Of eufemistisch uitgedrukt: ik heb niet zo´n goede motoriek.
Misschien dat het daardoor komt, dat ik best vaak brandwondjes heb. Dan brand ik me aan stoom, dan aan de oven, dan aan mijn strijkijzer...
Meestal is het maar iets kleins. Maar nu is het een beetje uit de hand gelopen.
Ik was kip aan het braden en toen ik een stuk wilde omdraaien, spatte ineens het vet tot tegen het keukenplafond. Het leek wel een ontploffing! En tja, dat plafond was zo erg niet. Maar mijn onderarm was ook lelijk geraakt.
Ik heb mijn arm meteen onder de lauwe kraan gehouden en na een poosje riep ik vanuit de keuken, of iemand even voor mij de brandzalf wilde pakken.
In plaats van schrik of meeleven, hoorde ik hoongeroep. ¨Ja hoor....is het weer zoveeeeer!¨ Maar Maria kwam toch aangelopen om me te helpen.
Ik had al gezien, dat het dit keer serieus was en Maria zag het ook. De vellen hingen er bij. Ik heb er een dikke laag Flammazine op gedaan. Mijn tube is bijna leeg. De eerste keer de beste dat ik in België ben, haal ik een nieuwe. In Nederland is dat spul alleen op doktersrecept verkrijgbaar. En uiteraard heb je zo´n geintje altijd in het weekend of ´s avonds. Kan je er een paar uur voor op de HAP gaan zitten.
Maar goed.
Vanmorgen had ik een arm vol blaren. Zeker wel tien, ook al zijn ze niet heel groot. En dus heb ik er maar vette gazen op gedaan en heeft Maria er een zwachtel om gewikkeld. Zo hoopte ik dat de blaren heel zouden blijven en infectie voorkomen kan worden.
Ik heb de hele dag pijnstillers ingenomen, want de boel schrijnt verschrikkelijk. En vanmiddag, toen ik de pakjes naar het postkantoor bracht, ging ik bijna onderuit :-(.
Maaike heeft vervolgens eten gekookt. Wat fijn, dat iedereen altijd vanzelf inspringt, als het nodig is!
¨
