Als er door iemand een bedrag wordt genoemd, wat er voorhanden is om uit te geven, kunnen we daar een mening over hebben: het is veel, of het is weinig. Vaak vorm je zo'n mening, door de situatie van de ander 'om te rekenene' naar die van jezelf. Toch moet je dan oppassen, dat je geen appels met peren vergelijkt. Dat gebeurt maar al te gemakkelijk. Onze levensomstandigheden zijn vaak zó verschillend, dat een vergelijking bijna altijd mank gaat. Hebben we kleine kinderen, dan hebben we misschien een relatief groot budget nodig voor oppas. Hebben we veel kinderen, dan hebben we misschien hulp in de huishouding nodig. Hebben we een grote familie, dan zijn er vaak (verjaardags)feestjes, waarbij een kadootje wel aardig is. Hebben we dieren, dan moeten we rekening houden met dierenartskosten. Een kind (of dier) wat ziek is, heeft wellicht speciale (dure) dieetvoeding nodig. Iemand met een tuin, geeft geld uit aan die tuin, terwijl iemand op een flat zulke onkosten niet heeft. De één is handig met naald en draad en kan voor een habbekrats leuke kleding maken. De ander is handig met schaar en tondeuze en spaart een vermogen aan kapperskosten uit. Hoe dan ook: we kunnen onze eurootjes maar één keer uitgeven en ik denk, dat de meeste mensen dat op een zo verantwoord mogelijke manier doen. Ik denk niet dat er één manier is. Ieder zoekt een manier, die het best bij hem of haar en de omstandigheden past.
Ik laat hier niet zien hoe het wel of niet moet. Ik laat alleen een (mijn) manier zien. Dat is ook, omdat mensen daar om vroegen. Ik maak mijn eigen keuzes. Ik zie het absoluut niet zitten, om de haren van de kinderen zelf te knippen. Laat mij dan maar brood bakken. Dit soort keuzes wil ik hier wel delen. Maar ik voel me toch ook een beetje kwetsbaar hierin. Ik doe het daarom ook maar voor één maand. Wellicht zijn er toch wel weer mensen, die ideeën opdoen. Ook van de reacties valt vaak veel te leren (vind ik).
Zelf ben ik niet echt een cijfertjesmens. Ik heb het al zó vaak geprobeerd, om alle uitgaven netjes te noteren in een kasboek. Maar altijd weer strandde dat na een aantal weken of maanden. Daarom ben ik daar op een gegeven moment mee gestopt. Ik wéét gewoon wat mijn aanvaardbare genoegpunt is. Dat is voor mij die 1250 euro. Ik wil het daar gewoon mee redden. Ik doe er mezelf, m'n gezin en een ander niet mee tekort. En het vergt de nodige creativiteit van me, wat goed voor me is.
Vanavond vierde Trijnie haar verjaardag. Het was reuze gezellig. Veel jongelui. Trijnie had zelf een lekkere appeltaart gebakken (en ik maakte er op haar verzoek een kwarktaart en een monchoutaart bij). Ze had vanmiddag, toen ik naar Elspeet heen en weer reed om Leendert en Koos weer op te halen, allemaal lekkere hapjes klaargemaakt. De kamer was keurig netjes en overal stonden kaarsen klaar om aan te steken. Gezellig hoor!
Morgen gaan Willem en ik een dagje uit. Trijnie is de hele week vrij en zij wilde wel oppassen. We gaan op stap voor de houtkachel. 's Avonds gaan we met mijn broer en twee zussen, schoonzus en twee zwagers uit eten. Al jarenlang leggen we iedere maand 10 euro per koppel in, om af en toe met z'n achten uit eten te gaan. Ik kijk er al helemaal naar uit!
De huishoudknip ging ook vandaag weer open. Ik spaar de 'verantwoording' maar een paar daagje op.
