Vorige week zaterdag hadden we, zeker voor de zaterdag, een superstrakke planning. Om 9 uur stapten we de deur uit om de wekelijkse boodschappen voor schoonmama te doen. Van half 10 tot half 11 deden we een bakkie bij haar en kon ik wat hand-en-span diensten voor haar verrichten. Om half 11 zetten we koers naar Dordrecht. Trijnie vierde haar verjaardag. We stapten er stipt om 12 uur weer op en reden langs het Biesboschcentrum om Henk van de natuurclub te halen. Is dat strak, of is dat strak? Het liep allemaal gesmeerd. En na nog een boodschap gedaan te hebben, kwamen we ergens tegen half 2 thuis. Daar vonden we een grote verrassing:
Hans was ´s morgens al vroeg opgestaan. Ik had al een beetje verwonderd gevraagd, waarom hij zo vroeg op was. ¨Nou, gewoon, uitgeslapen en bla, bla¨. Ik vroeg hem naar zijn plannen voor de dag en het gesprekje kabbelde verder: ¨O, straks komt Pieter en dan gaan we eerst ergens wat plantjes poten en bla, bla.¨ ¨Ja,¨ keuvelde ik terug, ¨onze tuin moet ook nodig gedaan worden. Misschien lukt het me volgende week om er eens even flink doorheen te gaan.¨
Afijn. Nu bleek, dat Hans zijn ´ergens´ onze eigen tuin was! Hij had stiekem een verrassing voorbereid. We hadden al een jaar lang twee dode bolacacia´s in de voortuin staan. Best decoratief hoor ;-), maar niet zo netjes. Samen met Pieter had Hans deze boompjes uitgegraven en ze legden net de laatste hand aan het poten van twee mooie leilindes!! Zo! Wat ziet dat er gaaf uit!
Nadat onze monden, die van verbazing open geklapt waren, weer dicht waren, vertelden de jongens, dat ze ook de achtertuin nog gingen aanpakken. En ze hadden bedacht, dat ze dan tussen de middag wel getrakteerd zouden worden op kibbeling ;-). Natuurlijk! Willem wist niet hoe snel hij Henk naar de visboer moest sturen voor een heel grote zak kibbeling. Op zulke ijverige jongens moet je zuinig zijn!
De achtertuin werd ´ s middags gedaan. Niet alleen dode rommel eruit, maar er werd hier en daar ook wat nieuw spul gezet. Pieter had een mooi plannetje uitgedacht en daarbij rekening gehouden met kleur en seizoen en hoogte van de begroeïng. Het ziet er nu al mooi uit en ik kan niet wachten tot straks alles groeit en bloeit! Het beginnetje is er al :-).
Dit hoorde ook weer in het prachtige rijtje warmte en liefde en verrassingen, wat we de laatste week beleefden. Het houdt niet op. Nog steeds komt er post en telefoon, wordt er meegedacht, meegeholpen. Ongelofelijk hoor!
Toch hebben we het gewone leven weer aardig op gepakt. Willem werkt nog wel vanuit huis. Zijn nieuwe laptop is pas aankomende maandag werkklaar. Tot die tijd werkt hij op de desktop, thuis. Dat is wel gezellig, hoor. ´s Middags met elkaar lunchen en af en toe ga ik boven, waar hij werkt, een bakkie koffie doen.
Maandag belde de groentenboer van de markt al heel vroeg op. Ik denk, dat het nog maar 12 uur was. Maar het was bar en boos weer en ze zouden dus veel over houden. Of ik nog wat nodig had en dat ik eventueel ook eerder mocht komen. Prima. Het was hoog tijd, dat er hier weer normale prakkies gekookt werden :-). Dus reed ik halverwege de middag in de stromende regen naar de markt om mijn kofferbak vol te laden. Er stond al van alles voor me klaar. Terwijl ik doos na doos naar de auto bracht, zag ik dat er wel heeeeel veel bloemkool bij zat. ¨Wil je me een bloemkoolvergiftiging op laten lopen?¨ grapte ik. Veel bloemkool vinden we niet erg, hoor. Wij vinden bloemkool heerlijk. Meteen al op maandag kwam er een lekker bloemkoolprakkie op tafel. Met kipfilet en pindasaus.
Nu nog bedenken wat ik met de rest doe. Ik vond een lekker Jamie-recept van bloemkoolsoep met knoflook. Lijkt me ook heel lekker! Misschien voor zaterdag, ofzo.
Vandaag heb ik simpel pasta gekookt. Willem is vanmorgen vroeg met Jan en Maria vertrokken. Ze gaan twee dagen Pieterpad lopen. Ze lopen van Coevorden via Hardenberg naar Ommen. Behalve dat het best saai is zonder Willem, was ik een beetje zat van de hectiek van de dag. Eerst dus vanmorgen de lopers de deur uit geholpen. Daarna samen met Maaike (en nog twee anderen) gaan soppen bij mijn vriendin. Even lunchen, even uitrusten en daarna kwam dat hele circus van de teruggevonden spullen langs. Liep ik samen met Koos ineens in de blubber van een Zwijndrechts park te banjeren. Thuisgekomen moesten de pakketjes nog ingepakt en naar de post gebracht worden. En op de terugweg Henk ophalen. Die logeerde bij mijn zus, maar Henk was ziek geworden. Ik haalde een heel zielig vogeltje op en installeerde hem op de bank. Net heeft hij overgegeven. Echt sneu, dat hij ziek is :-(.
Het werd dus simpel pasta. En ´ineens´ toch zomaar voor 8 personen, want er bleven een paar vriendinnen meeëten. Allemaal goed hoor. Nu staat mijn dagelijkse portie strijk nog te wachten, ben ik brood aan het bakken en moet ik nog een was ophangen,
