Sinds 2001 heb ik een weckketel. Toetertijd was je ongeveer een fossiel, als je je met zulke zaken bezig hield. Maar ik zag er wel wat in: groenten en fruit inslaan in grote en vooral goedkope partijen en dan alles door wecken te bewaren voor dure tijden. Het was lastig om aan informatie te komen. Op internet vond je daarover nagenoeg niets. In mijn omgeving kende ik niemand die weckte. Maar met het officiële Weck-boek en vooral door ´gewoon doen´ kwam ik een heel eind. Ik ontdekte wat we lekker vonden uit de weck, of wat we juist niet te hachelen vonden (spruitjes, bleh!). Ik ontdekte ook wat eigenlijk nooit mislukte, of wat juist lastig te wecken was (erwtensoep!). Ik was de eerste jaren na de aanschaf van m´n ketel heel fanatiek. De laatste jaren was het wecken op een wat lager pitje komen staan. Als de weckketel een keer of zes per jaar uit de krochten van de garage opgediept werd, had je het wel gehad. Nu echter die garage zo lekker opgeruimd is en en overzicht over de weckvoorraad en de pottenvoorraad volledig terug is, heb ik het wecken weer met plezier opgepakt. Want wat is het toch handig om van alles en nog wat zo voor het grijpen op de plank te hebben staan! Deze week heb ik voor het eerst in jaren ook weer eens rundvlees geweckt. Om te beginnen maar twee porties. Maar er gaan er vast nog vele volgen. Vroeger nam ik zulke potten vlees wel mee op vakantie. Echt handig. Ook handig: met het vlees in de potten houd ik ruimte in m´n vriezer over voor andere zaken. Raar dat het zo lang moest duren om daar opnieuw achter te komen :-).
Ook de Hooimadam werd weer uit de kast geplukt. Daarin heb ik van een restant melk lekkere dikke yoghurt gemaakt. Wat geniet ik van die ouderwetse, simpele bezigheden!
Maar ook nieuwe dingen vind ik altijd leuk. Al is het maar een nieuw recept. Zo kwam ik op FB een leuk idee tegen om vers bladerdeeg op te maken. En laat ik nu óók vers bladerdeeg in de koelkast hebben liggen, wat tegen de datum zat. Ik besloot saucijzenrollen te maken. Daarbij kon ik meteen de 4 braadworstjes opmaken, die óók nog in de koelkast lagen. Die waren van een aanbieding van vorige week en niet opgegaan. Het vel bladerdeeg sneed ik doormidden. Op elke reep drukte ik de inhoud van twee worstjes uit. Ik vouwde het bladerdeeg terug, kwastte er wat losgeslagen ei overheen en, hup, daar gingen de saucijzen de oven in. Wat was dat lekker! Nooit eerder gedaan en toch zó gemakkelijk.
Maria en ik hebben ook het 100-zakken-en-dozen-project weer van stal gehaald. We hadden nog 31 stuks te gaan en het is toch al oktober. We moeten nog opschieten om de 100 dit jaar te halen!
Op de tweede verdieping stond al jaren een kast zonder deuren hinderlijk te zijn. In die kast lag een grote voorraad Fischer Technik. Jeugdsentiment van Willem. Voor wie het niet kent: dat is soort technisch speelgoed wat leuk is voor jonge en oude techneuten. Willem heeft al dat zuinig opgespaarde spul nooit weg kunnen doen. Heel af en toe kwam het nog weer eens voor de dag en werd er iets mee gemaakt. Maar nu ging het toch weg. Naar Wim. Die ziet er wel iets in. Hij is ook de meest technische van alle kinderen en vindt het leuk om op zíjn beurt weer met z´n kinderen er dingen mee te maken.
We besloten dat we de kast helemaal leeg zouden maken en dat we hem daarna zouden afvoeren. Weg met dat obstakel!
Zo gezegd, zo gedaan. We zijn er wel even zoet mee geweest. Maar het is gelukt! Er ging héél veel weg:
 |
| Een hele stapel Fischer Technik-dozen. |
 |
| En nog veel meer Fischer Technik! Telt als 2 stuks in ons project. |
 |
| Allemaal spullen die naar de kringloop mochten. Deels uit de kast, deel uit Maria´s kamer. Weer twee! |
 |
| Twee Stokke kinderstoelen. Stokoud! Namelijk uit 2001. Zo oud, dat onderdelen niet meer geleverd worden. Naar de kringloop dan maar. |
 |
| En als laatste de kast zonder deuren. Woog niets, maar was best wel groot om door twee kleine dames twee trappen afgesleept te worden! |
Al met al vonden we dat we wel weer 6 centimeter van het meetlint mochten knippen. En daarmee staat de teller op 75 stuks! Nog 25 te gaan.
Vanmiddag ben ik gezellig gaan voorlezen in groep 8, waar Henk in zit. In het kader van de Kinderboekenweek was er deze middag voorleesmiddag. Ouders en grootouders konden zich opgeven om in een klas te komen voorlezen. Voor groep 8 is er nooit zoveel animo. Dat weet ik van voorgaande jaren. Ook nu bleek ik weer de enige die zich voor deze groep had opgegeven. Niet erg hoor. Ik zou gewoon wat langer voorlezen.
Ik zocht naar een passend boekje. Iets wat spannend was, inhoud had, niet kinderachtig was... Ik vond een oud verhaal in de boekenkast, wat me wel wat leek: Dertien ogen, of een wonder Gods. Het taalgebruik was ietwat oubollig, maar dat zou wel lukken in groep 8, dacht ik. En inderdaad was dat geen enkel probleem. De kinderen hebben werkelijk een half uur lang aan mijn lippen gehangen. Echt leuk!
Vanavond kwam Hans weer thuis. Hij was vier dagen weggeweest. Hans doet een opleiding voor European Tree Worker. Die opleiding is in Arnhem en deze week waren er vier praktijkdagen. Omdat zulke dagen best vermoeiend zijn en Arnhem toch meer dan 100 kilometer bij ons vandaan is, had hij een goedkoop hotelletje geboekt. Voor 7 tientjes zat hij voor 3 nachten gebeiteld en had er nog ontbijt voor ook. Het was heerlijk, dat hij weer binnenstapte, want hij rook zó lekker naar BOS! Hij had deze week vooral geleerd hoe je veilig en goed bomen kapt en had er zo´n stuk of 30 omgezaagd. Wat een productie!
Van de week moest Willem voor z´n werk naar Deventer en toen is hij op de terugweg er even langs gereden. Leuk!
En zo gebeurt er weer van alles in ons gezinnetje. Het zijn dagen vol afwisseling en het is nooit saai!
