Wat bracht de vorige week weer enorm veel afwisseling. Het begon ermee, dat ik Jan al vroeg op de maandagmorgen naar school bracht. Hij moest om 6.00 uur op school zijn, omdat hij naar Londen zou gaan. Toen wij bij school aankwamen, stond de bus al klaar. Daag Jan, veel plezier. Hij was niet de enige die die week op reis ging. Wim en Geertje vertrokken zaterdag met hun gezin naar de Ardennen en Dirk vertrok, ook zaterdag, voor een conferentie naar San Francisco. En zo wordt er dit jaar door de Luijkjes over de hele aardbol gezworven. Zelf heb ik er niets mee. Ik ben een huismus en het is voor mij geen straf, om gewoon lekker thuis te zijn.
Maandagmiddag werd ik bij de kraam van de groenteboer verwacht. Ook zij gingen over de aardbol zwerven en hielden daarom die middag uitverkoop. Het leuke was, dat echt álles weg moest en dat er daardoor een grote verscheidenheid aan producten in mijn kofferbak belandde. Van simpele spruitjes en sinaasappels, tot meer speciale dingen als cactusvijgen. Leuk en lekker.
Ik had alleen niet zo heel veel tijd voor allerlei experimenten, vorige week. Maar dat geeft niet. Op z´n tijd genieten we best van aparte gerechten, maar het allerliefst eten we simpele prakken, zoals stamppot boerenkool.
Winterse kost op zomerse oktoberdagen!
Wat is het toch raar, die warme, zonovergoten dagen in de tweede helft van oktober. De bijen vliegen nog dagelijks volop. Ze vinden ook nog van alles aan nectar en stuifmeel. En de zonsondergangen zijn ook bijzonder. Elke dag vroeger, want de dagen worden rap korter. En ook is de plaats waar de zon ondergaat een heel stuk verschoven ten opzichte van van de zomer. In de zomer zien wij de zon rechtuit vanaf ons dakterras ondergaan achter de molens van Kinderdijk. Nu gaat de zon onder achter de bebouwing, links van ons dakterras.
Ik had vorige week weer de eerste workshop ´Bak je eigen brood´ van dit seizoen. Toch altijd weer spannend. Even goed nadenken wat ik allemaal moest bakken en klaarzetten enzo. En ook weer even spannend hoe de groep zou zijn. Het waren allemaal vrouwen deze keer. Van Zaandam tot Veenendaal tot uit het schone Brabant. En ook gewoon uit de buurt. Het was weer erg leuk om mensen te leren, hoe gemakkelijk, fijn en lekker het is, om zelf brood te bakken.
Ik bak behalve grote broden ook altijd kadetjes voor de workshops en laat tijdens de workshop zien, hoe dat in z´n werk gaat. Die ik tijdens de workshop maak, gaan pas ná de workshop de oven in en daar vlassen de kinderen dan op. Kadetjes staan hier namelijk niet standaard op het menu. Hardop nadenkend over wat voor variant kadetjes ik tijdens de workshop zou maken, wist Maria wel raad: Maak eens kruidbroodjes. Ja! Lekker! Kruidbroodjes zijn een streekproduct. Ze worden in Rotterdam en Schiedam traditioneel gebakken rond Kerst en Oud&Nieuw. Eigenlijk zijn kruidbroodjes langwerpig, maar ik bakte ze rond. Kruidbroodjes zijn rood, vanwege het rommelkruid wat je toevoegt. Ook zit er sucade in. Oh, wat heerlijk!
Verder heb ik eens in mijn mapje kadokaarten zitten graven. Willem en ik wilden er eventjes tussenuit. Willem heeft geen vrije dagen meer dit jaar (behalve dan op Dankdag en een middagje als we een trouwdienst willen bijwonen). Anders gaan we nog weleens een dag samen op pad, om ongestoord bij te praten en tijd voor en met elkaar te hebben. Maar dat zit er de komende maanden niet in. Gelukkig had ik nog wel zuinig bewaarde dinerkaarten en dus boekten we een tafeltje voor twee bij Damzicht. Het was echt fijn om er even uit te zijn. Willem genoot van z´n tournedootje en ik van m´n gegrillde groenten. We zaten buiten, op het overdekte en verwarmde terras. Zo leuk: het is schuin tegenover waar wij de eerste 17 jaar van ons huwelijk hebben gewoond. De herinneringen kwamen dus als vanzelf :-).
Bij het nakijken van de kadobonnen, kwam ik ook een nog niet bestede bloemenbon van Bloomon tegen. Tijd om eens een mooi bosje uit te kiezen. Gezellig zo´n boeket op onze nieuw salontafel!
Vrijdag was taxibedrijf Luijk weer volop in touw. Het begon ´s middags, toen Koos opgehaald moest worden van zijn school in Hoogvliet. Koos zit in het laatste jaar van de VeVa en had meegedaan aan een 24-uurs oefening: NOAD (=Nooit Opgeven Altijd Doorgaan). De school organiseert deze oefening elk jaar en de jongens en meiden die daaraan meedoen, worden tot aan of over hun grenzen geleid. Na 24 uur komen ze zo´n beetje gesloopt weer bij school aan en dan worden ze feestelijk onthaald. Voorop loopt er iemand met een trommel en leidt de groep tussen de erehaag van eerstejaars studenten door. Daarna lopen ze langs de ouders, familie en vrienden en stellen zich op het plein op, terwijl er geapplaudiseerd wordt, tot ze allemaal op hun plaats staan.
De directeur hield een kort praatje en daarna werden de prijzen uitgereikt. De groep van Koos had zowaar de eerste prijs en kreeg een taart.
Ik heb nog wel verschrikkelijk moeten lachen. Die taart moest natuurlijk soldaat gemaakt worden, om die woorden maar eens te bezigen. Maar hoe doe je dat zonder bordjes, vorkjes of wat dan ook? Die stoere soldaten-in-wording, vuil en vies van 24 uur afzien, waren heus even in verlegenheid! Ha, ha. Koos had nog wel een mes in zijn plunjezak en daarmee werd de taart aangesneden. Vervolgens grepen ze allemaal met hun tien geboden een stuk en schrokten het naar binnen. Zo kun je dus ook taart eten :-).
Het was allemaal verschrikkelijk uitgelopen en we schoten ook nog eens de vrijdagmiddagfile in. Maar eindelijk kwamen we toch thuis aan. Ik kon bijna meteen achter m´n fornuis. Willem had tegen een vriendje van Henk gezegd, dat hij pannenkoeken mocht komen eten. Ook Dirk meldde zich voor het avondeten. En zo keek er een hele menigte hongerige gasten zo´n beetje de pannenkoeken uit m´n beslagkom. Een feestelijk begin van de herfstvakantie!
We hadden de eerste hap nog niet naar binnen, of de telefoon ging. Jan belde: hij zou in plaats van om 21.00 uur al om 18.45 bij school arriveren. Of de taxi maar even de planning om wilde gooien. Ja hoor. We schoven de pannenkoeken in de hoogste versnelling naar binnen en rukten weer uit. Nu dus om Jan van school op te halen.
Weet je hoe heerlijk het was, toen we eindelijk om 20.00 uur aan de koffie met een simpele plak cake zaten?
