Vandaag maakte ik een valse start. Ik had m'n wekker een uurtje vroeger gezet, omdat ik m'n column voor de krant moest inleveren. Ik had het onderwerp en het raamwerk al in mijn hoofd en normaal gesproken doe ik daar dan een uur over. Terwijl in bij het naar beneden gaan een teil strijk meegriste golfde de misselijkheid ineens in me op. Nee he! Met een bak naast me heb ik die column nog zitten tikken, maar daarna was het met de dapperheid gedaan. Ik ben in bed gekropen en er pas vanavond uitgekomen. Ik voel me zo slap als een vaatdoek, maar hoop heel erg, dat ik morgen weer wat kan doen. Het is een vette streep door mijn rekening :-(