PFIEUW! Jan z´n ID-kaart is bij de inbraak gestolen. En ik ben niet direct naar het gemeentehuis gedraafd voor een nieuw exemplaar. Het komt regelmatig voor, dat zo´n document een paar dagen later ergens in de bosje wordt teruggevonden. Helaas verstreken de weken zonder dat de ID-kaart boven water kwam en dus moest er een nieuwe komen. Maar met de openingstijden van het gemeentehuis is het niet zo lekker gesteld voor een scholier. En dus had ik het voornemen om in de eerstkomende vakantie nieuwe pasfoto´s te gaan laten maken en een nieuwe kaart aan te vragen. Daar fietste dat mailtje van school nu dus even dwars doorheen!
Tja...ik vond het uiteraard niet leuk, als Jan niet mee zou kunnen. Ik ging dus onderzoeken, of er een mouw aan te passen was. Ik vond uit, dat je je ID-kaart via een spoedprocedure in 1 dag in huis kon hebben. Daar hangt uiteraard een prijskaartje aan. Maar ja, dat was dan niet anders. Ik legde de openingstijden van Burgerzaken naast Jan z´n schoolagenda en ontdekte, dat we op woensdagmiddag terecht konden. Het gemeentehuis is dan om 14.00 uur open en toevallig was Jan gisteren (woensdag) vrij. We zouden de kaart dan donderdag meteen om 9.00 kunnen ophalen en als ik Jan vervolgens met de auto naar school zou brengen, dan was hij nog op tijd ook!
Het had wat voeten in aarde, want Jan was die vrije woensdag bij een vriend in Dordrecht. Die was dinsdag jarig en Jan zou meteen uit school daarheen gaan en blijven logeren. Ik stelde Jan voor om hem in Dordrecht op te halen, foto´s te laten maken, precies om 14.00 uur langs Burgerzaken te gaan en hem weer bij zijn vriend terug te brengen. Jan had hier he-le-maal geen zin in. Maar wat moet, dat moet. Een andere mogelijkheid was er simpelweg niet.
We zaten gisterenmiddag keurig om tien voor twee in de hal van het gemeentehuis op onze beurt te wachten. We hadden maar 1 persoon voor ons en het loket ging zelfs een paar minuten vòòr tweeën open. Mooi! De mevrouw achter de balie vertelde, dat wij de andere dag om 9.00 uur de kaart konden ophalen. Ik verwonderde me hardop over de snelheid. ¨Ja,¨ zei ze, ¨maar daar betaalt u dan ook voor.¨ Dat was waar. Het deed best even pijn in de portemonnee: pasfoto´s laten maken en een ID-kaart via een spoedprocedure = 86 euro alstublieft...
Vanmorgen waren we om tien voor negen weer present op het gemeentehuis. We werden om negen uur binnengeroepen en de dame achter de balie vertelde, dat zij ´even´ ging kijken, of de documenten al binnen waren. We zaten serieus 20 minuten te wachten. Ik werd ongeduldig, want Jan z´n les begon om kwart voor 10. Dat gingen we nooit halen! Maar gelukkig, daar kwam de mevrouw,
Als goedmakertje.
Tja. Leuk. Maar ik had toch betaald voor snelheid, mopperde ik, terwijl ik al op stond.
¨U moet ook nog niet weggaan,¨ zei de mevrouw, ¨want u kunt uw geld terugkrijgen.¨ OK. Daar ging ik maar al te graag weer voor zitten. Er werd 46,55 uitgestuiverd. Jan moest tekenen voor ontvangst. En de belofte is, dat Jan z´n ID-kaart er morgen tussen 9.00 en 10.00 uur zal zijn.
Jan was nog nèt op tijd, doordat ik de hele weg een klein beetje (10 kilometer) te hard heb gereden. En dat is dus echt niets voor mij. Ik houd me altijd aan de snelheid. En om het feest compleet te maken, is voor morgen met school ook alles keurig geregeld.
Hè, hè, na dit vroege avontuur kon ik eindelijk aan mijn dagtaak beginnen. De was kon weer fijn naar buiten. Een momentje om meteen van de bloemen in de tuin te genieten. Er bloeit al van alles.
Vanavond zaten we, ouderwets, met z´n tienen aan tafel. Trijnie had geappt, of ze kon meeëten. Natuurlijk :-). Gezellig hoor. Konden we elkaar meteen nog even zoenen, want ze gaat een weekje naar mijn vriendin Ellen in Zwitserland.
Vlak voordat we aan tafel gingen, stuurde Dirk een appje:
23-03-17 17:38:47: Dirk Luijk: De enige echte
23-03-17 17:38:53: Dirk Luijk: Dusssss
Ik zag het meteen: dat moest een doos Bossche Bollen zijn! (Dirk werkt in Den Bosch).
Ik wil wel komen helpen, hoor, appte ik terug. Waarop hij terug typte: nou, ik wil ze eigenlijk komen brengen. Geen bezwaar! En zo stond Dirk tegen zevenen met een grote doos lekkers op de stoep met de vraag: ¨Is er nog eten over?¨ Nee, alles was vandaag opgegaan. Maar ik had nog wel een prakkie hutspot in de koelkast, wat ik met alle liefde wilde opbakken. Graag!
En zo zat Dirk zomaar weer eens bij moeders aan tafel en hadden we een superfeestelijk koffie-moment met de allerlekkerste Bossche Bollen van Jan de Groot!! Hoe leuk is dat?
