Vrijdag om 12.00 uur was het eindelijk zover. Toen sloot ook de basisschool de deuren en was het
echt zomervakantie. Het was een begin met een lach en een traan...
Een lach
Die lach was er! Want wat was er lang naar dit moment uitgekeken! Dagen, nachten, toetsen, uren, er werd hier van alles afgeteld ;-). Heerlijk zes weken lang vakantie. Zomertijd. Tijd van ontspanning. Tijd van leuke dingen doen. We gaan dit jaar niet weg en eigenlijk vind ik dat prima. Weggaan is leuk, maar kost eerst heel veel inspanning. Alles inpakken en schoonmaken en van alles regelen. Dat komt toch voor het grootste deel op moeders aan. De vakantie voelt nu voor mij méér als vakantie aan, dan wanneer we weggaan.
We hebben heel wat leuke plannen. En vrijdagmiddag begon ik meteen aan de uitvoer :-). In Ridderkerk waren er de Midsummer Wool Days bij Alpacamilestones.nl. Daar wilde ik graag naar toe. Henk vond het leuk om gezellig mee te gaan.
Op ons gemakje keken we rond bij alle leuke spullen. Prachtige Alpacawol (natuurlijk) en Ouessantvachten, alle kleuren wolverf, mooie gebreide modellen van omslagdoeken, sjaals en nog meer. Een aantal dames zat fijn onder een partytent te spinnen of te breien. Enkele spinsters kende ik van de spingroep.
We keken rond in de wolstudio, waar elke maand breicafé wordt gehouden. Wat een inspirerende omgeving!
Na lang wikken en wegen kocht ik een zak bijzonder mooie Alpacawol. Een donkergrijze met hier en daar een lokje bruin erin. Heel mooi en heel apart en heeeeel zacht. Ik heb zo'n zin om daarmee achter het spinnewiel te gaan!
Op de valreep kocht ik ook nog een potje warmrode, natuurlijke verfpoeder. Voor als ik nog weer eens iets van witte wol ga spinnen.
Henk vond alles leuk. Lekker alle aandacht van mama alleen. En dan ook nog een ijsje krijgen. Dat is feest. Dat is zomervakantie. Niets moet, alles mag (zoiets dan ;-)).
Toen we uitgekeken waren reden we snel terug naar Alblasserdam om Maaike op te halen. Die had nog één celloles voor de vakantie. We brachten haar naar de muziekschool in Nieuw-Lekkerland en in de wachttijd deden Henk en ik even wat boodschapjes.
We kwamen tegen vijven thuis. Tijd om eten te gaan koken. Maar nee, hoor, ik had 'vrij' :-). Vanwege de warmte (het was de eerste tropische dag van 2014) had ik een koude pastasalade gemaakt als avondeten. Fijn als dat vast klaarstaat. En ook fijn, dat hij door iedereen met gejuich werd begroet, toen we aan tafel gingen.
's Avonds kwam mijn vriendin het begin van de vakantie inluiden. Zij werkt in het onderwijs en heeft nu dus ook zes lange weken vakantie. Willem ging intussen met Jan en Henk naar de bieb voor een grote stapel boeken. En Wilma en ik installeerden ons met ons haakwerk in de tuin. Er was koffie en later koude, versgeperste sinaasappelsap. We kletsten en haakten en genoten. De kinderen bleven schandalig lang op. En toen uiteindelijk alleen Willem, Wilma en ik overbleven zei Willem ineens: ¨Zal ik eens een patatje gaan halen?¨. Nou, dat is iets wat we echt nooit doen en verrast riepen we: ¨Jaaaaaaa!¨. En zo kwam het dat we om een uur of half 1, bij het licht van de tuinfakkels, met z'n drieën een patatje zaten te smikkelen :-).
Een begin met een lach.
Een traan
Maar er was ook een traan...
Die vreselijke vliegramp boven Oekraine. Bijna 300 doden, waarvan 192 Nederlanders. Iedereen kent wel iemand (of kent wel iemand die iemand kent) die bij deze ramp betrokken is. Onvoorstelbaar leed.
Maar daarnaast kwam er rond etenstijd ook een berichtje binnen, dat er twee zussen vermist werden in de Lek bij Streefkerk (dat is bij ons in de buurt). Even later hoorden we, dat één meisje was gered, maar dat het andere meisje nog werd vermist. Tijdens het eten kreeg Dirk een whatsappje van een vriend, bij wie hij die avond op verjaarsvisite zou gaan. De verjaardag werd afgeblazen. Het vermiste meisje was zijn nichtje en men moest ervan uitgaan dat ze was verdronken.
We kennen het meisje niet persoonlijk, maar wel veel familieleden. Wat een pijn en verdriet! Gisterenmiddag pas is het meisje gevonden.
Een lach en een traan liggen vaak erg dicht bij elkaar.
Strand
We hadden ons voorgenomen om deze zomer zo vaak mogelijk naar het strand te gaan. En als het dan zaterdag is en meer dan 30 graden..? Dan ga je natuurlijk!
Maar eerst was er werk aan de winkel! Misschien moet je er een beetje maf voor zijn. Maar de mannen hier hadden afgesproken om zaterdag eerst te gaan hout zagen en klieven. We hebben nog niet genoeg liggen voor de winter en er moet dus een beetje vaart gemaakt worden.
Willem, Wim, Dirk en Gerwin zouden van de partij zijn en om 6 uur beginnen. Ze zouden doorgaan tot het té warm werd.
Ons kachelhout ligt bij een boerderij net buiten het dorp. Dat is fijn, want als je daar zo vroeg met motorzagen aan de slag gaat, is er niemand die er hinder van heeft.
Om 8.30 kwamen de mannen koffie drinken. Ze dropen van het zweet. Dapper gingen ze na een pauze weer terug. Ze zouden de aanhangwagen, die nu voor drie kwart vol zat, nog vol maken en dan stoppen. We werken altijd om de beurt. De ene keer is het hout voor Wim, de andere keer voor ons. Deze keer was het hout voor ons en om half 11 kwamen ze met de kar vol voor gereden. Kruiwagen na kruiwagen werd er naar achteren gereden en al het hout werd meteen netjes in de houthokken gestapeld. We hebben ons middelgrote hok nu helemaal vol en het kleine half. Rest nog dat kleine hok vol te maken en dan het grote hok aan de zijkant van ons huis nog. In principe hebben we dan genoeg voor een winter zoals die van 2013/14. Eén zonder vorst dus. Als we een koude winter krijgen moet er nog een flinke portie bij. Het scheelt dat we dit jaar allemaal zwaar hout hebben (eiken en beuken). Daar doe je veel langer mee dan met bijvoorbeeld populierenhout.
Een deel van het hout (het eikenhout) hebben we in een grote partij op de Veluwe gekocht. Een chauffeur met een vrachtwagen uit onze gemeente heeft het voor een vriendenprijs naar Alblasserdam vervoerd. Het zijn stammen die gezaagd en deels gekliefd moeten worden.
Een ander deel kregen we onlangs aangeboden van een schipper uit onze gemeente. Zijn broer (ook schipper) had stalen platen vervoerd en daar worden dan beukenhouten balken tussen gelegd. Die balken worden normaal gesproken weggegooid, maar kachelmensen zijn er natuurlijk tuk op :-).
Het was nog een hele operatie om ze hier te krijgen. Eerst hebben we met een ploegje de balken in het ruim op mooie stapels gelegd. Daarna werden de stapels met een autokraan omhoog getakeld en stapel voor stapel op een dekplaat gelegd. De dekplaat schoven we naar achteren totdat de houtstapel precies bij de steiger lag. Daarna hebben we de balken eerst op de kant en daarna in een aanhangwagen gelegd en in drie keer naar de boerderij gereden. Daar alles weer uitgeladen en op stapels gelegd. Dat was een zaterdagje stief doorwerken ;-).
Ik verheug me er al op om straks van de winter dat mooie hout te gaan verstoken :-).
Maar laten we eerst toch maar van de zomer genieten. Niet dan?
Na de zagerij hebben we als een speer alle strandspullen ingepakt. Parasollen, strandlakens, heeeeeel veel drinken (wat al koud stond), de skottelbraai, broodjes, hamburgers, lekkers, zonnebrandcrème, stoelen, haakwerk, scheppen, emmertjes, schepnetten. Pff. Het was nog een hele klus voor we reden. Er gingen nog een vriendje en een nichtje mee. Gezellig hoor.
We hebben erg genoten, daar in Ouddorp. Strand is echt voor iedereen leuk!
Toen we aankwamen was het eb. Leendert keek op zijn mobiel wanneer het vloed zou zijn. Dat zou 's avonds om een uur of 10 zijn. Direct werd er gemeten en geschat. Er ging een grote dam gemaakt worden! En die kwam er. We hebben er veel lol aan beleefd. Het is natuurlijk de sport om zo'n dam zo lang mogelijk in tact te houden als de vloed komt. De hele familie heeft meegedaan. Willem heeft een prachtig filmpje gemaakt van het moment dat de dam onder luid gejuich doorgestoken werd.
Verder werden er ook kwalletjes, krabbetjes, garnaaltjes en platvisjes gevangen met de schepnetten. Er werd gezwommen en gelezen. Ik zat lekker onder een parasol bloemen te haken. Pas om kwart over 9 's avonds namen we afscheid van de zon en de zee. Mmmm, dat er nog maar veel van zulke dagen mogen komen!
