Vandaag was het ochtendritueel een beetje anders dan anders. Onze Hans werd twaalf! Voordat we aan het ontbijt gingen mocht hij eerst z'n kado's uitpakken. Het was niet helemaal een verrassing meer, wat hij zou krijgen. Hij wist dat het een mobieltje zou zijn, alleen nog niet wat voor één precies. Het was een Nokia en hij was er echt heel blij mee. Langzamerhand gaat hij al helemaal richting voortgezet onderwijs. Z'n mobiel heeft hij alvast ;-). Hij kreeg ook het spel Titanic. Echt iets wat bij hem past (denkertje).
Na het ontbijt was het een beetje meer haasten dan anders. De kinderen zouden door Willem op school gebracht worden. Dat was wel handig in verband met Hans z'n traktatie. De eierkoeken met chocola zagen er erg lekker uit en voor de meesters en juffen was er een kruidkoek uit de wonderpan.
Nadat ik Willem en de kinderen had uitgezwaaid ging ik verder met mijn gewone ochtendroutine. Maar zodra ik die klaar had en gezellig met Henk had koffie gedronken, was het tijd om taarten te gaan bakken. Ik had bedacht om twee appeltaarten te maken. Altijd lekker. Alleen is het wel veel werk (vind ik). Ik maak altijd van die klassieke taarten met een ruitje. Een kruimeltaart gaat wel sneller, maar een ruit vinden wij nu eenmaal het lekkerst. Ik was een uur bezig met deeg maken, appels schillen, vormen vullen, ruiten maken. Maar toen konden de taarten dan ook in de oven. En er zijn maar heel weinig geuren, die de geur van vers gebakken appeltaart kunnen evenaren. Eigenlijk rook het verder de hele dag naar appeltaart. Mmm!
Na het bakwerk had ik nog precies één uur, voordat ik de kinderen uit school moest halen. Ik heb een was gevouwen en verder zoveel mogelijk opgeruimd. Beneden was de boel netjes, boven maar voor de helft. Maar goed, dat moet kunnenvoor een dagje.
Om half 1 haalde ik de kinderen uit school. Er waren nog net zes eierkoeken over. Dat was een smakelijk lunchhapje!
We waren nog niet eens klaar met eten, toen de kranten en folders al gebracht werden. Heerlijk vroeg. Het kwam bijzonder goed uit, want ik moest om twee uur met Koos naar het zwembad en kon dus mooi nog helpen met vouwen. Om twee uur vertrok ik samen met Koos en Henk naar het zwembad en Hans, Maaike en Jan vertrokken met de kranten. Er waren nog twee vriendjes die wilden meehelpen. Ze wilden een nieuw record plaatsen en hoopten om drie uur klaar te zijn :-)
Koos was heel zenuwachtig voor het afzwemmen. Hij zat erover in of hij het gat wel zou halen (duiken en 9 meter onder water zwemmen) en of hij de hoekduik wel goed zou doen. Buikpijn! Maar het ging allemaal geweldig. Er waren maar 18 kinderen die voor C afzwommen. Bij ieder diploma zijn het er minder. Het is dan wel gezellig in het zwembad. Maar na een uur warmte en aanmoediging en foto's maken, was ik toch wel heel blij dat het erop zat en dat Koos z'n diploma in ontvangst kon nemen. Nog anderhalve week en dan gaat de volgende op zwemles.
Toen ik thuiskwam had ik eigenlijk erg weinig zin, om weer aan de slag te gaan. Ik was echt een beetje gaar. Maar ja, daar wordt niet naar gevraagd. Eerst maar even een kopje koffie gedronken met Dirk, die inmiddels was thuis gekomen. En daarna de keuken in, om voor het avondeten te zorgen. Ik maakte een preistamppot. Lekker met wat gehakt, blokjes ham, een vleug kerrie en een lik grove mosterd. Het allerlekkerst vind ik dan, om alles in een ovenschaal te doen en er kaas over te strooien en die in de oven te bruinen. Maar in verband met stroomverbruik, koos ik voor de stamppot. En die werd met gejuich begroet.
Vanavond kwam de verjaardagsvisite voor Hans. Het was een bescheiden feestje. Behalve ons gezin (met Wim en Geertje) waren opa en oma er, twee tantes, een neef en een nichtje. Hans genoot ervan.
De huishoudknip is vandaag niet open gegaan. Behalve dan voor de collecte op de catechisatie van Leendert. Maar collectes en goede doelen vind ik privé en zal die dan ook verder niet meer vermelden.
Ik hoop van de week nog wel wat meer te schrijven over deze knip en mijn uitgavenpatroon. Ik denk erover om gedurende 1 maand de uitgaven hier te delen. Zelf ben ik niet zo van de cijfertjes. Ik heb er genoeg aan de grote lijn vast te houden. Maar er waren steeds vragen over. Misschien is het toch wel handig om het dan zo bij te houden en er inzicht in te geven.