Om 13.15 werden we bij het Biesboschcentrum verwacht en daarom had ik op de uitnodiging gezet, dat iedereen uiterlijk om 13.00 bij ons aanwezig moest zijn. En jawel, iedereen was er keurig op tijd, lekker dik aangekleed en met laarzen of wandelschoenen aan. Ik had een rugtas klaargemaakt met wat lekkers voor onderweg en daar gingen we dan.
Het was erg mistig en dat gaf best een speciale sfeer. Het deed me denken aan onze trouwdag, nu bijna 26 jaar geleden. Op die dag was het ook zo mistig.
We waren keurig op tijd bij het centrum. Ik meldde me aan en betaalde voor de wandeling. Ik wisselde meteen de waardebon in, die ik vorig jaar gekregen had, toen ik op de Natuurclub brandnetelsoep maakte. Die bon kwam nu mooi van pas.
Om 13.30 begon de wandeling. We waren met een groep van 17 personen. Buiten de kinderen van Jan z´n feestje waren er geen andere kinderen in de groep. Aan het begin van de wandeling moest de gids de kinderen even tot de orde roepen, want ze vlogen luiddruchtig de Beverburcht in. De gids waarschuwde ze, dat ze echt rustig moesten zijn, om de dieren niet te storen. Dat knoopten ze goed in hun oren. Ze hebben geweldig goed meegedaan.
De gids wees ons continu op allerlei moois en opmerkelijks, waar je zónder gids zomaar aan voorbij zou gaan. Eerst vertelde hij van alles en nog wat over Bevers. Het was leuk om te merken, dat Jan daar al heel veel vanaf wist. Dat heeft hij allemaal op de Natuurclub geleerd.
Al lopend door het Beverbos kwamen we heel veel paddestoelen tegen. En de gids wist zomaar van al die paddestoelen de namen. Wat leuk was dat!
We zagen Judasoor. Dat is een zwam die vooral op dode Vlier groeit. Deze paddestoel is zo zacht als een babyoortje en iedereen moest natuurlijk even voelen.
Ook andere leuke paddestoelen werden aangewezen. Bijvoorbeeld de Geweizwam.
We kregen een hele verhandeling over verschillende soorten zwammen. Hoe ze zich voeden enzo. Echt interessant.
De gids wees ons ook op een op deze plaats heel bijzondere korstmos: blauwe korstmos. Typisch iets wat ik nooit als iets bijzonders zou opmerken zonder dat het me verteld werd. Het ziet er gewoon uit als een viezig blauw spoor op een tak en dan blijkt dat iets heel bijzonders te zijn :-).
We wandelden het Beverbos uit en trokken een dijkje op. De mist was helaas in regen overgegaan, maar er was niemand die erover mopperde of klaagde. Lopend over het dijkje vertelde de gids over het zware werk in de grienden, dat tot in ongeveer de jaren zeventig heeft voortgeduurd. Ik heb er eens een heel indrukwekkend boek over gelezen: Aardappels met lawaaisaus. Echt een aanrader om te lezen! Willem leest op dit moment ¨Kruistocht in spijkerbroek¨ voor aan de kinderen, maar ik denk, dat ik ¨Aardappels met lawaaisaus¨ eens opzoek voor hierna. De kinderen zullen dat vast ook heel mooi vinden.
We liepen en glibberden verder en verder. Het duurde een hele tijd voordat we weer een beetje in de begroeiing kwamen. De kinderen werden erop uitgestuurd om naar knaagsporen van de bever te zoeken. En jawel, langs het wandelpad bleek een wilg al bijna doorgeknaagd te zijn. Ongelofelijk hoe systematisch bevers een boom vellen. Ze beitelen als het ware in kegelvorm de stam af, net zolang tot de boom omvalt.
Een stukje verderop liep de gids nog even van het pad af om ons weer een aparte zwam te laten zien: de Kluifjeszwam. Inderdaad, die ziet er als een kluifje uit. Wat grappig!
Het laatste stukje van de wandeling liepen we in stevig tempo. Tegen vieren kwamen we weer bij het Biesboschcentrum aan. We hadden maar liefst 6,5 kilometer gewandeld. De kinderen kregen van de gids een dikke pluim, omdat ze zo fijn hadden meegedaan. Nou, die hadden ze echt verdiend!
We reden met de auto terug naar huis. Daar maakte ik warme chocolademelk klaar en ik sneed er flinke stukken Zweedse plaatboterkoek bij. Zo konden we fijn even uitpuffen.
Terwijl de kinderen de kadootjes gingen verstoppen en Jan die ging opzoeken zorgde ik alvast voor het eten.
Willem had ´s morgens al 7,5 kilo aardappels geschild en in repen gesneden voor de patat. Dirk kwam thuis om ze te gaan voorbakken. Ik maakte een grote pan pindasaus, zette kipkluifjes in de oven en dekte vast de tafel voor 15 personen.
Eén voor één kwam de rest van het gezin thuis. Hans en Maaike hadden gewerkt en Willem was met een aantal kinderen op het verjaardagsfeestje van een nichtje geweest.
We schoven aan tafel voor een gezellig verjaardagsfeestmaal: heerlijke zelfgemaakte frieten. Ons nimmer vervelende zaterdagkostje :-).
Na het eten was het tijd voor de kinderen om naar huis te gaan. Willem bracht ze thuis, terwijl ik de tafel afruimde en de vaat deed. In een mum van tijd was alles weer opgeruimd. De kinderen hadden het prima naar hun zin gehad en Jan kon opgelucht ademhalen. Opgelucht ademhalen? Jawel! Weet je wel hoe zenuwachtig dat kind was voor z´n feest? Hij heeft een hele week buikpijn gehad! Hij kon fijn gaan nagenieten van z´n feest en spelen met alle leuke kadootjes die hij kreeg.
