Zaterdag had ik al last van m´n keel. Zondag was het wat erger. Ik kon alleen nog maar de baspartij meebrommen, tijdens het psalmen zingen ;-).
Nu, twee dagen later, is het niet meer ´een beetje hinderlijk´, maar voel ik me echt niet lekker en heb ik wel een érg rare stem. Ik ben blij dat ik van de week geen workshop hoef te draaien!
Ik heb geprobeerd eens goed voor mezelf te zorgen. Ja, dat is voor veel moeders een lastige, geloof ik. Je bent zó gewend om voor ánderen te zorgen, dat je jezelf weleens een beetje vergeet. Maar ik heb braaf sinaasappels voor mezelf staan uitpersen, heb een grote pot gemberthee gezet en heb me in de laagste versnelling aan m´n werk gehesen. Al m´n plannetjes heb ik maar even in de ijskast geparkeerd. Ik was blij, dat ik het hoognodige kon doen. En dat was eigenlijk vooral pakjes klaarmaken voor de webshop, wat was wegwerken en wat rommel opruimen.
Wat dat betreft had ik er gisteren meer de vaart in. Direct ´s morgens, op de eerste dag van de herfstvakantie, zijn Maria en ik aan ons 100-zakken-en-dozen project verder gegaan. De boekenkast op de meidenkamer was aan de beurt. We hebben daar een kast met twee keer twee deuren en die kast stond overvol. Bovendien was de ruimte bovenop de kast óók helemaal volgestouwd met boeken. Echt dom dat ik vergeten ben een foto te maken!
Plank na plank hebben we uitgezocht. Heeeeeeel veel boeken mochten naar de Kringloop, een klein deel ging op Marktplaats, een klein deel gaat naar een goed doel, en dan waren er nog wat boeken van Wim, Trijnie en Dirk. Die wonen niet meer thuis en die boeken gaan dus naar daar waar ze nu thuishoren.
Het was een hele operatie. We zijn supertrots, dat er weer 4 centimeter van het meetlint afgeknipt kon worden!!
 |
| Dozen en stapels die weg mochten! |
We zaten zó in de flow, dat we nog wel even verder wilden gaan. ¨Zullen we de overloop opruimen?¨ vroeg Maria. Ehm...ja...dat is eigenlijk wel heel erg nodig! Er lagen stapeltjes kleding in verband met de kledingwissel, er stond een grote bak eenzame sokken, er stonden dozen met verpakkingsmateriaal voor de webshop enzovoorts. Trieste bedoening. Maar daar was wat aan te doen! Na een half uurtje stug doorwerken hadden we de overloop weer heroverd en Maria slingerde er even fijn de stofzuiger door. Onze opruimactie had nog positieve gevolgen voor ons project. Het leverde namelijk een grote zak voor de textielcontainer op én nog het één en ander wat naar de Kringloop en naar een ander gezin kon. Joepie, wéér twee centimeter! Nog 19 stuks te gaan!
We hadden best nog wel even een paar uurtjes dóór willen gaan. Maar helaas heeft een ziekte nooit vakantie en dus moesten we ´s middags naar het ziekenhuis voor therapie. Dat zijn nooit leuke ´uitstapjes´. Alhoewel we er wel het beste van proberen te maken, door in elk geval altijd een gratis bakkie ´troost´ uit de automaat te trekken, voordat we in de wachtkamer gaan zitten.
Eén van m´n vakantieplannetjes was, om dat 100-zakken-en-dozen-project af te krijgen. Het leek er gisteren heus van te komen, met die vaart, die we erin hadden. Maar vandaag staat het project dus stil. Nou ja. Misschien voel ik me morgen een stuk beter.
