Ik moet zeggen, dat ik echt een liefhebber ben van warmte en zon. Bij een graad of 30 bloei ik helemaal op. Ik weet het: voor veel mensen is die hitte juist een kwelling. Ik heb datzelfde, wanneer het koud is. Dan moet ik me echt ertoe zetten om in beweging te komen. Aan mij is een binnentemperatuur van zo´n 17 tot 19 graden (waarover ik bij anderen weleens lees) echt niet besteed. Dan functioneer ik domweg niet. Zodra het dus ook maar iets kouder wordt, laat ik m´n houtkacheltje snorren en stook ons huis heerlijk warm. En gelukkig vindt iedereen dat hier heerlijk :-).
Maar dat ik erg genoten heb van die warme, zonnige zomer, wil natuurlijk niet zeggen, dat ik m´n ogen sluit voor de gevolgen van de extreme droogte. Als je er niet direct mee te maken hebt, kun je gemakkelijk je ogen ervoor sluiten en je schouders erover ophalen. Maar dat is wel erg simpel gedacht.
Eigenlijk heeft iedereen in meer of mindere mate wel met de droogte te maken (gehad). Al was het maar, dat er planten, bomen of struiken in je tuintje het hebben begeven, of dat je je rug krom gesleept hebt aan water voor op je moestuin. Ik noem maar wat.
De kinderen op de Biesboschclub werden de vorige keer ook zichtbaar geconfronteerd met de gevolgen van de droogte. Ze struinden door de Biesbosch om trekvogels waar te nemen, maar namen ook iets anders waar: ze kwamen heel veel dode mollen tegen. Zou er een mollenziekte zijn? Maar nee, de leiding wist de kinderen wel te vertellen, hoe het kwam, dat er zoveel dode mollen zijn: door de droogte! De mollen kunnen moeilijker aan eten komen, doordat de regenwormen, die ze eten, door de droogte veel dieper de grond in getrokken zijn.
Het was wel een mooie gelegenheid om zo´n mol eens heel nauwkeurig te bestuderen. Super als de kinderen zo spelenderwijs van alles over de natuur te weten komen!
Een ander gevolg van de droogte is: droog brood. Hè? Droog brood? Jawel!
Ik kreeg van de zomer van verschillende trouwe klanten de vraag, hoe het kwam, dat hun zelfgebakken brood de laatste tijd zo droog was. Intuïtief vermoedde ik al wel, hoe dat kwam en gaf ze het advies om méér vocht (water en olie) dan normaal aan hun brooddeeg toe te voegen.
Toen ik in een paar dagen tijd tot drie keer toe een vraag over droog brood kreeg, mailde ik voor de zekerheid toch maar even naar de molenaar: er was toch niet stiekem iets veranderd? De molenaar wist van niets, maar ging het op zijn beurt weer navragen bij de leverancier. Het antwoord was wat ik al vermoedde: de extreme droogte is de boosdoener! Het graan is droger en er is ook meer vochtverlies dan normaal door warme(re) opslag en warm(er) transport. Oplossing: méér water gebruiken! Het klopt echt. Met een beetje meer water in het deeg, is het resultaat weer als vanouds: heerlijk mals brood :-). Zo zie je maar, dat brood bakken voor een huisvrouw/-man een echt ambachtelijk werkje blijft! En dat de droogte van de afgelopen zomer tot in je keuken voelbaar is...
