Afijn. Onze levens lopen totaal verschillend, maar de vriendschap is blijven bestaan. Wij nuchtere ganzen hebben er nooit aan gedacht een jubileum te vieren, maar gisteren hebben we dat keurig ingehaald!
Wat hebben wij een bijzonder fijne dag gehad! 's Morgens om half 9 ben ik naar Wilma vertrokken. We zouden de dag beginnen met een lekker bakkie koffie. Wilma had de houtkachel al opgepord en we dronken een bakkie leut met een punt door Wilma gebakken boterkoek. Ik kreeg nog even een 'rondleiding' langs Wilma's kachelhoutvoorraad (waar ze zich nét zo over kan verkneukelen als ik dat kan over die van mij) en door haar tuin (ook al een gezamelijke interesse). En daarna gingen we op pad. Naar het Zuiderzeemuseum in Enkhuizen. Ik was daar nog nooit geweest, maar had het al heel lang op mijn wensenlijstje staan. Bij het nadenken over de bestemming van ons uitje opperde ik: het Zuiderzeemuseum? Wilma vloog bijna door de telefoon van enthousiasme. Ze was er dan al wel eens geweest, maar dat was al jaren geleden en het was zó leuk! We hoefden niet verder na te denken. We zouden naar Enkhuizen gaan.
Het was een pittige rit, maar al kletsend merk je daar niet veel van. Zelfs de file op de A27 kon de pret niet drukken.
Even na twaalven kwamen we bij het Zuiderzeemuseum aan. De mevrouw bij de kassa vertelde, dat er ieder kwartier een pontje naar het museum vertrok en dat er ook ieder kwartier één terugging. Om half 6 voer de laatste pont. We hadden een lange middag de tijd om alles te bekijken. En die tijd hebben we dan ook genomen. We hebben zó genoten! Huisje na huisje gingen we binnen, steeds nieuwsgierig naar wat we zouden gaan zien. In het vertelhuis werden we voorgelezen, in het filmhuis zaten we met z'n tweetjes (het was super rustig!) twee films uit terwijl we koffie dronken uit de thermoskan, we lunchten op een bankje bij een kippenhok, verwonderden ons over de stoomwasserij, lieten ons informeren over vis roken, kwijlden bij de moestuinen (waar nog verbazend veel op stond), snoven de petroleumgeur van een brandend petroleumstel op, kochten handgemaakte schoenpoets- en uitwrijfborstels, enzovoorts enzovoorts. We hadden ons best nog wat uurtjes kunnen vermaken!
Maar ja, we wilden natuurlijk niet in het museum blijven logeren en dus vertrokken we met zo'n beetje het laatste pontje weer naar de parkeerplaats waar Wilma's auto stond.
Wilma had een verrassing. Ze wilde me fêteren op een etentje. En ja, het wordt misschien wat saai: onze smaak is ook al hetzelfde :-). We hadden zin in wild. Het was even nadenken waar we daarvoor terecht konden. Uit eten gaan is voor ons allebei geen 'gewone kost' om die beeldspraak maar eens te gebruiken. Ik herinnerde me een restaurant waar Willem en ik jaren geleden ooit eens koffie dronken en wat genoeg indruk op me had gemaakt om daarheen terug te gaan. M'n geheugen bleek prima te werken. Het eten in restaurant Het Oude Posthuys in Leerdam bleek heerlijk, de bediening was vriendelijk en de entourage prachtig. Wat wil je nog meer? We genoten van zwijnhaas met eendenlever, iets wat je zelf niet zomaar klaarmaakt.
Terugrijdend naar huis waren we het er over eens: het was een dag geweest met een gouden randje. Een prachtige herinnering. Maar bovendien een bezegeling van een oude, warme vriendschap, waar je niet zuinig genoeg op kunt zijn!
