Langzaam krabbel ik weer op, na de longembolie. Ik ben nog wel heel snel moe, maar de rugpijn is over. Hoe fijn is dat!
Ik word aan alle kanten geholpen en in de watten gelegd. Dan staat er zomaar ineens iemand op de stoep, die even een paar uurtjes in de shop komt helpen. Dan staat er zomaar ineens een ander op de stoep met soep. Zo fijn! Zo kan ik ook gemakkelijk aan de vermoeidheid toegeven en ´s middags een flinke middagdut doen. En ook ´s avonds na het eten ga ik graag nog even tot aan de koffie slapen.
Dirk kwam zaterdag met een prachtige, artistieke bos bloemen.
Vanavond heb ik voor acht personen gekookt. Dan kan je toch zien, dat je opkrabbelt, als dat weer lukt! Blij!
