaat kan je best iets verzinnen met bijvoorbeeld folie en een mooi lintje.

Adressen: Voor blokken glycerinezeep en parfumolie kan je o.a. terecht bij: Avantgardecosmetics of Drogisterij de Lang.
De uitsteekvormpjes zag ik bij de Zeepketting, maar wellicht kan je die ook bij avantgarde bestellen. Je kunt ook gewoon bij een kookwinkel of goed gesorteerde winkel in huishoudelijk artikelen kijken voor metalen uitsteek (koek)vormpjes. Kralen en waxdraad vond ik bij www.goedkoopstekralen.nl. Het is even zoeken op die site, maar je kunt het zo gek niet bedenken, of je kunt het er kopen. Kies ervoor om alles in één kleur te houden, of maak het juist eens bont (nee, niet té bont ;-) ).

Bruisballen zijn ook heel leuk om te maken. Ik maakte ze met kinderen uit groep 4. Ik gebruikte dit recept. Ik heb de kinderen alle ingrediënten om beurten laten afwegen. Daarna gingen ze alles roeren en er ballen van vormen. Bij een tuincentrum had ik poederglitter gekocht. Daar werden alle ballen heerlijk doorheen gerold (hier en daar glinstert het nog steeds op de raarste plaatsen ;-) ). De ballen zijn nog vochtig als de kinderen ze mee naar huis nemen. Ze moeten 2 dagen drogen.

Duurzaam vlees, oftewel de haas

Geen leuk logje voor vegetariërs. Die moeten het maar overslaan.

Eens per jaar komen op de zorgboederij, waar Leendert zaterdags naartoe gaat, de jagers. Het is iets waar de kinderen al een tijdje naar uitkijken. De jagers jagen op hazen.

Nu hadden we daar juist in het laatste nummer van Genoeg een artikel over gelezen. Als je vlees wilt eten, is wild dan toch het meest duurzame vlees wat je kunt consumeren. Willem trok daarom de stoute schoenen aan en vroeg de zorgboerin, of hij eventueel een haas zou kunnen krijgen, als de jagers er geen bestemming voor zouden hebben. De deal werd snel gemaakt: Willem kon een haas krijgen, maar hij moest hem dan wél op de boerderij komen villen, zodat de kinderen (die dat wilden) het konden zien.

In een grijs verleden (meer dan 25 jaar) heeft Willem zijn poeliersdiploma gehaald en het villen van een haas moet dan geen probleem zijn. Toch is dat wel weer even wennen, hoor, als je het zo lang niet hebt gedaan! En, eerlijk is eerlijk, toch ook wel even slikken. Maar het is allemaal prima gelukt. Willem heeft de haas gevild, de kinderen, die dat wilden, hebben gekeken, ik heb hem vandaag gebraden en met z'n allen hebben we er vanavond heerlijk van gesmuld.

Ik had een recept van Smulweb gehaald: haas op traditionele wijze. Daarin werd een fles Bordeaux voorgeschreven. Maar daarvoor in de plaats heb ik een fles zelfgemaakte bramenwijn gebruikt. Het voelde al aardig in de richting van zelfvoorzienend leven gaan. Iets wat ik heel graag zou willen.

De Bespaarkalender van Marieke Henselmans

Vorige week kreeg ik hem toegestuurd: de Bespaarkalender 2010 van Marieke Henselmans. Ik heb er heerlijk in gebladerd en in gesnuffeld. Wat vind ik het knap van Marieke, dat ze er weer in geslaagd is de kalender met wat nieuws te vullen! Volgens mij is het de vierde Bespaarkalender, die ze heeft gemaakt. Dan is het toch echt een uitdaging om met iets nieuws te komen. De Bespaarkalender is een kadootje waar je het hele jaar plezier aan hebt, maar die ook ná 2010 leuk blijft om nog eens in te zien. Voor beginnende consuminderaars is het een informatie-bom van formaat. Voor doorgewinterde consuminderaars is het meer een inspiratiebron. Marieke heeft een heel enthousiasmerende manier van schrijven. De kalender is luchtig door de cartoons van Bespaarvarkentje, serieus door de tips van het Nibud en activerend door o.a. de gratis uitstapjes-tips en de voordelige recepten van Marieke. Zelf heb ik al iets gezien, wat ik binnenkort wil maken: het feestelijk kaarsjesbrood (het recept staat bij 24 december).

De lezers van mijn blog kunnen de Bespaarkalender met korting kopen. Ga daarvoor naar www.bespaarboeken.nl en zet bij opmerkingen: Eenvoudig Leven korting. Je betaalt dan 13,50 in plaats van 14,95 en dat is volgens mij toch mooi 10% korting :-) (En nee, ik verdien er niets aan ;-) )

Over reclame

Yvonne schreef:
ik heb geen goed gevoel bij steeds meer adverteerders op deze blog, zeker als de naam TWEE keer in stukje genoemd moet worden...

Tineke schreef:
Net als Yvonne stoort het mij een beetje dat adverteerders zo nadrukkelijk worden aangeprezen. Waar is de Teunie van een jaar geleden?
Groet,

Saskia schreef:
Teunie,
Jammer dat je zo commercieel geworden bent. Overal waar je komt wordt je al ongevraagd verleid tot het doen van aankopen, nu zelfs op jouw blog. Je 'gewone' stukjes zijn erg leuk.
Gr.


Teunie antwoordt:

Nu ik mijn stukje over diabolo's nog eens lees, zie ik, dat het inderdaad wel érg enthousiast is :-). Maar ja, dat bén ik dan ook. Maar twee keer een blauwe link staat inderdaad wel overdone. Ik heb erover nagedacht, hoe ik iets kan doen met jullie reacties. Ik ga voortaan boven de logjes, waarin ik adverteerders aanbeveel, "advertorial" zetten. Mensen die zich aan dit soort logjes storen kunnen die dan overslaan.

Verder: de advertenties blijven. Er komen hier iedere dag zo'n 3000 tot 3500 unieke bezoekers. Die kan ik het onmogelijk allemaal naar de zin maken. Er zijn ook mensen die juist blij zijn, als ik ze wijs op een leverancier voor bijvoorbeeld weckspullen. De adverteerders worden door mij gescreend. Ze moeten bij de lezers van Eenvoudig Leven passen. Advertenties van bijvoorbeeld Vliegvakanties zul je hier niet vinden. Het hoge bezoekersaantal maakt het voor adverteerder zinvol om op mijn blog te adverteren. Ik vind het alleen maar leuk, als deze mensen er succes mee hebben.

Een ander gevolg van de steeds meer uitbreidende 'lezerskring' is: het toenemende aantal vragen en reacties die ik krijg. Een deel staat hier gewoon op het blog en die probeer ik hier ook zoveel mogelijk te beantwoorden. Een ander deel komt bij me binnen per e-mail. Het zijn vaak serieuze vragen en die wil ik dan ook serieus beantwoorden. Zat ik tot voor kort een paar keer per week een half uurtje achter m'n laptop om m'n blog bij te werken, nu komt het regelmatig voor, dat ik 's avonds een uur bezig ben om alle reacties te beantwoorden. Dat geeft niets. Ik doe het ook graag. Ik merk, dat ik er mensen mee help. Maar daarom is het voor mij nog wel leuk, als er wat advertentie-inkomsten uit m'n blog tegenover staan.

Ik hoop niet, dat de reacties uit jaloezie voortkomen. Je hoeft écht niet jaloers op mij te zijn. Stop met jezelf aan ongevraagde recklame te ergeren. Reclame is inderdaad overal. Als je je eraan ergert, kan je het best in een hut op de hei gaan zitten, zónder krant, zónder abonnement op welk tijdschrift dan ook, zónder radio, zónder televisie, zónder computer en mét een nee-nee-sticker op je deur. Ook moet je dan geen stap meer buiten de deur doen, want dan loop je de kans tegen abri's enzovoort op te lopen. Je hebt zo de meeste kans om geen ongevraagde reclame tegen te komen, maar zelfs dan is het niet helemaal uit te sluiten. Eenvoudiger is het, als je gewoon overal meepikt wat je boeit, en de rest te negeren. Een gevleugeld gezegde hier in huis is: Je kunt overál wel een punt van maken.

Diabolo!

Zoals ik al eerder schreef, heeft Leendert een diabolo gekocht via internet. Hij kocht hem bij .

Hoewel ik er niet vóór ben, om maar meteen met iedere rage mee te doen, ben ik daar voor deze keer van afgeweken. Ik vind het zó leuk, die revival van zo'n oud stuk speelgoed als de diabolo! Ik zou zeggen: kom nu allemaal maar eens achter die computer vandaan en ga lekker diaboloën (wat een woord).




Ik hoorde, dat de diabolo echt een landelijke rage is. Hier in mijn omgeving zijn ze al een hele week overal uitverkocht. En de winkeliers weten niet wanneer ze nieuwe voorraad krijgen. Dat was voor ons de reden om eens op internet te gaan zoeken. Wij zijn bij uitgekomen. Ze hebben een prachtig assortiment en een super snelle levertijd. Vóór 4 uur besteld, betekent dat je je bestelling de volgende dag in huis hebt.

En zal ik nu nog eens een originele tip geven? Als je niet weet, wat je oma kado moet doen, geef haar dan een diabolo. Willem z'n moeder heeft er inmiddels ook één en vindt het heel leuk, om dat oude spel weer te doen. Het zorgt meteen voor een portie broodnodige beweging. Omdat de diabolo iets is, wat helemaal bij Eenvoudig Leven past, beveel ik onze nieuwe adverteerder van harte aan!

8 en 21

Deze weken vierden wij de laatste verjaardagen van het jaar in ons gezin. Maandag was Maria jarig, die 8 werd. Dinsdag was het de verjaardag van Wim en vandaag die van Geertje. Zij werden 21. Heel bijzonder om naar hen toe te gaan in hun eigen huisje. Alles nog zo spiksplinternieuw en zo vol beloften. Het deed me denken aan de tijd, dat we zélf pas getrouwd waren. En dat was gisteren al weer 23 jaar geleden ;-).

Maria's verjaardag was een ander verhaal. Daar zat natuurlijk het nodige werk voor me aan vast. Maar ik heb het met plezier en liefde gedaan.

Maandagmorgen ging ik vroeg op, om de traktaties klaar te maken voor school. Ik had vlindertjes uitgestoken uit worst, kaas en komkommer en die aan een coctailprikkertje gestoken. Het zag er heel gezellig uit. Maria mocht haar zondagse jurk aan en zag eruit als een stralend prinsesje.



Ze was ook heel blij met het kado, wat we voor haar uitgekozen hadden: het boshuis van Playmobil. Dat was pas een dagaanbieding bij Intertoys. Het is erg leuk speelgoed. Je zou er zélf nog mee gaan zitten spelen ;-).

's Middags na schooltijd kwam er familie-visite: twee oma's, één opa, één tante met neefje, één tante met drie nichtjes én mijn trouwe vriendin, die hier ook 'tante' genoemd wordt. En Maria werd verwend met allemaal leuke kado's. Ze kan voorlopig vooruit: kleurspullen,kralen, nog méér playmobil, een diabolo. Diabolo's zijn hier een rage. Ze zijn overal uitverkocht. Leendert heeft een wedstrijd-diabolo gekocht via internet. Duur, maar wel erg leuk. Hij kan er al zoveel mee. Toch heel wat leuker dan al dat voorgekauwde computerspul, vind ik.





Vandaag was het feest voor Maria's vriendje en vriendinnetjes. Ja heus, er kwam één jongetje mee, tussen de meisjes. Maria is hevig verliefd :-). Ik heb er weer een doe-feestje van gemaakt. De kinderen hebben bruisballen (voor in bad) gemaakt. Ze vonden het heel leuk om te doen. Het rook zo lekker naar bloemetjes. Ze mochten wegen en roeren en balletjes vormen en rolden alle balletjes door de glitters. Het werden prachtige ballen! Verder hebben ze gewoon fijn gespeeld, terwijl ik pannenkoeken bakte. Het was weer reuze-gezellig.




Nu dan even een verjaardagspauze. Dat komt mooi uit. Drukte genoeg voor Sint en Kerst. Ook al doe je alles nóg zo eenvoudig ;-). Ik heb dit jaar niet veel zelfgemaakts voor pakjesavond (zoals vorig jaar). Daarvoor heb ik te weinig tijd gehad. Maar goed, de overal-en-nergens vandaan gesprokkelde verrassingen zullen evengoed wel in de smaak vallen, denk ik.

Jan in de hoofdrol

Last but not least vierden we vandaag Jan z'n feestje. Het is zó leuk, om te ontdekken, dat ieder feestje zo z'n eigen sfeer heeft. Jan is zes jaar geworden (in de zomervakantie) en de kinderen die kwamen waren volgens mij ook allemaal zes. Leuke leeftijd. Allemaal nog een beetje bleu natuurlijk, maar toch ook echt al van die persoonlijkheden.

Rond half 11 druppelden de kinderen één voor één binnen. Toen iedereen er was hebben we eerst gezellig koffie gedronken. Willem had lekkere koeken gekocht, met snoepjes erop. Die gingen er bést in.

Na de koffie hadden we het traditionele kadootjes verstoppen. Grappig, dat dat inmiddels zo'n echte verjaardagsfeest-traditie geworden is, hier. Altijd weer vindt het feestvarken dat heel leuk.

Na het uitpakken van de kadootjes vertelde ik de kinderen, dat ik ze nu hard aan het werk ging zetten. Ik zag ze al een beetje verbaasd kijken: hè, moeten we nu gaan werken? Ja, vertelde ik, jullie gaan appelmoes maken. Dat vonden ze interessant. Er kwamen meteen verhalen. De één had het ooit al eens gedaan, maar wist niet meer hoe. Bij de ander thuis was er bij iedere maaltijd appelmoes. Enzovoorts.

De kinderen gingen aan tafel zitten en kregen allemaal twee appels om te schillen. Bij de één ging dat vlotter en gemakkelijker dan bij de ander. Maar met wat hulp kreeg toch iedereen het goed voor elkaar. Inmiddels had ik zelf ook héél wat appels geschild. Want anders zouden de potjes, die klaarstonden, nooit vol komen ;-).



Na het schillen en het in stukjes snijden van de appels, werd het koken verder aan mij overgelaten. Ik had gedacht, dat ze misschien om beurten wilden roeren, of de staafmixer bedienen. Maar de aandacht van de kinderen was inmiddels helemaal gericht op het speelgoed wat ik klaargezet had. Ze gingen heerlijk spelen. De één met poppen (het enige meisje wat erbij was), de ander met de autootjes, of met de lego. Er werd aan tafel prachtig gekleurd. Het was super gezellig. Intussen maakte ik de appelmoes en vulde de potjes, die ze mee naar huis zouden nemen.

De morgen vloog om. Snel ging ik aan het poffertjes bakken. Ik had het beslag al klaarstaan. Aan het begin van het feestje, had ik gevraagd, of iedereen poffertjes lustte. Eén kind lustte het niet. Daarom besloot ik om behalve poffertjes ook wafels te bakken. Dat doen we altijd gewoon aan tafel. Steeds als er één gebakken is, mag iemand z'n bordje bijhouden. En zo gebeurde het ook. Toen de poffertjes gebakken waren en Willem de tafel gedekt had, gingen we aan tafel en we smulden en bakten nét zo lang, tot iedereen z'n buikje vol had.





Het was inmiddels kwart voor twee en het werd tijd om naar huis te gaan. Twee kinderen werden opgehaald. De rest ging Willem thuis brengen.

Toen hij terug kwam waren we allebei een beetje gaar. Drie feestjes in 8 dagen tijd! De stofzuiger heeft overuren gedraaid :-)
Afijn, inmiddels is het stof weer gezakt. We gaan fijn uitrusten en ons opmaken voor het volgende feest. D.V. maandag is Maria jarig. Ons kleinste meisje wordt dan 8 jaar.

Lopend buffet

Vandaag was het de beurt van Koos om z'n verjaardagsfeestje met z'n vriendjes te vieren. Ik heb best even moeten nadenken, hoe ik dat feestje het best kon invullen. Koos heeft PDD-NOS. Hij is erg druk. En van alle dingen die anders zijn dan gewoon wordt hij alleen nog maar drukker. Dat is niet leuk voor zijn omgeving, maar ook vooral helemaal niet leuk voor hemzelf. Drukke spelletjes vallen af, spannende spelletjes (met wedstrijdelement) zijn niet echt geschikt, iets maken/knutselen/bakken valt af (vanwege te korte concentratie). Dan wordt het lastig iets leuks en feestelijks te bedenken.

Uiteindelijk besloot ik om het feest te laten beginnen met een lopend buffet. Ik heb de vriendjes vlak voor het eten laten komen (om half 6). Koos had zélf van half 5 tot half 6 zwemles en heeft daardoor geen last gehad van ongedurig en ongeduldig wachten.

Toen hij thuiskwam uit zwemles waren zijn vriendjes juist gearriveerd. Ze vonden het best gewichtig, zo'n lopend buffet. Ik had de grote tafel tegen de muur geschoven en daar allerlei lekkers op gezet: 2 soorten soep, toast, kruidenboter, semolinameelbroodjes, gekookte halve eieren, frikandellenbroodjes, kroketten, aardappelsalade, en rozijnenbrood. (voor de liefhebbers: de recepten volgen hieronder). Ook waren er 4 soorten frisdrank. De kinderen mochten langs lopen met hun bordjes en kiezen wat ze lekker vonden. We aten in de voorkamer bij de salontafel, met het bord op schoot. Het viel allemaal goed in de smaak. Ik ga dit vast vaker doen. Het was behoorlijk wat werk, om alles klaar te maken (een hele middag), maar op het moment van het buffet was het erg ontspannen en gezellig genieten.




Na het eten was het tijd voor de kadootjes. Dat was voor Koos toch eigenlijk wel het hoogtepunt. Alle kadootjes werden verstopt en Koos mocht gaan zoeken. Na veel geroep van 'koud', 'lauw', 'heet' enzovoort werden één voor één alle kadootjes gevonden en uitgepakt. Hij is heerlijk verwend!

Ik wilde nu wat spelletjes doen. Maar dat was voor Koos teveel. Ineens was alles anders dan hij bedacht had. Hij wilde precies dezelfde spelletjes doen als op Maaikes verjaardag en bovendien mochten zijn brusjes niet meedoen van hem. Maar we deden een ánder spel én de brussen mochten meedoen. Dat draaide dus op huilen en mopperen uit.

Snel over tot het volgende programmapunt: een natuurfilm kijken. Willem had een film van een safaritocht op zijn laptop staan. Die hebben we met de beamer groot op de muur bekeken. Het was heel mooi en de kinderen werden er helemaal rustig van. Tijdens het kijken heb ik limonade en chocolade zoenen uitgedeeld. De film was precies mooi van lengte: een klein uurtje.

Het was inmiddels half 9. We hadden nog een half uur de tijd, voordat de kinderen naar huis zouden gaan. We hebben de spelletjes maar in de herhaling gedaan. Gelukkig ging het nu wel goed. Willem bracht Maria, Jan en Henk naar bed en Koos ging met zijn vriendjes aan het dobbelen voor een zes. Wie zes gooide moest snel naar de tafel rennen, een muts opzetten en een sjaal om doen en daarna met mes en vork ontbijtkoek eten. Al snel was het bord met ontbijtkoek leeg. We hebben het spel nog even voortgezet met kaasknabbels, die met een lepel gegeten moesten worden. Toen was het toch echt dik over negenen. Nog snel een glas limonade en daarna, hup, de auto in om thuisgebracht te worden.

Koos vond, dat zijn feestje erg snel was voorbij gegaan. Een goed teken! Het is echt geslaagd.

D.V. morgen nog Jan z'n feestje en dan zijn we helemaal 'bij':-).

Tomaten-groentensoep (naar een recept van het weblog van Logisch:
Breng 2 deciliter water aan de kook en doe daar 1 fijngesneden ui, 1 laurierblaadje, 1 theelepel gedroogde tijm en 1 blikje tomatenpuree in. Laat het 5 minuten koken.
Roerbak intussen 400 gram soepgroenten in een scheutje olie gedurende een paar minuten. Voeg er anderhalve liter (groenten)bouillon aan toe. Doe er een handje vermicelli (of macaroni, of gebroken spaghetti o.i.d.) bij. Giet er ook het tomaten/ui-mengsel bij. Laat het nog een minuut of 5 goed doorwarmen. Maak het af met verse peper uit de molen.
Ik heb deze soep ook weleens gemaakt met een blikje maïs erdoor. Mooi en lekker!

Uiensoep:
Verhit een kluitje margarine en bak hierin 1 kilo grof gesnipperde uien, 50 gram in reepjes geknipte ontbijtspek en 1 teen knoflook. Voeg er 2 blikjes tomatenpuree aan toe en laat die even meebakken. Voeg 2 liter runderbouillon toe. Doe er een 1/2 blaadje laurier, 1 kruidnagel, wat tijm/marjolein/basilicum/oregano bij. Laat de soep een uurtje zachtjes trekken. Maak af met verse peper uit de molen.

Aardappelsalade naar een recept van het weblog van Lege Zakken:
Kook 1 kilo aardappelen en snijdt die in blokjes. Bak intussen 250 gram dobbelsteentjes vetspek zachtjes uit. Snijdt een flinke (zure) appel in blokjes. Snipper een uitje en enkele augurken heel fijn. Meng de aardappelblokjes met de appel, de uitgebakken spekjes, de ui en de augurken. Maak een sausje van een dot mayonaise, een flinke scheut yoghurt, wat spekvet en een lik mosterd. Meng dit door de salade.
Deze salade maak ik ook weleens voor op brood.

De semolinameelbroodjes had ik gemaakt naar een recept van Semolinabrood (1) van www.uitdekeukenvanarden.blogspot.com. Ik had er alleen kadetjes van gemaakt in plaats van een groot brood.

De rozijnenbol maakte ik met Rozijnenbroodmix van Albert Heijn, die ik van de week gekregen had. Het was super lekker. Een aanrader, deze mix!

De frikandellenbroodjes waren plakjes bladerdeeg met daarin een frikandel en een klodder currysaus. Eén deel van de plakjes deeg had ik ingesneden, zoals je bij appelstrudel doet. Bakken: 25 minuten op 200 graden in de heteluchtoven.

Ook de toast en de kruidenboter kwamen uit eigen keuken.

Energie - stand van zaken

Het was mijn streven om dit jaar 10% te besparen op ons electriciteitsverbruik. Het jaar is nog niet helemaal om, maar ik ben vorige week toch maar even aan het rekenen geslagen, om te kijken wat de stand van zaken is.

Zoals de vaste lezers wel weten, noteer ik iedere week (op maandagmorgen) alle meterstanden: gas, electriciteit hoog tarief, electriciteit laag tarief en water. Op deze manier houd ik de vinger goed aan de pols. Door dit al jaren te doen, heb ik leuk vergelijkingsmateriaal voorhanden en ben ik ook te weten gekomen, wat de grote verbruikers zijn.

Het grappige is, dat er toch ieder jaar wel weer wat te besparen blijkt te zijn. Zo heb ik dit jaar aardig geïnvesteerd in LED-verlichting. Ik koop daarvoor dure (maar heel goede) LED-lampen bij onze adverteerder: www.leditlight.nl
Als je op hun website kijkt, kan je zien waarom. De lampen die ze verkopen geven prachtig licht en hebben drie jaar fabrieksgarantie. In vergelijking met vorig jaar heb ik de afgelopen weken steeds 10 kwh electriciteit minder gebruikt dan vorig jaar. Dat is deels te danken aan de LED-lampen.
Een andere besparing is het niet continu gebruiken van de close-in boiler. Normaal gesproken staat zo'n apparaat dag en nacht aan. Maar ik heb eigenlijk alleen maar 's avonds na het eten warm water nodig. Daarom heb ik de boiler standaard uit staan en zet hem pas tijdens het eten koken aan. Na de afwas gaat hij weer uit. Als ik overdag een emmer warm water nodig heb, haal ik die gewoon even boven. Het bevalt me prima.

Tien procent minder verbruiken gaat me echter niet lukken, dit jaar. Dat komt doordat ik van de zomer een tijd uit de roulatie ben geweest en er hier wekenlang gezinshulpen hebben rondgelopen. Dan blijkt er toch heel wat meer energie verbruikt te worden! Ik denk, omdat er steeds halve wassen gedraaid werden, om de wasmanden zoveel mogelijk leeg te houden.

Het geeft niet. Er is toch weer minder verbruikt dan vorig jaar. Ik denk dat ik dit jaar op zo'n 7200 kwh. uitkom. Dat is dan ruim 600 kwh minder dan vorig jaar. Toen zaten we op 7830 kwh. Jammer dat de zonnepanelen niet door gingen, doordat we buiten de subsidiepot vielen.

Er blijft werk aan de winkel!

Kaartjes sturen

Wat een opkikker kan het zijn, als er "zomaar" een kaartje bij je in de brievenbus rolt! Zomaar iemand die aan je dacht. Die je een hart onder de riem wilde steken. Die je sterkte wenst, bemoedigt, feliciteert, met je meeleeft.

Vind jij het ook zo leuk, om iemand met een kaartje te verrassen? Kijk dan eens voor een prachtig assortiment kaarten bij onze nieuwe adverteerder: www.keeskaart.nl

Ook voor de decemberpost!

En als je postzegels gaat plakken, kijk dan eens op www.postzegelsmetkorting.nl Daar koop je oude 'gulden-postzegels' tegen een gereduceerd tarief. Er zijn ook zogenaamde kerstzegels verkrijgbaar.

Geurig

Vanavond hadden we hier een heel geurig verjaardagsfeestje. Maaike mocht haar verjaardag nog vieren met haar vriendinnen. Het is al wel lang geleden, dat ze jarig was. Maar door mijn gecompliceerde zwangerschap en de nasleep daarvan was er nog niet van gekomen, om het feestje te houden. Nu werd Maaikes geduld eindelijk beloond.

We hebben deze keer eens voor een andere opzet gekozen. Normaal wordt er op feestjes altijd meegegeten. Maar nu kwamen de gasten ná het eten, om half 8. Maaike zit in groep 7 en je begrijpt hoe gezellig dat was met al die meiden. We hebben eerst gezellig koffie zitten leuten met vers gebakken appelflappen. Daarna kwam het traditionele kadootjes verstoppen. Dat blijven ze leuk vinden.

Maaike is heerlijk verwend met schrijf- en knutselspulletjes. Daar kan ze de komende tijd wel mee vooruit. Leuk!

Na het uitpakken van de kado's ging Willem Maria, Jan en Henk naar bed brengen. Koos, Leendert, Hans en z'n vriendje werden naar het kantoortje gedirigeerd. Er kwam rust in de tent. Ik vertelde de meiden wat we zouden gaan doen: een zeepketting maken. Dat was nieuw voor iedereen. Leuk hoor!

Ze gingen aan de grote tafel zitten en hebben ijverig zitten fröbelen. En het ging me toch heerlijk ruiken hier! De kettingen zijn heel mooi geworden en de meiden waren er heel blij mee.



Ze wisten ook al meteen wat ze met de restjes zeep wilden doen: in een zakje met een beetje water en dan maar knijpen en schuimen. Smurfensnot noemen ze dat :-).

Het was inmiddels al kwart over 9. Tijd om nog even wat chips te eten. Dat deden ze ook meteen in spelvorm. Ze gingen met elkaar aan de salontafel zitten. Op de grote tafel werden twee schalen met chips gezet. Om beurten gooiden ze de dobbelsteen. Wie zes had mocht snel naar de tafel rennen en chips schranzen. Grote lol!

Toen de schalen leeg waren (en de vloer ernstig bezaaid was ;-) ) dronken ze nog snel een glas fris en daarna bracht Willem ze thuis.

We hebben genoten!

Na het opruimen van de kamer heb ik nog maar even achter de strijkplank plaatsgenomen. Nu ben ik echt een beetje gaar. Ik zou graag nog willen bloggen over verjaardagsfeestjes en kadootje enzo, waar Constance naar vroeg. Ook wil ik wel bloggen over financiën en zakgeld, waar ook een vraag over was. Maar dat moet allemaal maar even wachten. Evenals de berg vragen in m'n mailbox. De komende twee weken zit ik erg vol gepland. Voller dan ik leuk vind. M'n logjes zullen dus wat hap snap moeten ;-)

Over tot de orde van de dag

Dat was even afzien, maandagochtend: over tot de orde van de dag! Vorige week vrijdag hebben we de hele dag nog nagenoten van de bruiloft. Zaterdag zat ik de hele middag op de Eerste Hulp (gelukkig niets ernstigs). Daarna zondag. Nou, je wilt niet weten wat een werk er maandag op me lag te wachten ;-). Maar goed. Mijn devies op zulke dagen is: niet over nadenken. Als je gaat dénken...kruip je diep onder de dekens. Nee hoor, grapje. Ik ben gewoon lekker aan de slag gegaan. En als je dan een dag keihard doorbikkelt, is het ergste leed alweer geleden.

Vandaag ben ik verder gegaan, waar ik gisteren was gebleven. Ik ben ook meteen begonnen met de interne verhuizing. Leendert is naar Wim z'n bed verhuisd. Hij is dolblij. Eerst lag hij op één kamer met Hans, Koos en Jan. Hij had toen alleen een kast met 3 planken tot z'n beschikking. Nu deelt hij een kamer met Dirk en heeft zomaar 2 hele kasten en een grote bedbak voor z'n spullen. Hij is heel blij. Dirk en Leendert hebben ál hun spullen opgeruimd. Eerder mocht het van mij niet in de schoongemaakte kasten. Er is lekker veel rommel weggegooid. Het stapelbed waar Dirk en Leendert nu op slapen heb ik helemaal schoongemaakt. Al het beddengoed gewassen, tot en met het dekbed, het kussen en de matrasbeschermer. De bak uitgezogen, het matras gekeerd. Alles is heerlijk fris. Er moeten nog wat kleine dingen geklust worden: nieuwe rolgordijntjes ophangen (maar die moet ik nog kopen) en een plank voor boven Dirk z'n bed. Ook nog wat leuks aan de muur, want Wim had er een enorme fotolijst (van zo'n 150 bij 100 cm.) vól foto's van Geertje. Je begrijpt, dat díe er niet meer hangt :-). Iedere avond vinden Dirk en Leendert het leuk om naar bed te vertrekken. "We gaan ons bed maar eens uittesten," zeggen ze dan. Nu maar hopen, dat die kamer eens een poosje zó netjes blijft.

Vandaag ben ik op de andere jongenskamer aan de slag gegaan. Daar is nu één bed over (dat van Leendert). Het is de bedoeling, dat op korte termijn Henk daar gaat slapen. Hij slaapt nu nog in een ledikantje op de overloop, tegenover onze slaapkamer. Ik zal hem vreselijk gaan missen daar! Ik zou er ook best nog een poosje mee gewacht hebben, om hem te verhuizen, als niet zijn ledikantje mee zou gaan naar Roemenië. Nu zetten we er dus maar wat vaart achter. D.V. volgende week wil ik gaan proberen, of hij het dóet in een groot bed. In elk geval wil ik vóór die tijd één voor één alle vier de bedden op die kamer ook helemaal spic en span maken.

Ook de meisjeskamer staat op de planning. Vanavond heb ik vast een kapotte duplobak op z'n kop gekieperd en mee naar beneden genomen om te lijmen. We hebben houten bakken van Ikea. Ik denk, dat die al zéker tien jaar meegaan. Af en toe valt er één uit elkaar. En die moet dan dus gelijmd worden. Morgen is de lijm hard genoeg en kan de bak weer in gebruik genomen worden. Dan wil ik alle duplo (we hebben drie bakken vol) meteen uitzoeken en schoonmaken (in een sloop, in de wasmachine op 40 graden). Dan is er op de meidenkamer in elk geval ook een begin gemaakt.

Vanmiddag ging ik met Koos naar de SoVa-training. Dan moet ik altijd een kleine drie kwartier wachten. Ik ben naar een tuincentrum daar in de buurt gegaan om wat planten te kopen voor in de vensterbanken boven. Zoiets doe ik zelden. Maar nu ik zo fijn aan het opruimen ben, is het een feest, om de boel een beetje op te fleuren. Ik bofte. In dat tuincentrum waren ze aan het verbouwen. Ze hadden verschillende schappen met afgeprijsde artikelen. Niet zo'n klein beetje afgeprijsd ook: 75% korting! Ik heb twee bonte ficussen in leuke poederwitte zinken bakken gekocht en een bonte bladplant, waarvan ik de naam niet weet, in een zwarte zinken pot. Ik was in totaal 11,70 kwijt. Als ik eraan denk, zal ik er nog fotootjes van maken.

Verder moeten we sober zijn. We hebben wat tegenvallertjes gehad. Vorige week begaf de thermostatische douchekraan het. De vorige keer dat dat gebeurde, hadden we een merkloos, goedkoop, geval gekocht. Maar die heeft het niet lang uitgehouden. Maar een goed jaar, schat ik. Bovendien maakte de waterleiding een enorm lawaai, met die kraan erop, als er iemand onder de douche stond. We hebben nu dus toch maar weer een Grohe gekocht. Maar dat zijn dure grappen. Ook was één van m'n wasmachines kapot. Daar is gisteren een monteur bij geweest. De afvoerpomp bleek het begeven te hebben. Na betaling van 107,60 kan ik weer wassen zonder dat de bijkeuken blank staat. En zo hadden we nogal wat pechgevalletjes de laatste tijd.

Vanavond hebben we heerlijk hachee gegeten. Daar is iedereen dol op hier. De pan ging dan ook schoon leeg. (Ook) hachee maak ik altijd zonder pakjes. Dit is mijn manier: snijd rundvlees in blokjes. Verhit een kluitje margarine in een braadpan en doe het vlees erbij. Strooi er zout en peper over en bak het vlees bruin. Voeg kruiden toe: een paar kruidnagels, laurierblaadjes ,wat nootmuskaat en wat kaneel. Voeg wat water toe, doe het deksel op de pan en stoof het vlees bijna gaar. Zelf gebruik ik een snelkookpan. Dan is het in no time klaar. Als het vlees bijna gaar is, voeg je in ringen gesneden uien toe. Laat alles sudderen tot het door en door gaar is. Je kunt nu eventueel het vocht wat binden door een plak ontbijtkoek/peperkoek toe te voegen. Kook er lekker kruimige aardappels bij. Rode kool erbij maakt het helemaal af, maar dat doe ik meestal niet. Wel, hoewel ik het zelf geen combinatie vind, willen ze er hier graag zelfgemaakte appelmoes bij ;-). Als toetje had ik een kwarkprutje. Dat is ook altijd een succes. Ik maak het maar twee keer per maand. Dus het is ook wel een beetje speciaal. Ik mix één pakje houdbare slagroom stijf. Daar doe ik één pot kwark bij. Vervolgens kijk ik voor een restje yoghurt en/of custard. Ook dat roer ik erdoor. Ik breng het op smaak met een flinke klodder jam. Vanavond was dat Pruimenjam met winterse kruiden (uit eigen keuken). Lekker, dat vleugje kaneel, wat je proefde. Al met al hebben we gesmuld voor een habbekrats.

De Bruiloft oftewel "Het verslag" :-)

De wekker liep gisterenmorgen om zes uur bij me af. Ik heb de houtkachel aangemaakt en heb nog even wat aan de was gerommeld. Om kwart voor zeven ben ik Wim gaan roepen. Die lag zowaar nog heerlijk te slapen! Ik bracht z'n trouwpak bij hem en hij ging snel onder de douche. Daarna trok hij z'n pak aan. Dat was ook het moment waarop hij de kleur van Geertjes jurk zag. We hadden namelijk een stropdas en pochet van de stof van Geertjes trouwjurk laten maken en die had hij nog níet gezien. Hij was verrast :-). Het was in elk geval heel iets anders dan wat hij had gedacht.

Om half 8 kwam Geertjes oudste broer, die van de hele dag een videoverslag zou maken. Het was nog donker. Maar gelukkig wél droog. Dat was om zes uur wel anders. Toen kletterde het nog behoorlijk. Een kwartiertje later kwam de fotograaf. Een gezellige, hyperactieve professional ;-). Hij begon meteen met sfeerplaatjes schieten en vertelde, dat hij thuis al op buienradar had gekeken en gezien had, dat het regenfront ons voorbij was. Het zag er goed uit allemaal. Ik vertelde, dat ik me alleen zorgen maken om de natte straat in verband met de sleep van Geertjes jurk. "O, heeft ze een sleep," reageerde hij, "heeft u dan een oud laken om mee te nemen, dan leggen we die er steeds onder." Ook weer opgelost.

Even later kwam er een grote verrassing voorrijden. Wim en Geertje wilden low-budget vervoer op hun trouwdag. Nou ja, wílden...Eigenlijk was het Geertjes grote wens, om in een oldtimer te trouwen. Maar ja, daarvoor hadden ze te weinig centjes. Geen nood. Wim werkt bij een garagebedrijf en zijn directeur heeft een mooie BMW en die wilde hij wel een dagje afstaan. Maar Geertjes vader had samen met een lief iemand de koppen bij elkaar gestoken en een prachtige Bentley mét chauffeur geregeld. De oh's en ah's waren natuurlijk niet van de lucht, toen die slee kwam voorrijden!



Er kwam nog méér drukte in de straat: het bruidsboeket en de bloemen voor op de auto werden bezorgd. Nog meer oh's en ah's. Want wát een prachtig bruidsboeket kwam daar uit de auto. We hebben nog wel erg moeten lachen om de reactie van Koos, want die noemde het boeket heel oneerbiedig een 'omgekeerde kerstboom' :-). Het boeket, de autoversiering en ook de corsages zijn allemaal door een nichtje (en vriendin van Geertje) gemaakt. Heel kunstig!



Zo langzamerhand werd het tijd om Wim te gaan uitzwaaien. Ik heb nog eventjes z'n haar een beetje bijgewerkt en z'n stropdas overnieuw geknoopt en toen kon hij echt vertrekken. Trijnie stond ook al klaar. Die zou meteen meerijden. Zij zou meegaan met het foto's maken, om te assisteren en om zelf ook (veel) foto's te maken. Eén van haar foto's zou namelijk dienen als bedankkaartje.



Raar hoor, om Wim zo de straat uit te zien rijden. Tijd om er lang bij stil te staan was er niet. De kapster arriveerde!
Toen ik met de meisjes om kleding was gegaan bij Pompom Kinderkleding, hier in Alblasserdam, vertelde de eigenaresse (mw. Dorst), dat ze ook de haren van de kinderen kon doen. Dat heb ik met twee handen aangenomen, want ik ben daar gewoon een kluns in. Daar heb ik het geduld niet voor. Toen ik haar deze week even belde om de tijd enzo af te spreken, vertelde ze me, dat ze de laatste tijd heel veel kapsels doet en dat ze ook gerust míjn haar wilde opsteken. Eigenlijk was ik dat niet van plan geweest. Maar Willem en Trijnie hadden het al een paar keer hardop gewenst. Ik wilde ze graag verrassen en heb het dus zo afgesproken. De warme rollers stonden al klaar en in een vlot tempo werden bij Maaike, Maria en mij krullen gezet.
Intussen begon ik met kinderen aankleden, haren kammen, hier nog wat te ridderen, daar nog wat te redderen. De tijd vloog om. Het was 10 uur toen we helemaal klaar waren. Hoog tijd om naar Streefkerk te vertrekken.

Bij Geertje thuis was het een gezellige boel. Iedereen in de beste stemming. Kinderen opgewonden. Steeds voller stroomde het huis. Er waren belegde broodjes en heerlijke rozijnentimpen, koffie, pakjes drinken, zakjes snoep. Alles was even feestelijk. Het Bruidspaar kwam terug van het foto's maken en alle aanwezigen konden hen bewonderen.



Langzaamaan werd het tijd om naar het gemeentehuis te gaan. Maar eerst nog de fotosessie met alle daggasten. De foto's werden achter het ouderlijk huis van Geertje gemaakt. Het was een vrolijke maar wel erg koude (wind!) bedoening.



In een lange optocht van auto's reden we over de Lekdijk naar Groot-Ammers voor de burgerlijke huwelijkssluiting. Maria en Jan mochten de ringen overhandigen en Willem werd verzocht de trouw-akte voor te lezen.

Na de huwelijksvoltrekking werd er op de trap aan de achterkant van het gemeentehuis nog een foto gemaakt van het hele gezelschap en daarna vormden we weer een lange stoet. We reden naar Alblasserdam, waar het huwelijk kerkelijk bevestigd zou worden.

Onderweg is de auto met Wim en Geertje even van de route afgeweken om nog wat foto's te maken aan de Tiendweg, die achterlangs het ouderlijk huis van Geertje loopt. Het was toen juist heerlijk zonnig geworden. Een mooie herfstdag.

In de kerk werd het huwelijk van Wim en Geertje bevestigd met de tekst uit Spreuken 3 vers 9: Ken Hem in al uw wegen en Hij zal uw paden recht maken. Ik vind de kerkdienst toch altijd het hoogtepunt van zo'n dag. Zo plechtig en emotioneel. Het doet je echt wel wat als je je kinderen samen ziet knielen, tijdens het zingen van Psalm 134 vers 3: Knielt dan eerbiedig voor Hem neer, Looft, looft nu aller heren Heer'. Het doet je ook zo denken aan de dag, dat je zélf zo begon. Wat lijkt nog maar éven geleden...

Na de dienst was er gelegenheid tot feliciteren voor de familie en de mensen die de dienst hadden bijgewoond.

Daarna reden we naar de Boerenklaas in Brandwijk waar de bruiloft zou worden gevierd. De spanning, die er toch steeds wel was, viel nu weg. En ontspannen gingen we aan de koffie met heerlijke bruidstaart.
Tijd voor het Boodschappenlied. Wellicht niet onbekend. Er waren twee stepjes meegenomen met grote boodschappentassen aan het stuur. Wim en Geertje kregen elk een stepje en onder het zingen van een lied, moesten ze zo snel mogelijk de in het lied genoemde boodschappen zien te vergaren. Wonderlijk hoe Geertje het nog voor elkaar kreeg te steppen met de rokkenvracht die ze aan had!

Het was inmiddels rond de klok van zes en we werden verzocht ons naar de eetzaal te verplaatsen. Er was een overheerlijk warm en koud buffet. Dat vind ik zelf altijd erg gezellig, een buffet. Wat heen-en-weer lopen, steeds wat lekkers uitkiezen. Heel leuk! Intussen bouwden Willem en de jongens de presentatie-apparatuur en het scherm op. Dirk had een heel leuke video-compilatie gemaakt van Wim z'n jonge jaren en die werd vertoond. Wim vanaf z'n tweede tot z'n twaalfde jaar. In die jaren heeft mijn zus Maaike steeds trouw video-opnamen gemaakt. Nog niet zo heel lang geleden heeft ze al die bandjes laten overzetten op dvd's en ze aan ons gegeven. Dat was prachtig materiaal voor deze gelegenheid!

Ook van Geertjes kant was er natuurlijk iets aardigs bedacht. Geertjes moeder was eens de foto-archieven ingedoken en had een mooie verzameling gemaakt. Die werden allemaal op het scherm vertoond, zodat iedereen ze goed kon zien, en Geertjes moeder heeft bij iedere foto wat verteld.

Zo vloog de tijd voorbij. Het liep tegen achten en we signaleerden al de eerste gasten, terwijl de receptie toch pas om half 9 zou beginnen. We moesten gaan opschieten. Maar dat maakte het genieten van het uitgebreide ijsbuffet er niet minder om!

Na de maaltijd was het dus haasjerepje naar de zaal, waar de receptie zou worden gehouden. We stonden net goed en wel opgesteld of de stroom van gasten kwam op gang. Er werden heel wat handen geschud, wensen uitgesproken, zoenen gegeven, kado's overhandigd. De zaal kwam helemaal vol gasten te zitten.

Tijdens de receptie hebben de brussen van de beide families nog iets leuks voor het Bruidspaar gedaan. Eerst was het de beurt aan de Luijkjes. Het Bruidspaar mocht plaatsnemen op het podium. Daarna kwamen de kinderen allemaal binnen met twee grote bossen rode en witte hartenballonnen, gevuld met helium. Op de balonnen stonden de letters a tot en met z. Om de beurt kregen Wim of Geertje van één van de kinderen een letterballon aangereikt. Die moest worden lekgeprikt, waarna er een briefje uitrolde met iets met de betreffende letter erop geschreven. Dat moest dan door Wim of Geertje worden voorgelezen. Dat was natuurlijk af en toe flink hilarisch :-)

Later op de avond was het de beurt aan de brussen van Geertje. Geertje komt uit een gezin met 9 kinderen, waarvan er al 4 zijn getrouwd. De club was dus ook lekker groot. Ze hadden een leuk stukje wat deels ging over Geertjes romantische inslag. Ze hadden een "Rosmantisch koor" gevormd. Ze kwamen binnenlopen met elk een rozenrood feesthoedje op en een rode crèpepapieren cape om en hadden een zilveren trommel omhangen met rozen als stokjes. Ze zongen een grappig lied, waarbij er steeds met de rozen op de trommels werd geslagen. Daarna ging het stukje verder als satire op Geertjes telefoongesprekken (met o.a. Wim). Ook dat was af en toe erg komisch en herkenbaar!

De klok draaide door en de gasten gingen zoetjesaan opstappen. Toen alle gasten weg waren zijn we nog even als familie bij elkaar geweest. We kregen koffie met saucijzenbroodjes. Wim en Geertje hadden iets leuks bedacht om iedereen voor zijn of haar inzet in de voorbereiding op hun huwelijk te bedanken. Ze hadden een powerpoint met leuke foto's, Wim speechte daar wat bij en Geertje had met zorg mooie kado's uitgezocht. De moeders kregen een mooi boeket bloemen én een mooi fotomapje met foto's van de bruiloftsdag. Wat een verrassing! Dat had Geertje zo bij de fotograaf besteld en twee van haar broers hadden dat vlak voor het eten opgehaald. Geweldig!

Geertjes vader heeft de dag besloten met Bijbellezing en gebed. Toen was deze mooie, ontroerende, bijzondere dag toch echt voorbij. We namen afscheid van het Bruidspaar. Wat gezegd moest worden was al eerder gezegd. En ja, dan ga je naar huis. Raar hoor, het eerst vogeltje uitgevlogen...