We hadden die dag vier kinderen, die vakantie hadden van school én niet hoefden te werken. Eén ervan was uitgenodigd voor een dagje uit met het gezin van mijn zus en één was een nachtje logeren bij een vriendinnetje. Dus bleven er maar twee kinderen over die met ons meegingen, Jan en Henk. Dat is echt jaren geleden, dat we met zo weinig kinderen op stap geweest zijn. Enerzijds voelde het een beetje kaal, anderzijds ben je zo wel reuze flexibel. In mum van tijd had ik alles wat ik wilde meenemen ingepakt: broodjes, een thermoskan warme melk, anijsblokjes, cacaopoeder en wat snoeperijtjes. En in net zo weinig tijd waren de kinderen klaar voor de start: warme jassen aan, laarzen mee en gaan met die banaan.
Willem had mij de keuze gelaten naar welk bos we zouden gaan. Het moest het mooiste bos van Nederland zijn. Ik zocht wat op google en besloot dat ik het geweldig zou vinden om in Loenen te wandelen. Het was wel een behoorlijk eind rijden, maar dat vond niemand erg. De kinderen namen de psp van Henk mee en zelf had ik een breiwerkje en een haakwerkje bij me.
Rond de middag reden we de parkeerplaats op waarvandaan we zouden wandelen. Eerst genoten we van een heerlijke lunch met kadetjes, zongedroogde tomaten en olijven. Daarna begon onze wandeling. Al snel vonden we eerste paddenstoel, rood met witte stippen. De jongens waren helemaal opgewonden.
Later hebben we er nog heel wat meer gezien. Henk riep: ¨Het is paddenstoelenfeest!¨ En dat was het! Nog nooit heb ik zoveel en zoveel verschillende paddenstoelen gezien. Het was echt één groot feest en we kregen er geen genoeg van.
We hadden een wandeling uitgekozen van ruim 6 kilometer. Dat was voor Jan en Henk echt nog een hele toer. Maar prachtig dat het was! Behalve al die mooie paddenstoelen, bewonderden we de mooie kleuren, luisterden we naar vogels, zagen we prachtige mossen,
 |
| Mos of zwam? In elk geval: prachtig! |
vonden we jeneverbesstruiken
 |
| Jeneverbessen |
en volop rode bosbessen (Vossebessen).
Achteraf vind ik het heel jammer dat het geen doen was om daar wat kilootjes van te plukken. Dat kon ik de kinderen niet aandoen :-). Maar het is jaren geleden dat ik Vossebessenjam gegeten heb en ik had het best wel weer eens willen proeven. Maar goed, wie weet komt dat op een ander jaar eens. Ik weet nu waar ik ze in enorme hoeveelheden kan vinden.
We passeerden een schaapskooi en een 4000 jaar oude grafheuvel.
Indrukwekkend! De laatste kilometer was best pittig, omdat we geen idee hadden hoe ver we waren en hoe lang we nog moesten lopen. Maar we hoorden eindelijk het verkeer op de weg en wisten dat we niet ver van de auto vandaan konden zijn. En ja, daar waren we weer bij ons beginpunt terug. We waren best koud geworden en de warme anijs- of chocolademelk smaakte dan ook prima.
Om tijdens het laatste stuk van de wandeling de moed er bij de jongens in te houden, had Willem beloofd, dat we naar een winkel zouden gaan en dat ze dan helemaal zelf iets heel lekkers mochten uitkiezen. Dus reden we weg, op zoek naar een winkel in het dichtstbijzijnde dorp. We reden daarbij langs een winkel waaraan een uithangbord hing waarop stond, dat ze daar het lekkerste ijs van de Veluwe verkochten. We waren het er alle vier over eens: dat gingen we eens keuren. En inderdaad hebben we heerlijk gesmikkeld van dat ijs!
Het was inmiddels half 5 en we rekenden uit, dat we zonder ongelukken tegen half 6 thuis konden zijn. Mooi op tijd om de werkende kinderen te verwelkomen en een snelle maaltijd klaar te maken. Nog maar nauwelijks had Willem de TomTom ingesteld en waren we aan de thuisreis begonnen, of we hoorden een raar geluid. Het leek wel of we een lekke band hadden. Willem zette de auto aan de kant om de boel te inspecteren en jawel hoor: een platte! Balen. We belden het alarmnummer van de ANWB, want in Willem zijn auto zit geen thuiskomertje. De centraliste zei, dat we binnen een uur een monteur konden verwachten. Het viel mee: om 5 uur zagen we de bekende gele auto al komen aanrijden. De monteur pompte de band zover dat mogelijk was wat op en zei, dat we voorzichtig een paar honderd meter moesten rijden naar een plek waar hij gemakkelijk een band kon verwisselen. Daarna vertrokken de monteur en Willem naar een bandenzaak om een band te gaan kopen. Jan en Henk vermaakten zich op het parkeerterreintje waar we stonden en zelf was ik superblij met mijn meegenomen handwerkjes. De monteur en Willem kwamen gelukkig met een goede band terug en die zat er al snel om.
Maar al met al had het voorval voor veel oponthoud gezorgd. Het was inmiddels al half 7. Ik had naar het thuisfront gebeld, dat Dirk maar een paar pizza´s in de winkel moest gaan halen en die afbakken. Dat was uiteraard géén probleem ;-). En wij besloten onderweg maar iets te eten bij McDonald´s. Ook dat was helemaal géén probleem ;-). Onverwachts werd het zo nog een hele verwennerij, dat uitstapje van ons.
 |
| De pahahaden op, de lahahanen in |
 |
| Kleurenpracht |
 |
| Een mooie herinnering |
