Ik probeer dan het poetswerk in huis zoveel mogelijk af te krijgen. De zaterdag is meer gevuld met wassen, bakken, soms boodschappen en, natuurlijk, ontspanning.
Tussen het poetswerk door had ik een leuk bakklusje, vanmorgen. Groep 7 en 8 van de basisschool (de groepen waar Maaike en Hans in zitten) hadden vandaag een afternoon tea. Dit was georganiseerd om de sfeer tussen beide groepen te verbeteren. Direct na de morgenpauze is iedereen in groepjes aan de slag gegaan om allerlei lekkers klaar te maken. Sandwiches, scones, pasteitjes, noem maar op. Verschillende moeders zouden op school assisteren. Deze moeder zou thuis wat bakken: een chocolate rum cake (maar dan zonder rum :-) ).
De kinderen bleven over op school, om al het lekkers met elkaar op te eten. Maria en Jan waren best jaloers. Daarom heb ik thuis ook maar voor iets lekkers bij de lunch gezorgd: gebakken kaasboterhammen. Kwam ik meteen mooi van het oude brood af ;-).
Vanmiddag had ik er flink de sokken in gezet, want ik verwachtte mijn schoonmoeder op de koffie. Voordat ze zou komen, wilde ik klaar zijn. Toen ze echter niet verscheen had ik mooi de tijd om worteltjes klaar te maken voor de weck. Eigenlijk had ik dat al eerder op de planning staan, maar er was het één en ander tussen gekomen. Ik had een grote doos vol bospeen. Die heb ik allemaal in porties met m'n schrapmachientje geschrapt. In ruim een half uur had ik een 25-liter emmer voor drie kwart vol met in stukken gesneden, geschrapte worteltjes. Morgen gaan ze (in de goedkope stroom) de weckketel in. Ik bedenk me ineens, dat iemand nog vroeg naar botulisme in weckpotten. Het is inderdaad zo, dat er botulisme kan ontstaan. Het verradelijke is, dat dat niet waarneembaar is. Je ruikt niets en proeft niets. Maar je kunt er doodziek van worden en er zelfs aan sterven. Dat is de ene kant van het verhaal. De andere kant is, dat er sinds de Tweede Wereldoorlog maar één zo'n geval van botulisme bekend is in Nederland. Dat risico vind ik verwaarloosbaar klein. Om even een vergelijking te maken: ik durf ook wel kersen te eten, terwijl er een heel klein risico is om je in een pit te verslikken en te stikken. Je moet gewoon de hygiëneregels en de kooktijden in acht nemen bij het wecken en dan kan er weinig mis gaan.
Terwijl ik in de keuken bezig was, zaten Maaike en Koos gezellig te knutselen aan de grote tafel. Een oude schoenendoos, een pot behangplaksel, gekleurd papier, een schaar en plakband en je hebt de ingrediënten voor urenlang knutselplezier. Maaike maakt een huis, Koos een tuin van de doos.
Intussen zaten Dirk, Hans en Jan gebroederlijk op de bank achter de laptop. Dirk is hard aan z'n profielwerkstuk bezig, wat D.V. volgende week moet worden ingeleverd. Hans en Jan zaten een spel te doen.
Henk is vandaag weer een stukje 'gegroeid'. Hij heeft voor het eerst de grote boodschap op het toilet gedaan. Ik weet niet wie er trotser was op deze mijlpaal: Henk of ik :-).
De dagen worden al merkbaar langer. Iets waar ik toch altijd zó blij mee ben. Ik ben absoluut geen wintermens en haal op 21 december altijd opgelucht adem. Vanaf die dag ga ik uitkijken naar licht (en warmte).
Ik heb vandaag ook nog even op Marktplaats gewinkeld. Mijn wasmachine is kapot en is het, volgens de monteur, niet meer waard om gerepareerd te worden. Dat zou zomaar eens waar kunnen zijn. Ik heb hem nu 13 jaar, maar er is minimaal voor 26 jaar mee gewassen :-). Nu heb ik er één gevonden op Marktplaats, die ik graag zou hebben. Er is jammergenoeg nog niet terug gereageerd op mijn bod en mijn e-mailtje. Ik ben blij, dat ik twee wasmachines heb. Nu kan het wassen toch doorgaan.
Verder was Dirk z'n grafische rekenmachine kwijt geraakt op school. Hij had hem in een practicumlokaal laten liggen en helaas was hij verdwenen, toen hij erom ging. Ik had mazzel. Een prima apparaat voor 35 euro. En dat, terwijl er voor hetzelfde model gerust 60 euro wordt gevraagd. Voor mij is Marktplaats bij dit soort 'rampen' echt de uitvinding van de eeuw ;-)
