Sinds zaterdag heb ik last van mijn rug. Eerst een beetje, maar gaandeweg is het erger geworden. Het is nu eens niet mijn bekken of onderrug, maar mijn bovenrug. Echt vervelend. Ik ga ervan uit, dat ik een verkeerde beweging heb gemaakt, waardoor het ´erin geschoten´ is. En ik hoop, dat het er ook maar snel weer uitschiet! Want wat is het vervelend om steeds pijn te hebben en je niet gewoon te kunnen bewegen.
Maar goed. Met af en toe een diclofenac achter de kiezen, lukt het wel om aan het werk te blijven. Een tikje slomer, maar dat geef niet. En zwaar tillen laat ik nu ook maar even aan een ander.
Maandag en dinsdag hadden we twee heel drukke dagen in de webshop. Maar vandaag viel het wel mee. Er waren ook geen inpakkers en er was geen workshop; het was een heerlijk, bedaard dagje voor Maria en mij.
We kregen al vroeg een appje, dat de bestelling bij molen ¨De Driekleur¨ in Rotterdam klaarstond en opgehaald kon worden. We besloten om ná de koffie van 10 uur gezellig samen naar de molen te rijden. Rond die tijd was het huis redelijk aan kant, draaide de was, was Henk naar school en Willem naar zijn werk. Maria had het rondje met Ciara gelopen, want dat is niet echt lekker, met een zere rug. Ciara kan in haar enthousiasme flink trekken of onverwachts een sprintje trekken. Ik was dus blij, dat Maria aanbood om het rondje met de hond te lopen.
Het was gezellig om zo even samen te rijden. Dat was best een tijdje geleden. Het ritje vlotte lekker en met 5 kwartier waren we uit en thuis, met een wagen volgeladen. En ik kreeg de meevaller van de dag: een uur kado! Het klokje in m´n auto staat nog op zomertijd en dat had ik niet in de gaten gehad. Ik dacht dus, dat we om 13.00 uur thuiskwamen en vond, dat we maar snel moesten gaan lunchen. Bleek het 12.00 uur te zijn. Ha, ha. Heerlijk zo´n meevaller!
Na de lunch poetsten Maria en ik eerst vijf wonderpannen. We proberen al bijna een maand om een voorraadje schoongemaakte en geassembleerde pannen te maken. Maar steeds worden ze onder onze handen vandaan verkocht. Maar vandaag lagen er geen orders voor Wonderpannen te wachten. En de vijf pannen die we poetsten, zijn nu dan toch eindelijk echt voorraad.
Na het poetsen zetten we in een sneltreinvaart alle orders van vandaag vast klaar in manden en bakken en was het tijd voor pauze. Maria had zin in warme chocolademelk. Mmm, ja, daar had ik ook wel zin in! En dus maakte Maria twee grote bekers chocolademelk klaar. Lekker ouderwets van geroerde cacao. Ik had trek in wat lekkers erbij. Maar ik had de hele week nog niet gebakken en in de kelder lag ook niets bijzonders meer. Nou ja, Maria diepte nog twee kleine Bounty´s op. Ook goed.
Na de pauze pakten we in een straf tempo alle bestellingen in en Maria sjouwde alles naar de caddy. Heerlijk op tijd reden we naar postnl in Sliedrecht. Onderweg bedacht ik, wat we zouden gaan eten. Gisteren hadden we enorm gesmuld van de eerste zelfgemaakte erwtensoep van dit seizoen. Ik had zóveel, dat we daar best nòg een keer van konden eten. Ik appte even naar Willem, of hij dat wat vond. Nou, gezien mijn rugpijn vond hij dat een prima idee. Maar verder ... ik wist genoeg. De animo voor twee keer soep achter elkaar was niet heel groot ;-). Ik bedacht een andere eenvoudige maaltijd, waar ik niet lang voor achter het fornuis hoefde te staan: pasta met spinazie, zalm en pijnboompitjes. Alleen moest ik dan even naar de winkel voor een pakje gerookte zalm. Geen probleem. Dat deden we meteen na het wegbrengen van de pakjes.
In de winkel bedacht ik, dat ik die ochtend ook het laatste brood uit de vriezer gehaald had. Zou ik meteen brood meenemen? Maar nee. Tenslotte had ik een lege avond voor de boeg en kon makkelijk zelf brood bakken. En, o ja, we hadden ook niets lekkers meer voor bij de koffie. Zou ik meteen koek meenemen? Maar nee. Tenslotte had ik een lege avond voor de boeg en kon makkelijk zelf koek bakken.
En zo werd er, ondanks een zere rug, toch nog even gekokkereld. Drie mooie, bruine broden met zonnebloempitten en sesamzaadjes door het deeg. En een lekkere tulbandcake, die vast de vrijdagavond niet haalt, als ik het zo inschat :-).
En nu maar zo ontspannen mogelijk gaan proberen te slapen. Hopelijk gaat die rugpijn weg. Morgenochtend willen Willem en ik naar de begrafenis van een goede kennis uit onze gemeente. Het is niet fijn, als ik dan loop te strompelen.
