Het Pieterpad is de langste LAW (Lange Afstand Wandeling) van Nederland en loopt van Pieterburen in Groningen tot de St. Pietersberg in Limburg. Of andersom natuurlijk, als je hem van Zuid naar Noord loopt :-).
Willem en Jan hebben het hele pad samen gelopen. Dirk en Wim zijn vanaf Swalmen aangehaakt.
Willem en Jan begonnen in oktober 2016. Jan was toen een ventje van net 13.
Inmiddels is hij uitgegroeid tot een lange slungel van bijna 16 en draagt hij schoenen die wel een paar maten groter zijn dan toen. Ha, ha.
Wat hebben ze samen veel gezien, beleefd, gepraat, gezwegen. Steeds samen fris en fruitig aan een nieuwe etappe begonnen en aan het einde van een loopdag vermoeid naar bed gegaan. Hotelletjes, Bed&breakfasts. Het waren steeds goedkope adresjes, maar op sommige adressen werden ze desalniettemin helemaal in de watten gelegd. Op andere adresjes was er weinig service en waren er nauwelijks faciliteiten. Maar voor een vermoeide reiziger telt alleen de douche en het bed. Van vermoeidheid hebben ze zelfs weleens het avondeten overgeslagen en het maar gedaan met wat noten en fruit uit hun rugzak :-).
Bij de meeste overnachtingsadressen was er ontbijt bijgeboekt. En dat hebben ze zich steeds goed laten smaken. Ook bij het hotelletje in Valkenburg, waar ze de laatste nacht doorbrachten, deed Jan het ontbijt alle eer aan :-).
 |
| Z´n derde bord .... |
Dirk heeft sinds een aantal maanden het wandelen ook helemaal omarmd. Hij is bloedfanatiek en loopt heel veel. Op een doordeweekse avond is een kilometer of twaalf niets en op een vrije zaterdag loopt hij ook best 30 kilometer, of meer. Gewoon bij ons door de Alblasserwaard. In dat geval kun je simpel vanuit je achterdeur weg stappen en kom je zo ook weer thuis. Geen gedoe met vervoer.
De mannen hebben het erg gezellig gehad met z´n vieren en liepen al te zinnen op een vervolg.
Maar de vrouwen hebben bedacht, dat ze ook wel eens zomaar met elkaar weg willen :-). We zullen zien. Dat wandelen is in elk geval op de St. Pietersberg niet gestopt.
Kijk, die Pietersberg was natuurlijk wel een echte uitdaging, zo aan het einde van de reis. Zeker als je bedenkt, dat het op die 1 juni 2019 bijna 30 graden was! Maar ze haalden het, hoor. De één fluitend, de ander zuchtend, maar dat maakt niet uit.
Ze deden het! Geweldig! Ik ben trots op ze :-).
Wandelen is een gezonde en goedkope sport. De mannen hebben alleen geïnvesteerd in goed schoeisel. Willem kreeg een paar prachtige Meindl´s van iemand voor wie hij wat computerklussen deed. Voor Jan scoorden we Meindl´s via Marktplaats. Dirk loopt op Willem z´n oude wandelschoenen, die we ooit bij de ANWB-winkel kochten. En ook Wim heeft nu Meindl´s via Marktplaats. Met een beetje zoeken kun je ze daar vinden vanaf 25 euro.
Willem heeft verder ook een goede rugzak. Een fijne lichtgewicht, die vanwege de vormgeving niet op zijn rug geplakt hangt, maar ruimte houdt tussen de rug en de tas. De tas heeft lekker veel vakken, goede banden en kan met een hoes helemaal waterdicht gemaakt worden. Die tas heb ik hem eens voor zijn verjaardag gegeven. Als ze gaan lopen zorgen ze in elk geval voor voldoende water, appels, worst en noten. Ook een pet hoort bij de standaard uitrusting. Maar dat is het wel zo´n beetje.
Wandelen is vooral zo leuk, omdat je zoveel zíet. Landschap, vogels, bloemen, alles, waar je met de auto en zelfs ook met de fiets véél te hard aan voorbij gaat om het écht te zien, zie je wandelend gewoon vanzelf. Niet te missen. Vanwege het tempo is het de ultieme manier van onthaasten.
Wat wandelen ook zo leuk maakt, is de ontmoetingen die je hebt. Je maakt eigenlijk vanzelf een praatje met andere wandelaars. Kom daar eens om bij welke sport dan ook. Telkens als Willem thuis kwam had hij verhalen over ontmoetingen. Prachtig toch?!
Als afsluiting van het Pieterpadverslagje nog wat foto´s:
